آندرس اسکوبار مدافع کلمبیا بعد از گل به خودی در بازی با آمریکا و در بازگشت به کشورش با شلیک 6 گلوله کُشته شد. گفته می شود یکی از قاتلان بعد از شلیک هر گلوله فریاد می زد: گُللللل!

عصرایران؛ احسان محمدی- گل به خودی عزیز بوهادوز و کسب پیروزی شیرین مقابل مراکش از یادمان نمی‌رود. درست مثل صبح شنبه که بیدار شدیم و یک بار دیگر جدول گروه B را نگاه کردیم. ده بار نگاه کردیم، جایی که بالاتر از اسپانیا و پرتغال و مراکش این نام ایران بود که با آن پرچم خوش‌رنگ می‌درخشید. ظریفی نوشته بود من تا روز بازی با اسپانیا هر لحظه سه امتیازمان را نگاه می کنم نکند وقتی خوابیم مسئولین ببخشند به کشور دیگری!

پیش‌تر هم نوشته‌ام که جام جهانی صرفاً یک سری مسابقات نیست و باید از آن درس گرفت. بعد از مدتی یادمان می‌رود نتیجه بازی پرو و دانمارک یا اوروگوئه و مصر چه شد. اما بعضی اتفاقات را باید ثبت کرد که از یاد نرود.

دوستان روزنامه‌نگارم که در روسیه به سر می‌برند گفتند که برخورد تماشاگران پرشور مراکشی بعد از شکست تلخ و ناباورانه‌شان آرام و محترم بود. نه صندلی شکستند و نه به تماشاگران ایرانی که کُری‌خوانی اساسی کرده بودند پرخاش کردند. ما هم به آنها دل‌داری داریم و گفتیم فوتبال است دیگر!

گل به خودی همیشه دردناک است. اما وقتی شما به عنوان بازیکن ذخیره برای کمک به تیم‌تان به زمین آمده‌اید و دقیقۀ 94 برخلاف روند بازی به خودتان گل می‌زنید و باعث شکست تیم ملی‌تان می شوید بعید است بتوانید شب بخوابید! این اتفاق برای عزیز بوهادوز رخ داد. بازیکنی که حداقل این روزها کسی دوست ندارد جای او باشد.

البته او تنها بازیکنی نیست که به تیم خودی گل زده. در جام جهانی 1978 آندرانیک اسکندریان مدافع تیم ملی ایران دروازه خودمان را به اشتباه مقابل اسکاتلند گشود. اسکندریان فرصت بازی کنار پله، بکن باوئر، کارلوس آلبرتو و .. را یافت. در بازی خداحافظی پله حتی در ترکیب تیم منتخب جهان قرار گرفت، به عنوان یک مدافع چپ در تاج درخشید اما وقتی نام او تکرار می‌شود بسیاری یاد همان تک گل می‌افتند!

در جام جهانی 1994 آندرس اسکوبار مدافع خوش چهره کلمبیا هنگامی که تلاش کرد با یک تکل مانع از شوت بازیکن آمریکا شود، توپ به پایش برخورد کرد و پس از تغییر مسیر درون دروازه غلتید تا آنها با شکست 2-1 از جام خارج شوند. او بعد از بازگشت به کلمبیا در خیابان با شلیک 6 گلوله از یک اسلحه 38 میلی متری کُشته شد. گفته می‌شود یکی از قاتلان بعد از شلیک هر گلوله فریاد می‌زد: گُللللل!

قتل او توسط شرط‌بندانی صورت گرفت که پس از شکست تیم آن روزها خوب کلمبیا مقابل آمریکای متوسط مبالغ هنگفتی را باخته بودند. این بی‌رحمانه ترین تاوانی است که یک بازیکن در طول تاریخ بعد از یک گل به خودی پرداخته است.

در جام جهانی 1998 هم پیر عیسی مدافع تیم ملی آفریقای جنوبی دو گل از سه گل تیم فرانسه را به اشتباه درون دروازه تیم خودی وارد کرد اما زنده ماند و کسی به او شلیک نکرد! (گل دوم البته به نام آنری ثبت شد)

بوهادوز بعد از سکوتی چندساعته از 35 میلیون مراکشی عذرخواهی کرد و گفت حق دارند او را «احمق» خطاب کنند. اما رفتار فوق‌العاده خوب بازیکنان ایران بعد از این گل به خودی بود. پس از بازی، بازیکنان ایران از جمله رضا قوچان‌نژاد، علیرضا جهانبخش و رامین رضاییان، پیام‌های حمایت خود از او را در اینستاگرام منتشر کردند.

قوچان‌نژاد مهاجم جنتلمن تیم ملی در اینستاگرامش خطاب به مدافع مراکشی نوشت: «شخصاً تو را نمی‌شناسم ولی در زندگی، گاهی می‌بری و گاهی می‌بازی. به خاطر گل به خودی غرق نشو! ما همه حرفه‌ای هستیم و این اتفاقات بخشی از فوتبال است. من برای کشورم خوش‌حالم و افتخار می‌کنم ولی برای تو بهترین ها را آرزو دارم».

پس از این اتفاق رسانۀ معتبر بلیچر ریپورت که مهم ترین اتفاقات فوتبال جهان را رصد می‌کند، پستی در اینستاگرام منتشر کرده و از حرکت حرفه‌ای و اخلاق‌مدارانه رضا قوچان‌نژاد تمجید کرد.

رفتار هم‌دلانه رضا قوچان‌نژاد مهم‌ترین درس‌آموخته‌ای است که از بازی با مراکش در گوشۀ دفترچه‌ای نوشته‌ام. اینکه فوتبال همه چیز نیست و در الاکلنگ این ورزش یک روز آسمان را لمس می‌کنیم و روز دیگر فرش را!

فوتبال و هر پدیدۀ انسان‌ساخت دیگر اگر نتواند باعث نزدیک شدن انسان‌ها به هم‌دیگر، دوستی‌افزایی و مهرپراکنی شود همان بهتر که پدید نیاید یا از بین برود!