عصرایران؛ کوثر شیخ نجدی: هندی ها مردمان رقص و فلفل اند. نمی دانم کدامیک از این دو سبب شادی و صبوری این مردمان است. اما عطر فلفل در هندوستان با اکسیژن هوا آمیخته شده و به جز بستنی در همه چیز فلفل می ریزند. یا بهتر است بگویم فلفل می ریزند و بعد چیزهای دیگر را به آن می افزایند.

"دهلی" بسیار تند است، "آگرا" تند و "جیپور" کمتر، اما همچنان تند. فراموش نکنید برای کودکان غذای ویژه (non_spicy) سفارش دهید.

اما موضوع به فلفل ختم نمی شود. هندی ها مثل مادربزرگ های خودمان که با همه چیز ترشی درست می کنند، از هر چیزی ادویه می سازند و به هر چیزی اضافه می کنند.

فلفل بخش جدایی ناپذیر غذای هندی

جالب است بدانید که آنها حتی در چای نیز ادویه می ریزند. نوعی ادویه مخصوص که با آن چای بسیار خوش طعم ماسالا (masala tea) تهیه می شود.

انواع گوشت در رژیم غذایی هندی ها جایگاه چندانی ندارد و شاید به همین دلیل خلاف آنچه در فیلم های پُر زد و خوردشان دیده می شود صبور و آرام اند. عدم مصرف گوشت به دلیل عقاید خاص آنها در نکشتن و آزار نرساندن به سایر موجودات زنده است.

"همه حق زندگی دارند" و به این ترتیب سگ ها و میمون ها را می بینید که آزادانه در شهر می چرخند و در کنار انسانها احساس امنیت کامل دارند. هرگز کسی به آنها سنگ پرتاب نمی کند. آنها همه جای شهر در پیاده رو ها به چرت نیم روزی مشغولند بدون اینکه صاحب خاصی داشته باشند. این موضوع بر خلاف تصور ارتباطی با پرستش حیوانات تحت عنوان خدا ندارد.

وعده صبحانه شامل غذاهایی بر پایه عدس قرمز، سیب زمینی، برنج و گندم سایر غلات و همچنین انواع میوه هاست. صبحانه ای که هیچ شباهتی به یک صبحانه ایرانی یا اروپایی ندارد.
سُس های هندی، به شدت تند!

ناهار نیز شامل غذاهایی بر همین پایه است که با ادویه جات مختلف طعم ها و رنگ های بسیار متنوعی به آن می بخشند. به طوری که سیب زمینی می خورید اما مزه میگو سوخاری تند می دهد و یا آناناس را کباب می کنند! واقعاً هم خوشمزه است.

در این سفر با آنکه یاد و خاطره غذاهای ایرانی را گرامی داشته فکر کردم که اگر مردم دنیا نه برای دیدن امکان تاریخی و آشنایی با فرهنگ ایرانی بلکه فقط برای صرف چند وعده غذا به ایران بیایند چقدر خوش خواهد گذشت. غذاهای ایرانی عالی، متنوع، پاکیزه و خوشمزه هستد. فکرش را بکنید؛ هندی ها قرمه سبزی یا هیچ نوع کبابی به سبک خودمن ندارند! چطور زنده اند؟

آناناس کبابی، خوشمزه و خوش عطر

وعده ناهار. نوعی نخود با نان؛ بسیار تند برای مصرف کودکان

در هند غالبا وعده شام وجود ندارد مگر آنکه شخصی "روزه دار" بوده باشد. با این وجود مردم کشور هفتاد و دو ملت هر کدام سبک زندگی و آداب و رسوم مخصوص به خود را دارند که از روستایی به روستای دیگر نیز می تواند کاملاً متفاوت باشد.

75 درصد زمین های کشاورزی هندوستان قابل کشت است و در سال 2018 رکورد دار بیشترین رشد اقتصادی در جهان خواهد بود. به طوریکه ارزش روپیه در برابر دلار مرتباً در حال افزایش است.

با این وجود بسیار دشوار است که از نحوه پوشش افراد یا منطقه ای که در آن زندگی می کنند بتوان به میزان ثروت آنها پی برد.

هندی ها ساده می پوشند و ساده زندگی می کنند. علاقه چندانی به لباس های فاخر و گرانقیمت ندارند و به دلیل پیروی از آیین هایی که پرداختن به تجملات را مذموم می شمارند چشم و هم چشمی و مصرف گرایی در بین شان جایگاهی ندارد.

اعتقاد بر این است که با هر آنچه راحت تر است باید زیست و توجهی به تفاخر و جلب نظر دیگران ندارند.

محله های شهر یک دست نیست و فقیر و غنی در کنار هم زندگی می کنند. به عبارتی نمی توان مکانی را با عنوان "بالا شهر" معرفی کرد. بر اساس فلسفه زندگی برادری و برابری باید همه حق زیستن داشته باشند.

می گویند "غصه نخوردن" و پیروی از فلسفه ای که می گوید"ما به دنیا آمده ایم که اول به شادی و خوشبختی دست یابیم، اگر شاد بودیم پس از آن صاحب شغل و خانه و سایر امور خواهیم شد" برای عده ای از آنها عمر طولانی به ارمغان آورده!

76 درصد مردم این کشور دارای دین هندو هستند که خود شاخه های متعدد دارد. 18 درصد مسلمان و 6 درصد بقیه ادیان. با این وجود نباید از کسی درباره دینش را سوال کرد چرا که اصل بر انسانیت است.

در این کشور افراد دارای بیمه طلایی یا نقره ای برای امور درمانی هستند و برای افراد بسیار فقیر نیز بیمارستان هایی (مانند MS Hospital ) وجود دارد که خدمات رایگان ارايه می دهد.

در هند صدها زبان و هزاران گویش و لهجه وجود دارد. علاوه بر دو زبان هندی و انگلیسی که درقانون اساسی این کشور زبان رسمی اعلام شده‌است، ۲۲ زبان دیگر در یک یا چند ایالت موقعیت زبان رسمی را دارند...

ادامه دارد...