خبر فاجعه جنسی در مدرسهای در غرب تهران همه را به شوک فرو برد. نقش یک ناظم در تحریک جنسی دانش آموزان دبیرستانی باعث شد تا دوباره همه ذهنها به سمت تجاوز جنسی به کودکان بچرخد.
اتفاقی که در این چند ساله اخیر شاهد آن بودیم که متاسفانه برخی از آنها به قتل نیز ختم شده است.
بسیاری از خانوادههای ایرانی این روزها نگران فرزندان خود هستند و با توجه به این حوادث این نگرانی قابل پذیرش است.
در 90 دقیقه گفتوگو در مورد حادثه اخیر دبیرستانی در تهران با هم گفتوگو میکنیم.
1-با مسائل جنسی چگونه آشنا شدید؟ خانواده، مدرسه، جمع دوستان و ....؟
2- به نظر شما آموزش چه تاثیری در جلوگیری از تجاوز جنسی به کودکان و نوجوانان دارد؟
3-بهترین روش آموزش در این زمینه با توجه به حساس بودن موضوع چیست؟
4-با پنهانی کاری بعد از یک تجاوز به بهانه حفظ آبرو موافق هستید؟
5-راهکارتان برای کم تر شدن تجاوز و خشونتهای جنسی چیست؟
زمان این گفتوگو 90 دقیقه است. از ساعت 11:30 دقیقه تا 13. نظرات ثبت شده بعد از این ساعت منتشر نخواهد شد.
نظرت اشتباهه
نسل ما دهه شصتی ها که خودمون کشف کردیم این رابطه ها رو
مراقبت و كنترل بيشتر روابط كودكان با ديگران
تخليه انرژي كودكان از طريق ورزش و سرگرمي هاي مفيد
پيگيري قضايي اتفاقات اينچنيني براي تنبيه شخص خاطي
هرکس در این ارتباط چیزی می گوید، حتی در کلاسهای تربیت جنسی هم شرکت کردیم اما متاسفانه روش مشخصی برای آموزش و برخورد با کودکان ارائه نمیشه!
ما را آگاه کنید که چه باید بکنیم تا حداقل کودکانمان را در این جامعه فاسد خود ایمن کنیم؟
ولی بیشتر دوری جستن ما در سنین پایین تر در لابه لای آموزش های مذهبی که والدین به من داده بودن انجام شده بود
هم خانواده از بچه ها می بایست حسابکشی کنند و تمام فعالیتهای آنها را کامل کامل رصد کنند و هم والدین می بایست از مدرسه و معلم ها حساب کشی کنند و همه جای مدرسه می بایست دوربین داشته باشد.
همچنین مردم می بایست از دولت و مسئولین حسابکشی کنند و دولت و مسئولین هم باید شفافیت در اجرا داشته باشند.
فقط و فقط شفافیت حداکثری و حسابکشی مداوم در همه مسائل از همه افراد. هیچکس معصوم نیست.
متاسفانه ما در همه موارد و از جمله آموزش پرورش تصميم گير مشخصي نداريم كه بر مبناي تحقيق و نظرات كارشناسي شده تصميم بگيرند
به نظر من بايد با كارشناسان اهل فن همكاري شود و آنچه تصويب شد اجرا شود و نظرات سليقه اي در امر اجرا دخيل نباشد واقعا ديگه خسته شديم
نمی دانم ما چرا اصرار داریم از روش های نوین در حل معضلات زیستن در قرن ۲۱ استفاده نکنیم و بر روش هایی که مناسب زمان خود بوده تاکید داریم.
باید دید کشورهای دیگر که موفق بوده اند چگونه این مشکلات را حل کرده اند .
نکته ای که در ایران بیشتر مشهود هست سرکوب موضوعات جنسی در چهار دهه اخیر است
پس در ایران موضوع بیماری های ذهنی افراد در مورد موضوعات جنسی حاد تره
شاید فقط آموزش و آگاهی بیشتر دادن به بچه هامون بتونه تا حدی اونا رو محفوظ و ایمن کنه
خدا رحم کنه
حالا شما توقع داری این جور مسایل مهم اجتماعی که نیاز به مهارت و دقت هست رو بتونند آموزش بدند!؟
بنظرم آموزش ندند خیلی بهتره تا اینکه یه گند دیگه بزنند!
2- رسانه ای کردن هر چه تمامتر افراد متجاوز
3- رسیدگی سریع به پرونده اینگونه افراد و اشد مجازات در ملاعام
4- آموزش و تست روانی از پرسنل مدرسه و ایجاد بازرسی های دوره ای و جلوگیری از تنها ماندن کودکان با مربی
5- نظارت کافی در اردو ها و برنامه های اینچنینی که کودکان شبانه روز با مربی یا معلم خواهند بود.
من خودم یکی از قربانیان این اردوها و محل های خلوت مدارس بودم .
3-بهترین روش آموزش آموزش ازطریق والدین وبعد از آن مدارس ودرنهایت افراد مورد اعتماد می باشد4-درصورتی که سه مرحله قبلی به درستی انجام شده باشد به این مرحله نخواهیم رسید اما باید هم با مجرمین در این زمینه برخورد شود وهم مسائل اینچنی اشاعه داده نشود وزیاد در مورد آن درمیان مردم گفتگو نشودکه خود موجب پرده دری های بیشتر خواهد شد5-خشونت های جنسی براثر بیماریهای روانی عقده ها وحقارتهای درونی وضعف اعتقادات وتبعیت بی قید وشرط از غرایز ایجاد می شود وتامین نیازهای جنسی بدون اعتقاد به محدودیتهای آن بازهم راهگشا نخواهد بودچرا که غرایز انسانی در مراحلی بحدی افزایش می یابد که سیری ناپذیر می شود وکنترل آن غیر ممکن ویا سخت می شودونیاز به حضور روانشناسان مجرب ومتعهد می باشد که بتوانند موارد را مدیریت کنند تلویزیون سینما کتاب ونشریات نقش قابل توجه ای در این زمینه می توانند ایفا کنندواز میزان جرائم در این حوزه وحوزه های دیگر مفاسد موثر باشند
به نظر من واقعا کنترل بچه ها خیلی سخته کنترل زیاد خلاقیت و پروش بچه ها را مانع میشه و حتی میتونه نتیجه عکس بده و از این گذشته مگر ممکنه که 24 ساعت یک بچه را کنترل کنید؟ فقط چند دقیقه واسه انحراف یک بچه کافیه.
لذا من فکر میکنم واکسیناسیون علاج کاره یعنی باید بچه دارای خود ایمنی بشه
ولی راه و روش این خود ایمنی را لطفا کارشناسانی اگر در این جمع هستند لطفا بیان کنند
ممنون
اصل مشکل تو اموزشه. و متولی این امر اموزش و پرورش .
درصد بیماران روانی در جامعه امروز ما به شدت بالاست. من که نمیتونم همراه بچه ام برم مدرسه کنارش بشینم بیارمش خونه. باهاش برم کلاس قرآن . باهاش برم باشگاه فوتبال . (این هم نتیجه این همه سال کار فرهنگی و تلویزیون ارزشی و ... )
این کار از آدم کشی جنایت آمیزتره. قتل زندگی یک نفرو میگیره . ولی تجاوز زندگی یه نفر رو کاملا تباه میکنه و اونو دچار مشکلاتی میکنه که اگه درمان نشه تبدیل یه جانی دیگر در جامعه میکنه ( ماجرای بیجه) . به آموزش و پرورشی که هر دو سال یه جور سیستم آموزشی مزخرف در میاره و یه روز راهنماتیی حذف میشه یه روز بر میگرده یه روز دبیرستان نصف میشه امیدی نیست.
تلویزیون هم ........ بماند
میمونه یک راه. راهش آموزش از خانواده و ترجیح حفظ حرمت و کرامت بر آبروداری مخفیانه است.
2- اموزش دقیق به کودکان و نوجوانان
3- فعال سازی بستر های نظارتی چه از جانب خانواده ها و چه از جانب دولت در مدارس و مساجد و مدارس خصوصی فوتبال و...
بهترین عملکرد اینه که این شخص واشخاص دیگر که دچار این بیماری هستن نباید سریع اعدام بشن بلکه بایستی متخصصان روانشناسی این موضوع ریشه یابی کنن تا گاه و بی گاه شاهد این جور مسایل نباشیم اعدان فقط پاک کردن صورت مسئله هست وبعد اجرا زود فراموش میشه ودوباره تو گوشه ای از این دیار شاهد این مسایل میشیم
1-آموزش همگانی با تولید محتوای متناسب با هر سن
2-استفاده از مسئولین و سرپرستان شایسته (اخلاقی-عملکردی)
3-ایجاد نظام های کنترل و نظارت دقیق
متاسفانه در مدارس هیچ چیزی در باره زندگی به ما و بچه هامون ارائه نمی شود. کدام یک از ما بطور کنترل شده در بچگی با مسائل جنسی آشنا شدیم.؟ هر چیزی که بلد هستیم از دوستان یا فیلمها یا جامعه بوده است. و نمره مدرسه در این مورد صفر است.
همیشه در مورد مسائل مربوط به خودمون و جنس مخالف احساس گناه داشتیم و همیشه اگر کاری یا حرفی زده می شد در خفا و پنهانی بوده. باید فکری برای این مورد انجام شود. فقط هم مسائل جنسی نیست. حتی آشپزی -خونه داری نظافت محیط زندگی و کار و. و . و . خیلی باید آموزش عوض شود.
ارادتمند
به نظر من قبل از هرچيز بستر خانواده و ارتباط صميمي فرزند با والدين علي الخصوص مادر نقش پررنگي در آموزش پذير كردن فرزند، عدم پنهان كاري و امكان نظارت والدين بر فرزندان را دارا مي باشد. والدين بايد در پي كسب مهارتها و آگاهي هاي لازم براي آموزش اين مساله باشند.سيستم آموزشي بايد از روش كشورهاي پيشرفته براي آگاهي و آموزش استفاده نمايد.با پنهانكاري و حياي بيجا مشكلي حل نميشود.من به تجربه شخصي خود در امر آموزش و آگاهي اشاره ميكنم.انقدر رابطه من با مادرم صميمي بود كه از بچگي هر اتفاقي كه روزانه براي من در مدسه رخ ميداد رو تعريف ميكردم.خودبخود باعث آگاهي و نظارت مادرم و گوشزد كرد موارد لازم به من ميشد. صميميت مادر و فرزند بسيار مهم است
گفته می شود که پدر و مادرها به بچه شان آموزش بدهند درست است اما چگونه ؟ وقتی پدر و مادری در جامعه ای بزرگ شده اند که تا حالا در خصوص روابط جنسی صحبتی نشده چطور به بچه خود آموزش دهد. من به عنوان یک پدر برای پسر هفت ساله خود چطور تجاوز را تشریح کنم؟ رفتار جامعه طوری است که وقتی کسی دچار همچنین موردی می شود همه به چشم تحقیر نگاه می کنند؟! اکثر کارشناس های ما نیز فقط صورت مسئله پاک می کنند. مثلا همین در مورد طلاق را علت افزایش طلاق و اصلاح نگاه جامعه به این موضوع را رها کرده اند و فقط به حذف واژه طلاق از شناسنامه افراد اکتفا کرده اند.