اگر در درک یا برقراری ارتباط با کودک نوپای خود مشکل دارید و در مورد احتمال وجود مشکل نگران هستید، سوالات زیر را از خود بپرسید. اگر به هر یک از این سوالات پاسخ منفی دادید، با پزشک فرزندتان صحبت کنید.
تا 12 ماهگی، کودک باید سعی کند با شما ارتباط کلامی داشته باشد. غرغرها و کلمات جزئی حساب میشوند.
وقتی در خانه هستید و افراد دیگر وارد اتاق میشوند یا از اتاق خارج میشوند، کودک باید متوجه شود و واکنش نشان دهد. واکنشها میتواند شامل لبخند زدن هنگام دیدن یک فرد آشنا، گریه هنگام خروج یا تلاش برای تعقیب شما در هنگام خروج از اتاق باشد.
هنگامی که کودک شروع به استفاده از کلمات میکند، باید شاهد پیشرفت مداوم در رشد زبان او باشید. زمانی که کلمات در دایره لغات خود قرار میگیرند، باید در آنجا بمانند و از آن نقطه به بعد در کلمات افزایش یابد.
اگر دایره لغات فرزندتان بیش از چند ماه راکد به نظر میرسد یا اینکه قبلاً کلمهای برای چیزی داشتند و آن کلمه اکنون ناپدید شده است، نگران باشید.
اکثر کودکان نوعی واکنش نسبت به موسیقی نشان میدهند. اگر فرزندتان دست میزند، تاب میخورد یا میخواهد برقصد، سرش را تکان میدهد، زمزمه میکند یا سعی میکند آواز بخواند، نگران نباشید. اگر این کارها را انجام ندهند ممکن است مشکلی پیش بیاید.
در حالی که صدای همه ویژگیهای منحصربهفردی دارد، الگوهای گفتاری کودک نوپا باید منعکسکننده چیزی باشد که در اطرافش میشنود. اگر مثلاً از جنوب هستید، صدای بلند آنها ممکن است کشیده شود یا کمی تند نشان دهد، و این کاملاً طبیعی است.
اگر روش خاص خود را برای گفتن کلمات خاصی دارد که به نظر نمیرسد با گذشت زمان بهبود یابد، این میتواند دلیلی برای نگرانی باشد.
وقتی اسم فرزندتان را میگویید، او باید سر خود را به سمت شما بچرخاند یا مستقیماً به شما نگاه کند. نوزادان تا 6 ماهگی میتوانند این کار را انجام دهند. اگر تا اولین تولد فرزندتان این اتفاق نیفتاده باشد نگران باشید.
سطح معینی از درک والدین با فرزندان خود وجود دارد که غریبهها آن را ندارند. اگر بعضی اوقات به عنوان مترجم کودکتان هنگام صحبت با دیگران عمل میکنید، اشکالی ندارد. اگر فرزند شما 3 ساله است و مردم همچنان از شما میخواهند که همیشه صحبتهایشان را برای کودکتان ترجمه کنید، دلیلی برای نگرانی وجود دارد.
منبع: سلامت