به گزارش ایسنا، در پژوهشی که توسط دکتر مرتضی دهقان؛ جراح استخوان و مفاصل و همکارانش در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام گرفت، مشخص شد که بین شدت درد و میزان افسردگی و اضطراب بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی ارتباط وجود دارد و بیمارانی که افسردگی و اضطراب بیشتری دارند، درد بیشتری احساس می‌کنند.

بیشتر کمردردها هیچ علت قابل شناسایی ندارند و غیر اختصاصی هستند یعنی بدون دلیل پاتولوژیکی مثل عفونت، تومور، شکستگی، بدشکلی و ... به وجود می‌آیند. اگر کمردرد بیشتر از سه ماه ادامه پیدا کند به این درد مزمن می‌گویند.

کمردرد کیفیت زندگی بیماران را کاهش می‌دهد و اثر برجسته‌ای بر ابعاد اجتماعی، اقتصادی، سلامت روانی و عمومی فرد دارد. کمردرد اختصاصی مزمن یک اختلال چندعاملی است و عوامل مختلفی مثل عوامل جسمی، اسکلتی، عضلانی و عوامل روانی و اجتماعی در بروز آن نقش دارد.

معمولا به دنبال یک درد مزمن، افسردگی به وجود می‌آید. بنابراین بیمار برای حل این مشکل نیاز به درمان دارد. وجود اضطراب نیز افکار و رفتارهای بیمار را تحت تاثیر قرار می‌دهد و روند توان‌بخشی را کند می‌کند. افرادی که قبل از عمل جراحی بر روی درد کنترل ضعیفی دارند و دچار اختلالات خلقی قابل توجهی هستند، بعد از عمل نیز دچار درد مزمن خواهند شد.

یک مطالعه که بر روی کارمندان یک شرکت بزرگ آمریکایی انجام شده بود، نشان داد که کارمندهایی همزمان دچار افسردگی و کمردرد بودند دو برابر بیشتر از کارمندانی که فقط یکی از این بیماری‌ها را داشتند، مرخصی استفاده کرده‌بودند و هزینه‌های پزشکی بیشتری متحمل شدند. مطالعات دیگری نیز رابطه‌ی بین خلق‌وخو و درد مزمن را تایید کرده‌اند.

برای بررسی تاثیر میزان افسردگی و اضطراب بر شدت کمردرد، دکتر دهقان و همکارانش در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد ۲۵۰ نفر از بیمارانی مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی که به کلینیک تخصصی ارتوپدی مراجعه کرده‌بودند را مورد بررسی قرار دادند.

یافته‌های تحقیق نشان داد که افراد دارای اضطراب و افسردگی درد بیشتری را تجربه می‌کنند. طبق مطالعاتی که در گذشته انجام شده، کمردرد و افسردگی هر دو بر هم تاثیرگذار هستند. بنابراین انجام فعالیت‌های ورزشی زیر نظر متخصص علاوه بر بهبود کمردرد، باعث کاهش افسردگی و اضطراب نیز می‌شود.

این پژوهشگران پیشنهاد کردند: «پزشک متخصص در اجرای پروتکل درمانی کمردرد غیراختصاصی علاوه بر درمان مشکلات جسمانی این بیماران جهت کاهش درد، به ابعاد روحی روانی آن‌ها نیز توجه کرده و سلامت روانی، میزان اضطراب و به خصوص میزان افسردگی این بیماران را بررسی کرده و در صورت وجود علائم، جهت تعدیل اضطراب، افسردگی و ارتقای کیفیت زندگی بیماران اقدام کند.»

نتایج این پژوهش در شماره‌ی مرداد و شهریور ۹۷ «مجله‌ی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد» به چاپ رسیده است.