آویشن در اکثر نقاط جهان مانند سواحل مدیترانه، اروپا و بسیاری دیگر از مناطق جهان واز جمله کشور ایران رویش داشته و نواع مختلفی دارد که معروفترین نوع آن در کشور ما با نام آویشن شیرازی شناخته می‌شود و دارای مواد معدنی از جمله کلسیم و منیزیم و ویتامین A به صورت بتا کاروتن است.

آویشن دارای مزاج گرم و خشک بوده و به عنوان یکی از مصلحات غذایی و چاشنی‌های پر کاربرد به صورت خانگی و صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد و مصرف آن به همراه غذا‌های سنگین مانند فست فود باعث هضم آسان در معده و گوارش می‌شود و در درمان بیماری‌های گوارشی و تنفسی کاربرد زیادی دارد.

استفاده از دمنوش آویشن برای درمان بیماری‌های گوارشی مانند نفخ، سوء هاضمه، ضعف معده و به طور کلی برای بیمارانی که از سردی و تری معده رنج می‌برند یا در اصطلاح طب سنتی به سوء مزاج سرد و‌ تر معده مبتلا هستند تاثیر دارد و برای استفاده باید یک قاشق مرباخوری از آویشن خشک را در یک لیوان آب دم کرده و کمی نبات یا عسل اضافه کرده و نیم تا یک ساعت بعد از غذا میل کرد.

دمنوش آویشن در بیماری‌های تنفسی خصوصا برونشیت‌های مزمن و سرفه‌های خلط دار و سینوزیت‌های مزمن مفید است و یکی از نکات مهم در مصرف آویشن که باید مورد توجه قرار گیرد این است که استفاده نابجا از آویشن در درمان سرفه‌های خشک و در مرحله حاد و ابتدایی سرماخوردگی که شامل چند روز اول شروع بیماری است و بیمار معمولا احساس سوزش گلو تب و آبریزش رقیق دارد، ممکن است به تشدید علائم بیماری سرما خوردگی و افزایش خشکی مخاط‌ها و افزایش تب منجر شود.

ولی در فاز دوم سرماخوردگی که بیمار دچار ترشحات غلیظ و سرفه‌های خلط دار است مصرف آن مفید و سودمند بوده و بیمار می‌تواند از دمنوش آویشن به تنهایی یا همراه انجیر یا عناب روزی دو تا سه بار استفاده کند، به این صورت که یک قاشق مرباخوری آویشن خشک را همرا ۵ عدد عناب یا انجیر در یک لیوان آب دم کرده و روزی دو تا سه بار مصرف کند.

مصرف روغن آویشن به طور موضعی تاثیر ضد میکروبی و قارچ داشته و برای درد‌های مفصلی و روماتیسمی و اسپاسم نیز مفید است، آویشن اثر ادرار آور و قاعده آوری دارد و در گرم مزاجان و زنان باردار باید با احتیاط مصرف شود البته به طور کلی توصیه می‌شود که استفاده از گیاهان دارویی جهت درمان بیماری‌ها حتما زیر نظر متخصصان طب سنتی انجام شود.