اگر در زندگی کمک‌داور ویدئویی بود، می‌شد خطاها را بررسی کرد، تصمیم‌های اشتباه را اصلاح کرد، حق را به حق‌دار رساند و «عدالت» بیشتری برقرار می‌شد شاید این همه از زمین و زمان شاکی نبودیم ...

عصرایران؛ احسان محمدی- فناوری VAR یا کمک داور ویدئویی به یکی از پربحث ترین موضوعات جام جهانی 2018 تبدیل شده است و موافقان و مخالفان در نقد یا دفاع از آن هر روز با هم بحث می کنند. مهمترین کلیدواژه ای که مخالفان به کار می برند این است که «هیجان» بازی از بین می رود.

بسیاری از ما هر روز در زندگی گله می کنیم که حق مان ضایع می شود، به خاطر اشتباهات دیگران ما زیان می بینیم، زحمت و تلاش یک عمرمان به دلیل رفتار جاه طلبانه یا ظالمانه یک نفر دیگر بر باد رفته، ضرر مالی دیده ایم، خسارت روحی متحمل شده ایم و کاش «عدالتی» در کار بود. عدالتی که حق را به حق دار برساند که عدالت جز «قرار دادن هر چیز در جای خود» چیز دیگری نیست.

به عبارت دیگر ما همه مدعی هستیم که «عدالت» را دوست داریم اما حقیقت این است که بسیاری از ما عدالت را تنها وقتی دوست داریم که در نتیجه رعایت آن «چیزی» به خودمان برسد نه اینکه فرصت و ثروتی از ما بگیرد. برای همین هنگام تصادف حتی اگر مقصر باشیم و پلیس هم ادله بیاورد باز قبول نداریم و حس می کنیم عدالت رعایت نشده است.

بسیاری از ایرانیان بعد از گل سعید عزت اللهی به اسپانیا علیه داوری ویدئویی موضع گرفتند(حتی وقتی کمک داور به دلیل آفساید پرچم زد). گفتند که اگر کمک داور ویدئویی نبود داور گل ما را می پذیرفت و این سیستم و تکنولوژی لذت و هیجان را از بازی گرفت.

اما شاید در دنیا هیچ کشوری را نتوان پیدا کرد که «ناداوری» را اندازه ما عامل شکست های ورزشی اش معرفی کرده باشد. همیشه در هر مسابقه ای از فوتبال گرفته تا کشتی و وزنه برداری ما قربانی نادوری می شویم. رسانه ها می گویند که داورها سر ما را بریدند و عدالت را رعایت نکردند وگرنه ما مستحق پیروزی بودیم.

با چنین پس زمینه ای هر کس مخالف سیستمی باشد که خطاهای داوری را کم کند ما نباید باشیم! اگر معتقدیم خطای داوری جزیی از بازی است پس چرا هنوز از مازیچ داور بازی ایران – آرژانتین شاکی هستیم که خطا روی اشکان دژاگه را پنالتی اعلام نکرد؟ چرا از بن ویلیامز دارور استرالیایی دیدار ایران- عراق در جام ملت ها گله می کنیم که بیهوده مهرداد پولادی را اخراج کرد؟ چرا حتی بعد از 26 سال هنوز هم جمال شریف را سرزنش می کنیم که در جام ملت های 1992به اشتباه در دیدار با ژاپن علیه ما سوت زد؟ با این استدلال مخالفان هم می گویند آن ها هم جزو خطاهای داوری بوده و نباید از هیچ سیستمی برای ایراد گرفتن به آن تصمیمات کمک گرفت چون هیجان و لذت بازی از بین می رود!

کمک داور ویدئویی به برقراری «عدالت» کمک می کند. از ترویج عدالت در هر شکل و سطحی دفاع کنیم حتی اگر به زیان خودمان باشد. در مقابل سیل تکنولوژی نمی توان مقاومت کرد. چند روز پیش سریالی در مورد زندگی در آینده می دیدم. زن و شوهری با هم مشاجره می کردند. بعد همدیگر را متهم کردند که دیگری شروع کننده بحث بوده، به کمک تکنولوژی و مثل کمک داور ویدئویی زمان مشاجره را به عقب برگرداندند و مشخص شد کدام یک بحث را شروع کرده است! دنیا به این سمت حرکت می کند حتی اگر ما دوستش نداشته باشیم.

اگر در زندگی کمک داور ویدئویی بود، می شد خطاها را بررسی کرد، تصمیم های اشتباه را اصلاح کرد، حق را به حق دار رساند و «عدالت» بیشتری برقرار می شد شاید این همه از زمین و زمان شاکی نبودیم و احساس نمی کردیم حق مان ضایع شده! از هر سیستمی که به برقراری عدالت کمک می کند دفاع کنیم.