جهان طی دهههای اخیر شاهد رشد بیسابقه شهرهای ساحلی بوده است که این امر با وجود افزایش تراکم جمعیت، تهدید اکوسیستمهای طبیعی، از بین بردن تعادل محیط زیست و افزایش احتمال وقوع سیل را بهدنبال دارد. ست-ایل در کبک کانادا با ۲۰۲ هزار و ۸۰ کیلومتر مسافت، طولانیترین خط ساحلی جهان را دارد.
به گزارش ایمنا، طی چند دهه گذشته شهرهای ساحلی در سراسر جهان بهویژه در آفریقا و آسیا رشد زیادی داشته و مناطق ساحلی که در قرن گذشته کمجمعیت بودند، به مراکز شهری شلوغ و گسترده تبدیل شدهاند. حدود ۵۹ درصد از این شهرهای ساحلی کمارتفاع در مناطق گرمسیری آسیا و ۱۰ درصد در مناطق گرمسیری آفریقا واقع شدهاند.
تخمین زده میشود که جمعیت ۵۷۰ شهر ساحلی در سراسر جهان تا سال ۲۰۵۰ به ۸۰۰ میلیون نفر افزایش داشته باشد که همه آنها در برابر افزایش ۰.۵ متری سطح دریا آسیبپذیر خواهند بود. این آمار به مناطق کمارتفاع ساحلی محدود میشود و بر اساس برآوردهای اداره مرجع جمعیت، حدود سه میلیارد نفر در حدود ۲۰۰ کیلومتری یک خط ساحلی زندگی میکنند. این عدد معادل نیمی از جمعیت جهان است.
بزرگترین شهر ساحلی کانادا، ست-ایل در کبک با ۲۰۲ هزار و ۸۰ کیلومتر مسافت، طولانیترین خط ساحلی جهان را دارد. این شهر در ساحل کبک که در مدار ۵۰ درجه شمالی قرار گرفته است، در قلب منطقه وسیع دوپلسیس واقع شده و از غرب با گالیکس، از شرق با مویسی و از شمال با فلات لورنسی همسایه است و ۲۱۸۲ کیلومتر مربع را پوشش میدهد که توسط دریا احاطه شده است.
روند افزایشی ساکنان شهرهای ساحلی نگرانیهای جدی برای اکوسیستمهای ساحلی و دریایی ایجاد میکند. استفاده روزافزون از شیلات به ذخایر ماهیان بومی ساحلی آسیب رسانده و آنها را به حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد عرضه در ۳۰ سال پیش کاهش داده است، علاوه بر این حدود ۵۰ درصد از کل تالابهای سراسر جهان تنها در قرن بیستم ناپدید شدند که شامل ۵۰ درصد از کل جنگلهای حرا و ۶۰ درصد از صخرههای مرجانی سراسر جهان است.
میانگین تراکم جمعیت در مناطق ساحلی نیز ۸۰ نفر در هر کیلومتر مربع یعنی دو برابر میانگین تراکم جمعیت در جهان است. مهاجرت عامل محوری دیگری است که بر شهرها و مناطق ساحلی بهویژه در جنوب شرقی آسیا و چین تأثیر میگذارد. روزانه حدود هزار نفر به شهرهای بزرگ ساحلی چین مهاجرت میکنند.
۳۴ درصد از سواحل جهان به دلیل توسعه سواحل در معرض خطر تخریب بالا و ۱۷ درصد در معرض خطر متوسط قرار دارند. ۸۶ درصد از اکوسیستمهای ساحلی اروپا آسیبپذیرترین بخش و ۶۹ درصد از مناطق ساحلی آسیا به شدت در معرض تهدید هستند.
تخریب اکوسیستمهای دریایی و افزایش تراکم جمعیت همچنین منجر به افزایش سیل در مناطق ساحلی سراسر جهان شده است. خطرات سیل تنها به شهرهای ساحلی کمارتفاع محدود نمیشود و مناطق داخلی نیز تحت تأثیر قرار خواهند گرفت، زیرا افزایش سطح دریا توانایی تخلیه کانالهای زهکشی و رودخانههایی را کاهش میدهد که طوفان و آب رودخانه را به دریا میرسانند.