۰۲ آذر ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ۰۷:۳۰
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۷۵۹۸۱۸
تاریخ انتشار: ۰۹:۰۷ - ۱۹-۰۹-۱۳۹۹
کد ۷۵۹۸۱۸
انتشار: ۰۹:۰۷ - ۱۹-۰۹-۱۳۹۹

پپتیدها برای بدنسازان؛ از اثرگذاری تا میزان خطر

پپتیدها به طور طبیعی در بدن انسان وجود دارند اما در منابع پروتئین حیوانی و گیاهی از جمله گوشت، ماهی، لبنیات، تخم مرغ، لوبیا، عدس، و غلات کامل نیز وجود دارند.

پپتیدها یکی از مواد تقویت کننده عملکرد محبوب بین بدنسازان هستند. ترشح کننده های هورمون رشد (GHS) نوعی پپتید است که توجهات خاصی را به سوی خود جلب کرده است.

آیا پپتیدها گزینه‌ای کارآمد و بی خطر برای بدنسازان هستند؟

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "هلث لاین"، بدنسازان ورزشکارانی هستند که اغلب به دنبال تغییر ترکیب بدن خود در سریع‌ترین و کارآمدترین روش ممکن هستند.

این می تواند دلیل این که چرا بسیاری از مکمل ها یا ترکیبات کمکی دیگر توسط این افراد استفاده می شوند را توضیح دهد.

افراد اغلب پپتیدها را به عنوان جایگزینی طبیعی‌تر برای استروئیدهای آنابولیک در نظر گرفته و به خاطر تواناییشان در افزایش توده عضلانی، تقویت چربی سوزی و کمک به بدنسازان برای کسب بیشترین نتیجه از تمرینات خود مورد توجه هستند.

پپتیدها چه هستند؟

پپتیدها از جمله ترشح کننده های هورمون رشد، زنجیره های کوتاهی از اسیدهای آمینه هستند. اسیدهای آمینه مولکول های کوچکی هستند که بلوک سازنده پپتیدها و پروتئین ها محسوب می شوند.

پپتیدها به طور طبیعی در بدن انسان وجود دارند اما در منابع پروتئین حیوانی و گیاهی از جمله گوشت، ماهی، لبنیات، تخم مرغ، لوبیا، عدس، و غلات کامل نیز وجود دارند. تولیدکنندگان می توانند این پپتیدها را جدا کرده یا با ترکیب اسیدهای آمینه جداگانه آنها را تولید کنند.

ساختار پپتیدها مشابه با برخی هورمون ها یا ترکیبات پیامرسان موجود در بدن است. بسیاری از آنها توانایی نفوذ در بافت ها را نیز دارند.

این زنجیره های کوتاه اسیدهای آمینه در فرآیندهای مختلفی در بدن از جمله تولید هورمون ها و  دی‌ان‌ای حضور دارند. همچنین، آنها برای ساخت بافت عضله مفید هستند و بر همین اساس، آنها به ویژه بین بدنسازان محبوب هستند.

شما می توانید مکمل های پپتید را به شکل پودر خریداری کرده و پس از ترکیب با یک مایع به صورت خوراکی مصرف کنید. همچنین، انواع تزریقی آنها در دسترس هستند.

پپتیدها چه کاری در بدن انجام می دهند؟

از آنجایی که ساختار پپتیدها می تواند مشابه با برخی هورمون ها و ترکیبات پیامرسان در بدن باشد، آنها می توانند به گیرندهای مختلف در بدن متصل و فعال شوند، از این رو، بر فرآیندهای مختلف در بدن تاثیر می گذارند.

با توجه به توالی و ترکیب آنها، برخی از پپتیدها ممکن است از لخته شدن خون جلوگیری کرده، سیستم ایمنی بدن را تقویت کرده، از سلول ها در برابر آسیب محافظت کرده، و کلسترول، التهاب و فشار خون را کاهش دهند.

پپتیدهای خاص ممکن است به تقویت ترشح هورمون هایی که موجب تحریک رشد عضله، کاهش چربی بدن و عملکرد ورزشی و ریکاوری می شوند، کمک کنند. بر همین اساس، بدنسازان توجه ویژه ای به پپتیدها برای به حداکثر رساندن نتایج حاصل از تمرینات خود دارند.

پپتیدها چگونه به بدنسازان کمک می کنند؟

بدنسازان به طور معمول علاقمند ایجاد تغییر در ترکیب بدن خود در سریع‌ترین و کارآمدترین روش ممکن هستند. پژوهش ها نشان می دهد که پپتیدهایی خاص ممکن است به آنها در تحقق این هدف کمک کنند.

ترشح کننده های هورمون رشد گروهی از پپتیدها هستند که بدنسازان توجه ویژه ای به آنها دارند زیرا می توانند تولید و ترشح هورمون رشد انسانی (HGH) را تحریک کنند.

هورمون رشد انسانی هورمونی است که توسط غده هیپوفیز ترشح می شود. این هورمون می تواند به تقویت رشد عضلانی و کاهش چربی بدن کمک کند.

این کار تا حدی با تحریک کبد برای ترشح فاکتور رشد شبه انسولین 1 (IGF-1) انجام می شود. به نوبه خود، فاکتور رشد شبه انسولین 1 تولید پروتئین و رشد عضلانی را تحریک می کند. همچنین، به نظر می رسد این پروتئین به طور غیر مستقیم تجزیه چربی بدن را افزایش می دهد.

در دهه 1980، هورمون رشد انسانی یکی از گزینه های تقویت کننده عملکرد محبوب بین ورزشکاران از جمله بدنسازان بود.

با این وجود، به واسطه نگرانی های ایمنی، نهادهای نظارتی مانند کمیته بین المللی المپیک استفاده تایید نشده از هورمون رشد انسانی را از سال 1989 ممنوع کردند.

افراد بر این باورند که ترشح کننده های هورمون رشد بسیاری از فواید هورمون رشد انسانی را با عوارض جانبی کمتر ارائه می کند. این ممکن است محبوبیت آنها به عنوان جایگزینی برای هورمون رشد انسانی بین بدنسازان را توضیح دهد.

تا به امروز، پژوهش ها نشان می دهد که ترشح کننده های هورمون رشد ترشح هورمون رشد انسانی یا فاکتور رشد شبه انسولین 1 در انسان ها را افزایش می دهد. با این وجود، مطالعات کمی این که آیا ترشح کننده های هورمون رشد به واقع موجب تغییرات چشمگیر در ترکیب بدن، عملکرد ورزشی یا ریکاوری می شود را بررسی کرده اند.

افزون بر این، هیچ مطالعه ای اثر ترشح کننده های هورمون رشد روی افراد حرفه ای و تعلیم دیده را بررسی نکرده است.

از این رو، به انجام پژوهش های بیشتر برای مشخص شدن این که ترشح کننده های هورمون رشد فواید ملموسی را برای بدنسازان به همراه دارند، نیاز است. به همین دلیل، دانشمندان در حال حاضر نمی دانند که کدام پپتیدهای گروه های عضلانی ممکن است بیشتر تحت تاثیر قرار گرفته یا برای کدام تمرینات ورزشی مناسب‌تر هستند.

انواع پپتید برای بدنسازان

به طور خاص، بدنسازان ممکن است به پپتیدهایی که به نام ترشح کننده های هورمون رشد شناخته می شوند، علاقمند باشند.

محبوب‌ترین ترشح کننده های هورمون رشد که افراد برای بدنسازی استفاده می کنند شامل موارد زیر هستند:

- هورمون های آزاد کننده هورمون رشد: مانند سرمورلین، تسامورلین، CJC-1293، و CJC-1295

- گرلین و ترکیباتی که اقدامات آن را تقلید می کنند: مانند لنومورلین، آنامورلین، ایپامورلین، ماکیمورلین، و تابیمورلین

- پپتیدهای آزاد کننده هورمون رشد (GHRPs): ماند الکسامورلین، GHPR-1، GHPR-2، GHPR-3، GHPR-4، GHPR-5، GHPR-6 و هگزارلین

هر یک از این پپتیدها در نهایت موجب تحریک تولید و ترشح هورمون رشد انسانی می شوند، اگرچه ممکن است این کار را به روش هایی کمی متفاوت انجام دهند.

تولیدکنندگان اغلب هر دسته را برای اهدافی کمی متفاوت تبلیغ می کنند.

با این وجود، ذکر این نکته اهمیت دارد که تا به امروز هیچ مطالعه ای آثار ترشح کننده های هورمون رشد در بدنسازان یا دیگر افراد به خوبی آموزش دیده را بررسی نکرده است.

از این رو، نشانه ها و دوزهای توصیه شده به طور معمول بر مبنای شواهد بی اساس و نه علمی هستند.

ایمنی

بر اساس آنچه تاکنون می دانیم، ایمنی استفاده از ترشح کننده های هورمون رشد در کوتاه مدت و بلند مدت ناشناخته است. مطالعاتی که ایمنی آنها را بررسی کرده اند کوتاه مدت و در مقیاس کوچک بوده اند. از این رو، دانشمندان به انجام پژوهش های بیشتر برای بررسی ایمنی ترشح کننده های هورمون رشد نیاز دارند.

عوارض جانبی شایع استفاده از ترشح کننده های هورمون رشد ممکن است شامل افرایش اشتها، افزایش سطوح قند خون، و احتباس مایع شوند. ترشح کننده های هورمون رشد ممکن است حساسیت بدن به هورمون انسولین را نیز کاهش دهند که حفظ سطوح عادی قند خون را دشوار می کند.

همچنین، خطر آلودگی در صورت استفاده از سرنگ های غیر استریل برای تزریق ترشح کننده های هورمون رشد وجود دارد.

تا به امروز، سازمان غذا و داروی آمریکا تنها تعداد معدودی از انواع ترشح کننده های هورمون رشد را برای درمان شرایط پزشکی خاص از طریق تجویز توسط پزشک را تایید کرده است. ترشح کننده های هورمون رشد در فهرست مواد ممنوعه سازمان جهانی مبارزه با دوپینگ نیز قرار دارند.

با این وجود، شما می توانید بسیاری از ترشح کننده های هورمون رشد را به صورت مکمل و بدون نسخه پزشک خریداری کنید.

این کار ممکن است خطرناک باشد زیرا ایمنی بلند مدت آنها نامشخص بوده و ارزیابی کیفیت مکمل خریداری شده نیز تقریبا غیر ممکن است. به همین دلایل، هرگونه استفاده تایید نشده یا تجویز نشده ترشح کننده های هورمون رشد بی خطر نخواهد بود.

------------------------------------------------------------

بیشتر بخوانید: 

*بدنسازی؛ از فواید تا زیان‌ها

*15 توصیه برای آغاز بدنسازی

*از بهترین منابع پروتئین برای آقایان

ارسال به دوستان