در گذشته تورنمنت‌ها برگزار می‌شد و عموم مردم از طریق رادیو و تلویزیون، سایت‌ها و روزنامه‌ها در جریان جزئیات قرار می‌گرفتند و بیشتر «مخاطب» بودند اما گسترش شبکه‌های اجتماعی نقش «مخاطب منفعل» را به «مشتری مشارکت‌کننده» ارتقا داده‌اند

عصرایران؛ احسان محمدی- جام ملت‌های آسیا در حال برگزاری است. تورنمنتی که فتح آن این روزها رویای مشترک بسیاری از ایرانیان است. در این میان تلویزیون اقدام به پوشش کامل این مسابقات نموده و تمامی بازی‌ها را به صورت مستقیم و با حواشی مرتبط به آن برای بینندگان به نمایش می‌گذارد.

به نظر می‌رسد بر اساس سیاست‌های جدید رئیس سازمان صدا و سیما آرام‌آرام شبکه ورزش به عنوان شبکه تخصصی اقدام به پخش مسابقات ورزشی می‌کند و تنها بازی‌های تیم ملی ایران از شبکه سه روی آنتن می‌رود. طبعاً نقدهایی به شیوه پوشش این مسابقات وارد است و از آنجائیکه شبکه‌های مجازی گستردگی فوق‌العاده ای یافته‌اند، این دوره شاید یکی از متمایزترین دوره‌های جام ملت‌های آسیا باشد.

در این میان گزارشگران مسابقات با دقت بیشتری مورد رصد قرار می‌گیرند و هر واژه‌ای که به کار می‌برند مورد حلاجی قرار می‌گیرد. بسیاری از جوان‌ها که فاتحان و مالکان اصلی شبکه‌های اجتماعی هستند، مشتاقانه گزارش‌های جواد خیابانی و سرهنگ علیفر را به دنبال صید شوخی و گاف رصد می‌کنند و اگر چیزی نیابند، با شیطنت و گاهی بی‌رحمی برای آنها چیزکی می‌سازند!

اما دیگر گزارشگرها هم گاهی پاس گل هایی می‌دهند که زمینه ایجاد نقدها و حمله‌هایی را به صدا و سیما فراهم می‌آورد. واقعیت آن است که برخلاف تصور برخی از مردم، گزارشگران و کارشناسان حاضر در برنامه‌های ورزشی قبل از اینکه آنتن به آنها سپرده شود در کلاس توجیهی خاصی شرکت نمی‌کنند وکه کسی به آنها دیکته کند دقیقاً چه بگویند و چه نگویند. اما طبعاً مثل هر نهاد دیگری خطوط قرمزی وجود دارد که این افراد خود به آن آگاه هستند. مثل وقتی که ما به یک مهمانی رسمی می‌رویم و می‌دانیم رفتار و گفتارمان با مهمانی خودمان باید متفاوت باشد.

طبعاً با توجه به روابط غیردوستانه ایران- عربستان و همچنین بحرین، تحسین و ستایش این کشورها در دستور کار نیست اما بازی‌های آنها روی آنتن می‌رود و دستکم من به خاطر نمی‌آورم که مدیران بالادستی سیما و تهیه‌کننده و کارگردان‌ها دستوری برای عدم پرداخت به این کشورها داده باشند اما در یکی دو مورد گزارشگران سخنانی را در مورد آرزومندی برای حدف این تیم از مسابقات بر زبان راندند که با واکنش منفی مخاطبان روبرو شد.

افکار عمومی از تیم ملی عربستان خاطرات خوبی ندارد، آنها چند بار با بازی‌های خوبی که البته آمیخته با شیطنت و رندی و گاهی محبت داوران بود مانع از فتح جام توسط ما شدند، مسیر صعودمان را به جام جهانی به سنگلاخ تبدیل کردند و شاید مردم از هیچ تیمی اندازه عربستان دل چرکین نباشند اما آیا گزارشگر بازی حق دارد علیه آنها حرف بزند و منویات قلبی‌اش را بگوید یا تنها باید به وظیفه‌اش در قبال گزارش لحظات بازی بپردازد؟

شما در این مورد چطور فکر می‌کنید؟