صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

کد خبر ۴۷۱۸۶۲
تعداد نظرات: ۷۱ نظر
تاریخ انتشار: ۱۱:۵۴ - ۱۲ خرداد ۱۳۹۵ - 01 June 2016
سلسله بحث های عصر ایران درباره آموزش و پرورش ایران-2

"قتل کودکی" در نظام آموزشی ایران

حتی عید نوروز هم که می شود دست از سر بچه بر نمی دارند و با دادن پیک نوروزی که باید صفحه به صفحه آن را پر کند به او یادآور می شوند که حق نداری از تعطیلاتت لذت کامل را ببری. گو این که کودکی کودکان ایرانی، با ورودشان به مدرسه تمام می شود.
عصر ایران؛ جعفر محمدی*- در ادامه سلسله بحث هایی که درباره آموزش و پرورش در ایران آغاز کرده ایم، امروز می خواهیم یک نکته اساسی دیگر در نقد نظام آموزشی کشورمان را ذکر می کنیم و آن، "قتل کودکی" است.

نظام آموزشی ایران از 7 سالگی کودکان رسماً پذیرای آنهاست. این سن، اوج دوران کودکی است. کودک در این دوره به شدت نیازمند تفریح، بازی، دوست یابی بین گروه همسالان، کشف و شهود و ... است.



اما ما در مدارس چه می کنیم؟ به بچه هفت ساله، دستکم 5 کتاب می دهیم که باید همه آنها را بخواند و امتحان دهد.
کودک 7 ساله، باید نظم پادگانی مدرسه را رعایت کند، ساعت های متمادی در کلاس بنشیند و ساکت باشد، دقایق معدودی را به هواخوری برود ، مدام با استرس امتحان دهد و با همکلاسی هایش رقابت درسی کند چرا که هر لحظه در معرض مقایسه است و ممکن است تحقیر و حتی تنبیه شود.

طبیعی است که در چنین فضایی پادگانی و بسته ای، کودک لحظه شماری می کند که ساعات طولانی مدرسه پایان یابد و او به خانه برود.

اما زنگ آخر مدرسه، پایان رنج های تحمیلی بر کودک نیست. او در حالی مدرسه را ترک می کند که کلی "مشق" دارد که باید در خانه بنویسد. او مجبور است بخش مهمی از زمانش در خانه را به جای تعامل با اعضای خانواده و گروه دوستانش، به انجام "تکلیف" بپردازد و همواره در اضطراب و دو دلی باشد که الان برنامه مورد علاقه اش در تلویزیون را ببیند یا تمرین املا کند یا الان با همسالانش بازی کند یا تکالیف ریاضی اش را حل کند؟

حتی عید نوروز هم که می شود دست از سر بچه بر نمی دارند و با دادن پیک نوروزی که باید صفحه به صفحه آن را پر کند به او یادآور می شوند که حق نداری از تعطیلاتت لذت کامل را ببری. گو این که کودکی کودکان ایرانی، با ورودشان به مدرسه تمام می شود.



همین است که وقتی آخرین امتحان خرداد ماه داده می شود، دانش آموزان، از اول ابتدایی تا پایان دبیرستان و پیش دانشگاهی، چنان خوشحال می شوند که گویا دوران محکومیت شان به سر آمده است!

اما بسیاری از کشورها و مشخصاً فنلاند به عنوان دارنده برترین سیستم آموزشی جهان، کودکان را به اسارت نمی گیرند و کودکی شان را نمی کشند.
مدارس ابتدایی برای کودکان فنلاندی و سیستم های آموزشی مشابه، محلی برای شادی، همگرایی، بروز هیجان و انرژی، علاقه مندی به محیط های آموزشی و نیز آموزش های غیر مستقیم است. مثلاً یاد می گیرند که باید به هم کمک کنند، با یکدیگر مشارکت نمایند و اندک اندک نیز تعلیمات رسمی مانند آموزش الفبا نیز به آنها ارائه می شود.



ساعات آموزشی نیز بسیار کوتاه است به طوری که یک دانش آموز اول ابتدایی در فنلاند روزانه تنها سه ساعت را در مدرسه می گذراند.
نکته مهم دیگر این است سیستم های آموزشی مدرن، چیزی به نام تکلیف شب ندارند. ارائه تکلیف شب، اعتراف ضمنی به این است که آنچه در ساعات طولانی مدرسه ارائه می شود، ناکافی و ناکارآمد بوده است و الا چه نیازی هست به مشق های مشقت بار خانگی؟!

آیا وقتی کارمندان از محل کارشان بیرون می آیند، باز هم در خانه کار اداری باید انجام دهند که دانش آموزان به ویژه در مقطع ابتدایی مجبور به انجام تکالیف مدرسه در خانه باشند؟!

اصلاً یکی از علل "کتاب نخوانی" ما ایرانی ها ، همین سیستم آموزشی است که با تحمیل کتاب ها و مطالعات اجباری و بیهوده، ما را کتاب زده و کتاب گریز کرده است.

همه این عوامل، باعث می شوند که کودکان ایرانی به واسطه محکومیت در مدارس پادگانی، کودکی نکنند یا دستکم کمتر کودکی کنند و این در حالی است که به دلیل گسترش فرهنگ آپارتمان نشینی که محدودیت های متعددی را بر کودکان تحمیل می کند، مدارس باید به طور جدی تری بستری برای کودکی کودکان باشند.

تا مدارس ما پادگانی اداره می شوند و کودکان باید همانند سربازانی کوچک رفتار کنند، اوضاع همین است که است.
  «جایگزینی تفریحات و بازی های شاد و هدفمند و آموزش های غیر مستقیم با سیستم مستقیم کنونی»، «کاهش ساعات حضور در مدرسه» و «حذف تکلیف شب» سه رویکردی هستند که برای تحول در دوران ابتدایی لازم است تا بر مبنای آن، سایر تحولات در نظام آموزشی شکل گیرد.

این ها، کارهای سختی نیستند و برای تحقق شان فقط یک «اراده جدی و ایران دوستانه» ، لازم است. تردید نکنید که آینده ایران ما و آینده فرزندان ما و فرزندان فرزندان ما، در گرو این اصلاحات است.

این بحث را ادامه خواهیم داد.شما هم مشارکت کنید.


*سردبیر عصر ایران

ارسال به تلگرام
انتشار یافته: ۷۱
در انتظار بررسی: ۱۲۴
غیر قابل انتشار: ۰
نرگس
۱۳:۱۵ - ۱۳۹۶/۰۹/۲۵
نظام آموزشی چه قدیم وچه جدید نابود کردن کودکی ونوجوانی را درپی دارد ولی سواد بچه ها درنظام قدیم بیشتراست کتابه برای به چالش کشیدن بچه ها تالیف شده ولی بچه هارا درست در چاه ماندازند وجود کنکور وضع را وخیم تر کرده بهتراست تعداد کتابه کمتر ومهارتی تر باشد در زمان حاضر یکی از بیماریهای جامعه اضطراب وافسردگی است درنظام آموزشی این بیماری را به همراه دارد چه خوب بود مهارت درست فکر کردن ،تسلط بر اضطراب وتنش ،تقویت حافظه ،تندخواندن ،تمرکز حواس را به بچه ها آموزش بدهند همه اینها با بازی می شود آموزش داد آنوقت مثل کشورهای پیشرفته جلو می روم در حال حاضر رتبه 1کنکور از فعالیتهای ساده دست ورزی عاجز است چون اوبه یک ماشین تست زنی تبدیل شده است این یعنی فلاکت وبدبختی
ناشناس
۰۹:۴۸ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
امکانات تفریحی و رفاهی در مدارس نیست و این امر بسیار مهم میباشد خصوصا برای دوران ابتدایی.
راجر
۰۹:۳۵ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
تشکر از این تحلیل زیباتون لازمه توضییح بدم مسئولین رده بالای مملکت که قراره واسه ما و بچه هامون تصمیم گیری کنند اصلا" فرزنداشون شاید در ایران بلکه در اروپا تحصیل میکنند وگرنه این مشکلیه که همه خانواده ها باهاش در گریبانند مداق سواره از پیاده خبر نداره ... این مشکل باید بیش از اینها باید پردازش بشه مرسی عصر ایران
ناشناس
۰۹:۰۲ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
ورود به نظام آموزشی رسمی 6سال تمام می باشد. لطفا عنایت شود.
ناشناس
۰۹:۰۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
وجود دولت یک آفت برای بشریت است.
انسانها بر اساس نیازهایشان میتوانند با هم ارتباط داشته باشند.

"دولت" تدام یک خطای تاریخی بشریت است:

سالها پیش در یک نقطه در یک نقطه از جهان قبیله ای زندگی میکردند.
انها برای در امان ماندن از حمله حیوانات وحشی و یا قبایل دیگر افرادی را که قدرت بدنی و هوشی بالایی داشتند را به وسایل دفاعی مجهز کردند تا از آنها حمایت کنند و در ازایش هزینه زندگی انها را مردم قبیله فراهم کنند.
سالها گذشت و همین محافظین قبیله کم کم احساس برتری کردند و با در دست داشتن تجهیزات نظامی توانستند بر مردم امر و نهی کنند و وانمود میکردند که این اوامر به نفع قبیله هست.
باز سالها گذشت و حکومتهای مختلف پدیدار شد و بشر گرفتار همین انسانها مریض قدرت طلب شد. که دیگر به خاطر مردم تلاشی نمیکردند و در پی تقابل با کومتهای دیگر بودند و در این راه انسانهای بیگناه را به کشتن میدهند.

باز سالها گذشت تا رسیدیم به امروز که میشه 5شنبه 13 خرداد 1395
امیر
۰۸:۴۸ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
باسلام
من 60 سال دارم حدود 50 سال از دوره دبستانم گذشته ولی هنوز کابوس مشق شب را دارم ازنوشتن مشق بیزار بودم ام حاضر بودم 24 ساعته مسئله ریاضی حل کنم در کلاس پنجم وششم معلمی بنام آقای مهربان داشتیم که سادیسم مشق گفتن داشت واین سالها هنوز برام جزءسالهای سخت زندگی چقدر تنبیه برای ننوشتن مشق واضافه حل کردن ریاضی از دست اوشدم
ناشناس
۰۸:۴۲ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
باسلام خدمت سردبير محترم ،بحث بسيار عالي را آغاز كرديد ،اما قياس مناسبي نيست كه فقط به يك بعد موضوع(تكليف)اكتفا كنيم .
درحالي كه عوامل ديگري از قبيل فضاهاي آموزشي،كتب درسي،انگيزه دانش آموز و معلم و.... در نظام آموزشي دخالت دارند.
به عنوان مثال :همون كتابي كه دانش آموز تهران ميخونه بايد دانش آموز دورترين و محروم ترين نقطه هم بخونه
مصطفی
۰۸:۳۳ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
لطفا در مورد قانون اساسی در رابطه با آموزش رایگان و تحصیل و کلاسهای 40 نفره در همین مدارس دولتی و مشکلات مربوط به تامین مالی مدارس غیر انتفاعی و همینطور به بیزنس تبدیل شدن تحصیل در ایران مقاله بگذارید و به مسولین گوشزد نمایید
ناشناس
۰۸:۲۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
نوشته ای سودمند بود
ناشناس
۰۸:۱۱ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
آقای محمدی عزیز ، مطالب شما را که همیشه بسیار منطقی هستند با علاقه می خوانم ، ولی اینبار با شما موافق نیستم . در کشورهائی که نظام آموزشی پیشرفته دارند ، بعد از ساعات تدریس ، دانش آموز در همان مورسه و در وقت اضافه ، تکالیف را انجام داده و سپس به خانه می رود(ولو با صرف نهار) و در خانه تکلیفی ندارد . یقیناً نظام آموزشی ایران به اصلاحات گسترده و عمیقی نیاز دارد ، اما نه به شکلی که پیشنهاد کردید (چند ساعت کوتاه آموزش و تمام که موجب بی انظباطی ، تنبلی و راحت طلبی و . . . می گردد) . هیچ دانش آموزی تمام مطالب تدریس شده سر کلاس را بطور کامل نمی فهمد و به زمانی برای مرور مطالب و رفع ابهامات و تمرینی برای ملکه ذهن شدن مطالب نیاز دارد .
دبیر
۰۸:۰۷ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
بنده خودم معلم در مورد خیلی بد متن نوشتین از زمانی که نمره در مقطع ابتدایی حذف شد بچه ها به نسبت قبل خیلی ضعیف شدن هم از لحاظ دانش و هم از لحاظ کوشش . نه فشار اوردن به دانش اموز کار خوبیه نه رها کردن دانش اموز بدون تکلیف خوبه یه حد وسطی هست که باید رعایت بشه
در ضمن ضعف نظام اموزشی ناشی از سیاسی بازی ها و عدم استقلال وزارت اموزش و پرورشه
saeed
۰۷:۵۸ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
کاملا موافقم واقعا سیستم اموزشی ایران حداقل 500سال با روز دنیا فاصله داره و به شدت خلاقیت کش و نابود کننده نسل اینده است . بچه هایی که بجای یادگرفتن خلاقیت و نحوه صحیح تعامل و گفتگو وزندگی یکسره دارن بازجر مطالب بیهوده یادمیگیرند
رضایی
۰۷:۴۸ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
درود بر شرف نگارنده ی متن .....دقیقا آنچه با عث کتاب گریزی در میان ما ایرانیان شده همان تحمیل کتاب ها و مطالعات اجباری بوده،و نهایتا همین سیستم آموزشی غلط در غلط باعث گریزان بودن ما و فرزندان ما از مدرسه بوده و خواهد بود.
ناشناس
۰۷:۳۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
واقعا فکر میکنید فرزند ما تمام این مدت اشاره شده دردوازده سال تحصیلی را درمدرسه اموزش می بیند کدام اموزش ؟ کدام پرورش؟
حسین
۰۶:۳۵ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
سلام
درود بر شما که به دغدغه مهم خانواده ها اشاره کردین
من پسری دارم که در کلاس هفتم برای دادن امتحان ریاضی به مدرسه رفته بود که وقتی برای بازگرداندن او رفته بودم دیدم که بچه ها بعد از امتحان کتاب ریاضی را با یک حالت غیض و ناراحتی پاره و پرتاب میکنن که از پسرم جویا شدم گفت پایان هر امتحانی همینه...آیا این نظام اموزشی جای تعمل نداره؟
ناشناس
۰۲:۱۵ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
متنی که نوشتید هزار تا لایک داره تکالیف دشوار مدرسه تا ظهر و سپس انجام تکالیف خانه، تک فرزندی، زندگی آپارتمان نشینی و همچنین شاغل بودن والدین باعث شده بچه ها هیچ تفریحی نداشته باشن لااقل محیط مدرسه که تقریبا نصف عمرشون اونجا میگذره باید آنقدر جذاب باشه که تا حدی باعث شادی و نشاط آنها بشه
ناشناس
۰۱:۱۳ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
ضمن تشکر از نظرات نویسنده محترم،
1- خوشبختانه برخلاف نظر نویسنده دیگه مثل سابق، خبری از مشق و تکالیف منزل در دوره ابتدایی نیست.
2-به خاطر داشته باشیم که یکی از اهداف نظام آموزشی در کشورها، تقویت روحیه تلاش و فعالیت در دانش اموزان است.اگر دانش آموزان را از دوره ابتدایی تلاشگر تربیت نکنیم،محال است در دوره های تحصیلی بالا بتوانیم این کار را بکنیم.
3-اکثر خانواده ها معترفند که بیشتر وقت فرزندانشان در خارج از مدرسه با بازی و سرگرمی و ... سپری می شود.تعطیلات رسمی طولانی را هم به این موارد اضافه کنید لذا آموزش اصولی در مدرسه باید جدی گرفته شود.
4-مقایسه جوامع پیشرفته با کشورمان به نظرم خالی از اشکال نیست زیرا شرایط و ضوابط حاکم بر فرهنگ ما و آنها متفاوتنند. ما دغدغه پیشرفت داریم . آیا کشوری که می خواهد پیشرفت کند آینده ساز کشورش را تنبل و تن پرور بار می آورد؟
5-نظام آموزشی ما به یک دگرگونی اساسی نیازمند است. هم در حذف تعلیمات بدرد نخور و زاید و هم در تنظیم وقت متاسب آموزش روزانه برای دانش آموزان با توجه به سن آنها
6-البته که مهمترین رکن آموزش و پرورش یعنی معلمان ، در نظام آموزشی ما فراموش-فراموش- ....... شده اند.
سراج
۰۰:۵۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
راستش من در مقاله قبلی هم کامنت گذاشتم و منتشر نشد. بحثم درباره کار عملی و دست ورزی در مدارس بود. مدرسه بون بویل نمونه خوبی در آلمان است. من تنها معلم حرفه و فنی بودم که تمام رشته های عملی را در کارگاه و حیاط مدرسه آموزش می دادم و هیچ تکلیفی برای دانش آموز در خانه معین نمی کردم. چون می دانستم بچه باید زیر نظر معلم و در مدرسه آموزش ببیند. این طرح خیلی موفق بود و خانواده ها راضی ها بودند و دانش آموز از فضای تئوری داخل کلاس به سمت دست ورزی می آمد. ولی به هر کجا رفتم که این تجربیات را از طریق سیما بویژه سیمای استانی منتقل کنم هیچ کس جوابم را نداد...
ناشناس
۰۰:۱۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
مدیر مدرسه پسرم خودش سرویس مدرسه رو انجام میده چه توقعی میشه داشت
محمد
۲۳:۴۳ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
از موضوع متنتان بسیار ممنونم . متاسفانه روش تدریس در مدارس استرس زیادی به کودکان وارد می کند .در مدرسه ای که فرزند من تحصیل میکند انگار که میخواهند بزور دانشمند تربیت کنند بطوریکه از شدت استرس فرزندم بارها از خواب می پرد مدارس حتی از اهداف توصیفی نمودن فرایند آموزش که همانا کاهش استرس در کودکان است غافل هستند.
محسن
۲۳:۲۳ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
هر وقت یاد مراسم صبحگاه در دوران دبستان می افتم احساس می کنم پادگانی واسه بچه های 7_11 سال بوده. نیم ساعت ایستادن تو سوز سرما و از جلو نظام و خبردار و سخنرانی های تکراری و .... واقعا جز عذاب و تحقیر چه هدفی رو دنبال می کنند؟
فرزاد
۲۳:۰۲ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
بسیار زیبا اشاره کردین . دست روی نقطه حساسی از مشکلات نظام آموزشی ما گذاشتین. بسیار تشکر میکنم . لازم به ذکر است که این ضعف در دانشگاه های ما هم وجود دارد . خواهر بنده استاد دانشگاه هستند و دکترای شیمی دارند . ایشان 32 سال پیش در ترم یک و دو دانشگاه مقطع لیسانس شیمی مورتیمر را خوانده اند من هم 15 سال پیش همان کتاب را در همان مقطع خوانده ام و الان هم همان کتاب تدریس میشود . انگار که هیچ تغییر در علم شیمی به وجود نیامده . یا هنوز هم در مقطع کارشناسی ارشد دانشجویان را مجبور به حفظ کتاب یا جزوه میکنند . که به نظر اینجانب در این مقطع نباید تاکید بر حفظ محفوظات باشد . باید یک رابطه چالش علمی و تحقیفاتی بین دانشجو و استاد حاکم باشد .
ناشناس
۲۲:۲۷ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
در کشورهای پیشرفته یکی از مهمترین آموزش ها در مدارس، تمرین کا رجمعی تجت عنوان Team work است که طی آن پروژه هایی تعریف وتقسیم کار میشود تا دانش آموزان از کودکی روجیه تعامل وهمکاری مهارت کار حمعی را پیداکنند.در اکثر فریب به اتقاف مصاجبه ها برای استحدام چه دولتی وچه بخش خصوصی یکی از مهمترین شاحصها ، شناسایی میزان مهارت وروجیه کار جمعی علاوه بر مهارتهای فردی ومرتبط با شغل در فرد مصاجبه شونده است.عدم مهارت کار جمعی در کشور ما کاملا مشجص است به طوریکه اغلب موفقیتهای ما در سظوح بین المللی چه المپادهای علمی وجتی ورزشی بیشتر در مواردی است که جنبه فردی آن بارز تر میباشد مثل مدال آوری در تکواندو ،کشتی وزنه برداری و.... واین کمبود، لزوم توجه فوق العاده را به آموزش کار جمعی در سیستم آموزشی کشور، نشان میدهد
ناشناس
۲۱:۲۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
یه چیززی هم یادم رفت بنویسم اینکه ایران رو نمیتونی اروپانیزه یا امریکانیزه کنی هر کاری هم کنی نمیشه فرهنگ رو نمیتونی کپی کنی یه جاییش یه روز میزنه بیرون حالا من زنده شما مرده ببینید کی این حرفو زدم !
Siah bakht
۲۱:۲۷ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
من دبیرستان مشغول هستم و با ۱۴ سال تدریس فکر می کنم کم و بیش مشکل رو بفهمم بچگی های خودم توی همون سیستم سخت و خشن آموزشی در دهه ی شصت و زمان جنگ گذشت و الان هم توی وضعیت فعلی سالها تدریس کردم با حرفهاتون موافقم اما آیا مردم ما هم مثل فنلاند و ... هستند که توقع داریم دقیقا آموزش هم اونطوری باشه .... نمی دونم چقدر از وضعیت مدارس آگاهید من از تنبیهات و خشونت دفاع نمی کنم اما نوجوانان ما هم دیگه اونقدرا هم با ادب و سر به راه نیستن و انگار کار مدارس اینه که این نوجوانان رو حداقل روزی ۷ یا ۸ ساعت نگه داره و از ورود این جمعیت پر انرژی به درون جامعه جلوگیری کنه .... باور کنید همه جا مشکل داره من می بینم مدام گیر هست که به آموزش میدن آیا بقیه ی قسمتهای جامعه ی ما خوب کار کرده که فقط بگیم آموزش کارشو درست انجام نمیده ..... اگر میخوایم سیستم آموزشی درست کار کنه باید بقیه ی بخشها هم درست کار کنند ... یاد مرحوم حجازی بخیر توی نود آخرین برنامه ای که اومده بود یکی گفت فساد در فوتبال حجازی ناراحت شد و گفت آیا فقط فوتبال مشکل داره و بقیه جاها عالی هستند ...،؟ باید همه چی دست در دست هم بده و میزون باشه تا سیستم آموزشی هم خوب باشه توقع درست کار کردن سیستم آموزشی در حالیکه بقیه قسمتها وضعی مشابه یا بدتر دارن یه خیاله.....! (لطفا تایید کنید )
sudn
۲۱:۲۲ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
من دانشجوی دکتری هستم و بسیار علاقه مند به درس و علم ولی هنوز هم از مدرسه متنفرم. وای که فقط منتظر زنگ پایان بودم. اونم مدارس دوران ما.همیشه باید کچل میکردیم.
مهران
۱۴:۲۷ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
با درود بر شما آقای محمدی بزرگوار و سپاسگذاری از اینکه، مطلبی زیبا و گرانبها را مطرح نمودید. دقیقا آینده ی ایران عزیزمان در گرو سلامت نظام آموزش و پرورش است که متاسفانه و متاسفانه مدام در حال تغییر و تحول است که هیچکدامیک از روش ها نه تنها تاثیر مثبتی داشته بلکه آشفتگی و از میان رفتن بار علمی آینده ی جامعه را بدنبال داشته است. دیگر وای بر احوال دانشگاه ها.
مجید
۱۴:۲۴ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
سلام
متاسفانه هر چه دنیا رو به پیشرفت می رود نظام آموزشی ایران با همان سرعت عقبگرد دارد! به عنوان شاهد ماجرا من پسری دارم در دوم دبیرستان، امسال در امتحانات ترم آخر آنها دروس آمادگی دفاعی و جغرافیا را با نظام هماهنگ و سراسری گرفتند و نکات جالب آنکه:1) کل امتحان آمادگی دفاعی لو رفته بود و در کانال تلگرام دست به دست دانش آموزن می گشت به طوری که در آخرین دقایق مجبور به تعویض سوال ها شدند 2) در کدام نظام آموزشی سالم راهکارهای دفاعی را روی کاغذ می پرسند؟! 3) با اینکار، جغرافیای ایران و درس دفاعی که می توانست درس شیرینی باشد (حداقل از دید من به عنوان یک خواننده بی طرف این کتب) به یکی دیگر از دروس مورد تنفر دانش آموزان رسما تبدیل شد!
هادی
۱۴:۱۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
سلام
7 سال اول مطلقا زمان بازی است و بچه پادشاه است و تقریبا باید به حال خود باشد. (مگر برخی آموزش های سبک که بدون فشار داده می شود) اون کودکی که مد نظر شماست باید عملا در 7 سال اول زندگی انجام شود و زمان آن 7 سال دوم نیست.
7 سال دوم زمان آموزش است؛ البته نه به آن معنی که کودک نباید بازی کند ولی در این زمان کودک باید نظم و انضباط را یاد بگیرد و مودب به آداب صحیح شود.

آموزش قدرت تحمل سختی ها یکی از مهمترین آموزش هاست که باید به کودکان داده شود.
lمعلم
۱۴:۰۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
معلم ابتدایی هستم وبا نظر نویسنده ی محترم کاملا موافقم .به ما معلمها هم فشار زیادی وارد می شود چون حجم کتاب های درسی خیلی زیاد است هر روز باید تدریس کنیم وتکالیف را بررسی کنیم .از طرفی اگر بچه ها رادر کلاس آزاد بگذاریم که کمی راحت باشند از طرف مدیریت مدرسه به نا توانی در کلاسداری متهم می شویم .امیدوارم که کارشناسان فکری در باره ی نظام از هم پاشیده ی آموزش وپرورش بکنند .
ناشناس
۱۳:۴۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
معلم عصبی .مدیر بیخیال .ناظم گرفتار . هیچکدوم اینا نمیتونن کمکی به بچه های دبستانی بکنن .چرا هیچ کس بداد این طفل های معصوم نمیرسه.همه میحوان یه جوری رفع تکلیف کنن .تمام معلمهای دبیتانی همه بی حوصله و عصبی هستن و احتیاج به مشاور و روانشناس دارن.
ناشناس
۱۳:۴۳ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
بسيار متن متين و منطقي بود، تشكر
علی
۱۳:۳۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
سلام جناب جعفر محمدی عزیز
آقا ریاضی سخته و یادگرفتنش تمرین میخاد، روان نویسی و خوب نوشتن و صحیح نوشتن لازم است و نیاز به تمرین و ممارست دارد حتی تکلیف شب، اینها لازم هستند!
ولی در کنار اینها آموزشهایی مانند "صحرای گبی در کجا قرار دارد" یا "پایتخت گینه بیسایو چیست" نیاز به تجدید نظر دارد، و لزوم پررنگ شدن آموزشهای اجتماعی نظیر، کمک به هم نوع، راستگویی، رعایت حقوق دیگران، دروغ نگفتن، شاد زندگی کردن، رعایت صبر در انجام کارها، رک بودن و ...
این قبیل مسایل را بایستی در دوران ابتدایی در کودکانمان نهادینه کرد
عليرضا
۱۳:۳۳ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
با انتقاد كلي شما موافقم.در ضمن ميدانيم كه علاوه بر ساعات طولاني حضور دانش آموزان و پايين آمدن محتواي علمي دروس انها , هر روز بر علم زدگي و پوچ گرايي شخصيت آنها اضافه شده و وقتي دانش آموز به سن ديپلم ميرسد كاملاٌ از دانش منزوي شده و خود و خانواده او لاجرم به سوي مراكز سود جوي به اصطلاح آموزشي كنكور كه مانند قارچ همه جا رشد كرده سوق داده شده و اقتصاد خانواده را به نابودي ميكشاند.
بزرگمهر
۱۳:۲۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
مجموعه نظام آموزشی ایران فاقد توانایی لازم برای تربیت نسل آینده جهت ساختن جامعه ای دانش پایه است. کتابهای درسی مشکلات اساسی دارد معلمان عمددا گرفتاریهای بی پایان دارند زیرساختها و تجهیزات تعریفی ندارند.
شاید با محاسبه هزینه و فاید کشور ضرورتی برای داشتن وزراتخانه آموزش و پرورش نداشته باشد. همانند صدا و سیما که با پنجاه هزار پرسنل مخاطب چندانی در این جامعه ندارد.
ناشناس
۱۳:۲۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
پياز داغ مطب خيلي زياد است . كاربران هم اسثنا ها و مشكلات خود ساخته را عموميت داده اند.
محمد تبريز
۱۳:۲۲ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
سيستم آموزشي نه تنها قاتل كودكي بچه هاست بلكه قاتل بزرگي والدين هم هست همسر من مجبور است تا ساعت 12 شب يا حتي يك نصف شب بيدار بماند و به بچه 7 ساله ام كمك كند كه تكاليفش را انجام دهد سر اين موضوع با همسرم دعوا كرم به مديريت دبستان نامه نوشتم حضوري بحث كردم گفتم من نمي خواهم بچه ام دكتر مهندس شود لطفا بچه ها را رواني نكنيد اجازه بدهيد آدم معمولي بار بيايند اما سالم باشند .دكتر مهندس عقده اي و مريض به درد خانواده و اجتماع نمي خورد.
ظاهرا معلمين و مديران و حتي مدارس بر اساس نمرات دانش آموزان ارزشيابي مي شوند و اسير رقابت كور و بيهوده مي شوند رقابتي كه هزينه اش را فرزندان اين مملكت با سلامتي و روح وروانشان پرداخت مي كنند.
هرقدر هم ميگوييم در گوششان فرو نمي رود.مخصوصا مدارس خصوصي شورش را درآورده اند
جواد
۱۳:۲۱ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
واقعا يكي از تحولات ضروري در جامعه همين موردي هست كه مطرح شد. به نظرم علاوه بر مواردي كه عنوان شد تغيير در محتواي درسي هم ضروريه بنحوي كه با نيازهاي جامعه و زندگي اجتماعي همخواني داشته باشه. با توجه به تحولات سريع علم و دانش و فناوري ثابت بودن مطالب درسي چندان توجيه پذير نيست.
علی
۱۳:۲۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
یاد کودکی از دست رفته و عیدهای از دست رفته پر از مشق هایی که حتی معلم چک نمیکرد که انجام دادیم یا نه افتادم.
از هر رده سنی که به رده سنی دیگری منتقل مشویم بجز افسوس چیزی نسیبمان نیست.
بیچاره بچه هامون.
چقدر اشتباه کردیم بدنیا آوردیمشون.
ناشناس
۱۳:۱۸ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
برادر من:شما هم نفست از جای گرم در میاد،شما از هر یک از والدین بپرسی،بدون استثنا با معلمانی که تکلیف ندهند مخالفند،با این دیدگاه شما خودت میتونی توی کلاسی با38 دانش آموز چکار کنی؟؟؟
ناشناس
۱۳:۱۷ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
مرسی ولی کو گوش شنوا
ناشناس
۱۳:۱۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
به نظر من در این بحث، منظور آسان سازی و تنبل بار آوردن بچه ها نیست. بلکه شیوه درست (نه پادگانی) درس خواندن، انجام تکالیف در حین یادگیری مطالب، آموزش مهارت های زندگی و پرورش استعدادها و خلاقیت ها و اخلاقیات در محیطی شاد و دوستانه و همراه با بازی و تصویرسازی باشد.
ناشناس
۱۳:۱۵ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
جناب محمدی اگر میخواهید به نظام آموزشی کشور کمک کنید بهتر است دست از نوشتن این مطالب سطحی بردارید برادر من!
نقد نظام آموزشی خوب است ولی به شرط اینکه با علم کامل باشد شما هنوز نمیدانید که چیزی به نام پیک نوروزی با آن چیزی که در ذهن شماست دیگر وجود خارجی ندارد! بسیاری از دانش‌آموزان تکلیف منزل ندارند!
مقایسه کردن ایران و فنلاند که فقط در یکی از فاکتورهای آن یعنی فضای آموزشی تفاوت فضایی با ما دارد چه دردی را از ما درمان می‌کند؟
برادر عزیز قدم اول برای اصلاح و بهبود این است که در خصوص مشکل موجود تحقیق نسبتاً جامع صورت بگیرد نه اینکه همین طور باری به هر جهت یک سری گلایه‌هایی را به عنوان تحلیل نظام آموزشی بیاییم و مطرح کنیم. این چیزها داروی درد بی درمان نظام آموزشی ما نیست!
پاسخ ها
ناشناس
| |
۱۰:۳۴ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
پیک نوروزی وجود ندارد؟همین امسال عید به دختر من پیک نوروزی دادند.
تکلیف هم که تا بخواهی! انگار خودت در جریان نیستی!!!
محمث
۱۳:۱۲ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
بسیار متن زیبایی بود
متاسفانه گوش شنوایی وجود نداره در سیستم آموزشی
و همین روال رو ادامه میدن.
رضا
۱۳:۱۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
با توجه به حجم بالای کتب درسی که اکثر آنها بلا استفاده در زندگی روزمره می باشند، به خاطر تعطیلی پنجشنبه ها مدارس ساعت حضور دانش آموزان طولانی تر شده و با توجه به تعداد کثیر دانش آموزان در یک کلاس ، مخصوصا" در مدارس دولتی ، آموزگار قادر به اتمام آموزش در مدرسه نمی باشد لذا بار اصلی آموزش بر دوش والدین و دانش آموز بوده که این امر مشکلات بسیاری بخصوص برای والدین شاغل ایجاد نموده است.
ناشناس
۱۳:۱۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
سلام از این که مطالب مفیدی رو درباره سیستم آموزشی ارائه می دهید سپاسگزارم مشکلی که الان در کتاب های جدید دبستان وجود داره این است که با وجود حذف نمره ولی مطالب کتاب ها خیلی بیشتر شده بخصوص کتاب ریاضی باشروع سال جدید معلم ها و دانش آموزان مرتب استرس این رو دارن که کتاب ریاضی به موقع تمام می شه یا نه این رو هم اضافه کنم که چون ما در اهواز زندگی می کنیم سال تحصیلی یک ماه زودتر به پایان می رسه
خائف
۱۳:۰۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
سلام
ای کاش به این بحث هم بپردازید که با وجود چنین سیستمی، والدین چه باید کنند؟
ناشناس
۱۳:۰۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
سلام از این که مطالب مفیدی رو درباره سیستم آموزشی ارائه می دهید سپاسگزارم مشکلی که الان در کتاب های جدید دبستان وجود داره این است که با وجود حذف نمره ولی مطالب کتاب ها خیلی بیشتر شده بخصوص کتاب ریاضی باشروع سال جدید معلم ها و دانش آموزان مرتب استرس این رو دارن که کتاب ریاضی به موقع تمام می شه یا نه این رو هم اضافه کنم که چون ما در اهواز زندگی می کنیم سال تحصیلی یک ماه زودتر به پایان می رسه
ناشناس
۱۳:۰۵ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
ممنون بسیار خوب اما تکلیف و امتحان را اگر بخشی از آموزش منظور کنیم حتما کمک کننده خواهند بود اما متاسفانه در سیستم آموزشی ما حجم اطلاعات بدرد نخور به حدی است که همه را می رنجاند بدون اینکه کاربردی از آن بیابد
گاهی از روی فرزندم خجالت می کشم که بدلیل من مجبوراست این سیستم اموزشی را تحمل کند
ناشناس
۱۳:۰۴ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
اصلاً یکی از علل "کتاب نخوانی" ما ایرانی ها ، همین سیستم آموزشی است که با تحمیل کتاب ها و مطالعات اجباری و بیهوده، ما را کتاب زده و کتاب گریز کرده است

گفتم این قسمت رو کپی کنم برای تاکید . اما همه ی متن مهمه و احتمالا مسوولان باید بخونن که ... کدوم مسوول؟ همون کسی که در همین سیستم اموزشی بزرگ شده ...
احمد
۱۳:۰۲ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
امروز دخترم را در كلاس اول ثبت نام كردم و از اين رو اين نوشته را با دقت خواندم و البته نگران شدم كه دخترم كه با شور شوق براي ثبت نام در كنارم حضور داشت و از لباس فرم و كلاس و محيط به وجد آمده بود، يكسال ديگه هم همين حس و حال رو داره يانه؟!
كاش يك فرض هم بگذاريم كه اين نظام آموزشي اگر با اين نقد تغيير نكنه كه احتمالا نميكنه! اونوقت ما والدين چيكار مي تونيم بكنيم كه از تبعات منفي چنين وضعيتي تا حد امكان بكاهيم.
سعید
۱۲:۳۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
خواهرزاده من شنبه صبح که بیدارش میکنن واسه مدرسه میگه چندروز باید برم؟
شهبازی
۱۲:۳۸ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
در اینکه نظام آموزشی ایران نیاز به بهسازی دارد شکی نیست. اما مواظب باشیم از آن طرف بوم پرت نشویم. اگر نسل امروز همین یک کم سختی را تحمل نکنند و نظو انظبات را در مدرسه فرا نگیرند وای به حال آینده کشور. نسل کنونی نسلی راحت طلب در حال بار آمدن است و این قضیه در متولدین 70 و 80 کاملا مشهود است. لطفا برای دهه 90 ها وضعیت را بدتر نکنید. راستی چرا چین هیج انعطافی تابحال برای سهولت سیستم آموزشی خود انجام نداده؟ اصل بر بهسازی است نه آسان سازی
پاسخ ها
ناشناس
| |
۱۳:۲۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
شما هدف از زندگی رو درک نکردی.
مهدی
۱۲:۳۴ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
اصلا با این حرفتون موافق نیستم
"سیستم های آموزشی مدرن، چیزی به نام تکلیف شب ندارن"
تکلیف یکی از مهمترین قسمت های یادگیریه یعنی چی اخه
پاسخ ها
ناشناس
| |
۱۴:۰۷ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
بله هست ولی در مدرسه و نه در منزل.... .
ناشناس
۱۲:۳۳ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
تنها چیزی که تو دبستان یاد من دادن چیزایی بود که وقتی میرم راهنمایی بتونم درس های دوران راهنمایی رو بفهمم و همینطور تا الان که تو دانشگاهم ادامه داشته. منظورم اینه که یک درصدش تو زندگیم بدردم نخورده حتی یه ذره. واقعا گله دارم از دستشون که چقدر میتونستن بهم اموزش بدن و ندادن. بجاش چیزای بدرد نخور به زور فروکردن تو مغزمون. فک کنم بهتره مانند دوران قاجاریه مستشار بفرستیم خارج تا علم رو فرا بگیرن و برگردن به ما مردم اموزش بدن
ناشناس
۱۲:۳۱ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
به نظر من حداقل این نقد وارد نیست بنده به وضوح میبینم که بعد از توصیفی شدن پایه ابتدایی که به نوعی همین سهل شدن مدرسه برای کودکان بود بچه ها به شدت تنبل شدن ، درس و مدرسه اهمیتشو از دست داده ،و به کمک جبر زمانه و دنیای ای تی اکثر بچه ها گستاخ شدن و این اصلا خبر خوبی برای آینده نیست ، از نظر آموزشی هم وقتی بچه پنجم ابتدایی جدول ضرب یا سایر بدویات که در زندگی روزمره کاربرد داره بلد نیست صحبت راجع به سایر مسائل بیراهه رفتنه ضمن اینکه تجویز نسخه یکسان برای جوامع مختلف نتیجه بخش نیست
اما به عنوان یک مشکل نظام اموزشی میشه به مسئله خط اشاره کرد متاسفانه جوانان ما بعد از سال درس خواندن اکثر خط بسیار بدی دارن و این مشکل از نظام اموزشی ماست
پاسخ ها
شهبازی
| |
۱۲:۴۱ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
احسنت
ناشناس
| |
۱۳:۱۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
بسیار عالی بود
ناشناس
| |
۱۳:۲۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
ببخشید اگر بچه ما تنبل شده و گستاخ و نمی تونه جدول ضرب رو یاد بگیره بخاط همین روش غلط آموزش هست. اگر بچه ها همین جدول ضرب را با تصویرسازی و یا با شعر و آهنگ یاد بگیرند هیچوقت یادشون نمی ره، و اگر فضای مدرسه جذابیت داشته باشه دنبال فضای مجازی نمی گرده.
غريب آشنا
| |
۰۴:۰۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
شايد اين که مي فرماييد در جامعه آموزشي ما مشهود باشه ولي يادمان باشد که همين نظام توصيفي آن چيزي نيست که متن مقاله به آن اشاره دارد. به نظر بنده مدرسه بايد خانه اول بچه ها باشد. متأسفانه در اين سيستم مسئول خانه اول دانش آموز آنقدر بي حوصله است و بعضن پرخاش گر که ترس از سؤال را در دل بچه ها نهادينه مي کند. حرف ها زيادند ولي اين نظام آموزشي نيست که نابغه مي پروراند اين والدين هستند که به زور کلاس خصوصي کودکان را وارد دنياي بزرگام مي کنند و از کلاس دوم ياد مي گيرند که در دبستان ياد نگيرند.
ناشناس
۱۲:۲۵ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
سلام و احسنت بر مطالبی که ارائه دادید
، کلا هیچ چیزی با زور نمیتواند اثرگذار و پایدار باشد..........
دبیر دبیرستان
۱۲:۱۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
حرف شما کاملا صحیح است. اما این اراده باید در مسئولین باشد. واقعا فرزندان ما در یادگیری مهرتهای اجتماعی ناتوان هستند و کودکی کردن را هرگز تجربه نمی کنند. به قول معروف اگر کودکی در کودکی کودکی نکند تا ابد کودک باقی می ماند. بچه من کلاس اول است اتفاقا تصمیم گرفته ام در حد توان مهارتهای زندگی را به او بیاموزم مثلا امروز با نظارت خودم توانست املت درست کند بعد از آن احساس کردم که اعتماد به نفسش بیشتر شده است. بیایید با هین چیزهای کوچک شروع کنیم.
فاطمه
۱۲:۱۳ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
درود بر شما
مطلب بسیار ضروری و مهم است که مطرح شد.

واقعا آسیبی به بچه ها می رسه که جبران ناپذیر است با این تکالیف زیاد
مجید
۱۲:۱۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
خیلی عالی
نادر
۱۲:۰۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
جناب آقای محمدی. ممنون از متن زیبای شما. بنده یک پسر 8 ساله دارم که باید کلاس سوم ابتدایی برود. از الان برای شروع مدارس استرس داریم. ایکاش نظام آموزشی، تکلیف در خانه را حذف کند. لطفاً پیگیری فرمایید تا به نتیجه برسیم.
پاسخ ها
محمد
| |
۱۲:۲۷ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
شاید شما توقع تون ازش زیاد و از توقع شما استرس داره ورنهاز الان برای امتحان اونم سال سوم طبیعی نیست
شیخ نمر
۱۲:۰۵ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۲
دیگر مانند گذشته نیست که فقط مدرسه را منبع آموزش فرزندانمان بدانیم. بخاطر این همه وسایل ارتباط جمعی.
پاسخ ها
ناشناس
| |
۰۸:۳۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۳
پسر من از همون کلاس اول معلم هراسی و مدرسه هراسی در وجودش نهادینه شد. خانم معلمی داشت که صدای جیغش همسایه های مدرسه را هم آزار می داد. کودکان را به شدت تنبیه بدنی میکرد به طوری که کودکی 4 روز در بیمارستان بستری بود. اداره آوزش و پرورش هم وارد ماجرا شد ولی بعدا روز از نو و روزی از نو. پسرکم می گفت اسم هر کی را زبان می آورد، تو کلاس می لرزد و حتی یه بار دانش آموزی خیس کرده بود خود را.
تعداد کاراکترهای مجاز:1200