دیپلماسی ورزش ایران؛ فشل و حتی بدتر از آن

نبود دیپلماسی قوی در ورزش ایران یک مشکل بزرگ و اساسی است که سال‌ها ورزشکاران ما با آن درگیر هستند.

عصر ایران؛ مصطفی داننده- «نایک» تولید کننده مشهور لباس‌های ورزشی، به دلیل تحریم‌های آمریکا به بازیکنان تیم ملی ایران کفش نداد. کولاکوویچ سرمربی صربستانی تیم والیبال ایران اعلام کردک«تیمم هنگام ورود به آمریکا مورد بازجویی FBI قرار گرفت. برخی از بازیکنانم مجبور شدند به سؤالات احمقانه ماموران جواب دهند. مثلاً بگویند از بین عکس تعدادی از اشخاص، کدام را می‌شناسند.پلیس آمریکا تیم ما را در اتاق کوچکی برای سه ساعت نگه داشت. در حالی که بازیکنان لهستان با لبخند و بدون هیچ تشریفاتی فرودگاه را ترک کردند»

عربستان سعودی با فشار به «AFC» کاری کرد تا تیم‌های عربستانی به دلیل نبود امنیت، در زمین بی‌طرف با تیم‌های ایرانی بازی کنند.

با مشاهده این رفتارها می‌توان به خوبی فهمید که عدم دخالت سیاست در ورزش بیشتر به یک شعار شبیه است تا واقعیت. در دنیای ورزش هم هر کسی در دنیای سیاست زور بیشتری داشته باشد می‌تواند اسب خود را بهتر بتازاند.

نکته مهم در این میان اما این است که دیپلماسی ورزشی ایران تقریبا «فشل » است. هر کدام از این اتفاق‌ها برای کشور دیگری افتاده بود، آن کشور همه جهان را درگیر مشکل خود می‌کرد.

اگر نبود مصاحبه سرمربی تیم ملی فوتبال، شاید خیلی از مردم جهان متوجه نمی‌شدند که نایک، ایران را تحریم کرده است.

نبود دیپلماسی قوی در ورزش ایران یک مشکل بزرگ و اساسی است که سال‌ها ورزشکاران ما با آن درگیر هستند. ما حتی در کشتی که ورزش اول ایران است و در آن حرف‌ها برای گفتن داریم، در فدراسیون جهانی این ورزش هیچ قدرتی نداریم.

اگر ورزشکاران آمریکایی یا کشورهای اروپایی در فرودگاه امام خمینی ایران با یک آب میوه تاریخ گذشته روبرو می‌شدند چنان زمین را به زمان می‌دوختند و کاری می‌کردند که ایران با یک جریمه بزرگ روبرو شود. حالا اما ورزشکاران ایرانی در آمریکا مورد بازجویی قرار می‌گیرند و مسئولان ورزشی ایران هیچ کاری نمی‌کنند.

به راحتی می‌شد از همان روز اول جهان متوجه این مسئله کرد که آمریکا سیاست را وارد ورزش کرده است. می‌شد از همان روزی که تیم والیبال ایران وارد ینگه دنیا شود به همه اعلام کرد که بازیکنان ایران بازجویی شده‌اند.

اینقدر به ورزش ایران زور گفته شده است که چنین مسائلی برای ورزشکاران ایرانی عادی شده است.

بسیاری از مردم دنیا دوست ندارند سیاست وارد ورزش شود. به راحتی می‌تواند با رسانه‌ای کردن و پیگیری درست، جهان را متوجه ظلمی که به ورزشکاران ایرانی شده است، کرد. روابط کشورها نباید تاثیری در ورزش داشته باشد. فلسفه ورزش؛ نزدیکی انسان‌ها و کشورها به یکدیگر بدون در نظر گرفتن روابط سیاسی دولت‌هاست.

آمریکا، عربستان و برخی کشورهای دیگر سیاست را وارد ورزش کرده‌اند و درست از همین معنا می‌شود علیه آنها استفاده کرد؛ اگر دیپلماسی ورزشی ایران فشل نباشد.

تماشاخانه