عصرایران؛ احسان محمدی- اگر روزگاری مسئولین مردم را به آرامش و حفظ وحدت دعوت می کردند حالا به نظر اوضاع برعکس شده و مردم در حال تلاش هستند که برخی از مسئولین و تریبون ها را را به صبوری، آرامش و پرهیز از مجادله های پرهزینه دعوت کنند.
تقریباً هر سخنرانی در کشور صورت می گیرد بعد از آن موجی از دلشوره را در افکار عمومی ایجاد می کند. گویی که هنوز روزهای پرشور انتخابات است و هواداران دو طیف در پی اثبات برتری خود و به چالش کشیدن رقیب هستند. این ادبیات و نگاه گرچه باعث شده که هنوز اخبار سیاسی در صدر اخبار مورد علاقه مردم باشد. اما اخبار سیاسی در ایران کمتر توام با نشاط و بیشتر همراه با استرس است.
روزهای جمعه که در ایران تعطیل است و انتظار می رود در سایه آن فشار و استرس یک هفته را از تن بشوییم این ماه ها دوباره پرفشار شده است. از تریبون نماز جمعه برخی از شهرها سخنانی مطرح می شود که تردیدهای عمیقی بر روان مردم وارد می کند. برخی می پرسند واقعاً دولت حسن روحانی مستحق این همه سرزنش و شماتت است که دست به هر کاری می زند موجی از حملات علیه آن شروع می شود؟
وقتی رئیس جمهور مست و مبهوتی چون ترامپ عنان اختیار بزرگترین قدرت اقتصادی و نظامی دنیا را دست می گیرد و چنان رفتار می کند که روسای جمهور قبلی و صاحبان اندکی عقل و درایت در ایالات متحده شرمسار می شوند، وقتی عربستان سعودی هر روز یاغی گری تازه ای می کند و داعش در آخرین دست و پا زدن های خونبارش چنگ و دندان نشان می دهد، انتظار می رود در داخل کشور آرامش بیشتری میان جریان های سیاسی شکل بگیرد. ولی اینطور است؟ شما احساس آرامش می کنید یا هر بار با هر جمله و سخنی دچار تلاطم می شوید؟ هر روز صبح که اخبار را در گوشی های همراهتان چک می کنید امیدوار هستید که اخبار حاوی اتفاقات خوب و پرنشاط و امیدبخش را بخوانید یا جدال های تند کلامی جریان های سیاسی علیه همدیگر را؟
امام جمعه اصفهان با اشاره به نشست اخیر منافقان در کشور فرانسه بر واکنش دیپلماسی ایران تاکید کرد و افزود: سرمایه گذاری فرانسه در ایران با دست دوستی آنان با دشمن همخوانی ندارد.
در اینکه ایران می تواند در قبال این رفتار فرانسه گله مند باشد و پاسخ بخواهد تردیدی نیست اما جان کلام حمله به قرارداد دولت با توتال است. قراردادی که میوه برجام است که تا دیروز می گفتند «گلابی» است و پرفرمنس فروش «گلابی» در دانشگاه ها اجرا کردند. اما سخن بر سر مفاد این قرارداد نیست که می توان در خصوص بندهای آن بحث کرد و البته نباید انتظار داشته باشید که منتقدان برجام استدلال منطقی شما را بپذیرند!
نکته در «دست دوستی» است که آیت الله سید یوسف طباطبایی نژاد فرموده اند. اینکه نمی توان به دست دوستی فرانسوی ها برای این قرارداد اقتصادی اعتماد کرد.
امام جمعه اصفهان 18 اردیبهشت سال 1394 در خطبه های نماز جمعه این شهر گفت: آل‌سعود، دست دوستی و یاری به یهودیان داده است
و متاسفانه مرکز وحی الهی امروز در دست جنایتکاران آل‌سعود و آل‌خلیفه قرار گرفته است. همه مسلمان بدانند که آل‌سعود با جنایاتی که انجام داد دیگر لیاقت سرپرستی حرمین شریفه را ندارد.
مگر می شود بدون جلب رضایت مقامات عربستانی و برگزاری نشست و امضای تفاهم نامه های مشترک هر سال دهها هزار ایرانی مسلمان را راهی عربستان سعودی کرد؟ جز این است که در این نشست ها طرفین دست دوستی به هم می دهند و به قول هم اعتماد می کنند؟ نکند مقامات عربستانی با دست مصنوعی در جلسه حاضر می شوند!؟
چندی پیش یکی از مسئولان هشدار داده بود با کسانی که در شبکه های مجازی اقدام به پخش اخبار و اطلاعاتی می کنند که مردم را از سفر حج باز دارد برخورد خواهد شد.
چطور دست دوستی مقامات عربستانی که در تریبون های رسمی آنها را خونخوار، حامی داعش، خیانتکار و ضد اسلام معرفی می کنیم و وزیر خارجه شان از هیچ تهدید و توهین و تحقیری نسبت به ایران کوتاهی نمی کند را می پذیریم و باور داریم و زائرمان را آنجا می فرستیم اما به عقد یک قرارداد اقتصادی که شرکت مقابل باید در ایران و مطابق قوانین رسمی ایران عمل کند نمی شود اعتماد کرد؟
این که امام جماعت محترم یک استان و شهر در خصوص مسائل روز ابراز نگرانی کند و مسئولان را اندرز دهد که در چنین مواقعی هوشمندانه رفتار کنند البته که ارزشمند است اما وقتی مجموعه این هشدارها فقط دولت منتخب مردم را نشانه می رود و در دل مردم تردید می کارد می توان پرسش هایی از این دست را هم مطرح کرد که چطور «جان» مردم را دست عربستان بی لیاقت و حامی تروریست می دهیم اما نگران «مال» شان هستیم که نکند فرانسوی ها به یغما ببرند؟
آسمون ریسمون میکنی.