هشتم ربیع الاول (روزشروع امامت امام عصر-ع) که خاستگاه ملی نداشته وفقط یک خاستگاه مذهبی است که هرچه مورد ارزیابی قرار می‌گیرد وجه تعطیل عمومی آن توجیه پذیرنیست.

آنچه در امور مذهبی در پایگاه اصلی آن که حوزه‌های علمیه باشد مطرح است توجه به روزهای شهادت ائمه(ع) است که مورد تعطیلی حوزه و بازار می‌گشته تا با برقراری دسته‌های عزاداری و شرکت در مراسم سوگواری، یاد و نام آن امام شهید ارج نهاده شود و ظلم ظالمان مورد تنفر و تبری قرار گیرد.

بر این اساس ما سیره تعطیل کردن حوزه و بازار را در ایام ولادت حضرات معصومین(ع) به شکل جدی نداشته‌ایم و هنوز هم بصورت جدی نداریم.

بله استثناءاً ولادت پیامبر و امیرالمومنین و امام عصر(علیهم السلام) حساب خاص خود را دارند.
"وقتی اینچنین سیره‌ای در مورد سالروز ولادت معصومین(ع) در حوزه‌ها و شهرهای تابعه دیده نمی‌شود، چگونه می‌تواند تعطیلی شهرهای کل کشور و مهمتر ادارات و شرکت‌ها در سراسر مملکت، توجیه پذیر باشد؟!
نقد بیشتر اینکه تعطیلی سراسری بخاطر چیزی است که نه عنوان سالروز شهادت را داراست و نه سالروز ولادت، بلکه عنوان جدیدی بنام "شروع امامت" است !

آیا ما برای شروع امامت امام علی(ع) که امامتش تعیین‌کننده نقطه حق و باطل است، چنین تصوری که منجر به تعطیل عمومی بشود را داریم؟
آیا برای شروع امامت حضرت اباعبدالله(ع) که بدون تعارف امامتش، تضمین‌کننده بقاء دین بوده وهست را داریم؟

شروع امامت حضرت صادق(ع) که "رئیس مذهب " است را چطور؟

فارغ ازاین عنوان "شروع امامت" که صدالبته بسیار هم محترم و مقدس است، تعطیلی هشتم ربیع، دارای چهارنقطه مهم پرسشی است که بجاست بعد از عالمان دینی، اصحاب فکر وخصوصا دست اندرکاران "قانون گذاری" بدان توجه وافر فرمایند.

1) بر اساس نقطه نظرات فوق در سیره معصومین، چنین مناسبت "من درآوردی" دارای کوچکترین سابقه‌ای در سیره مبارکه اهلبیت(ع) نیست!

2) هشتم ربیع روزشهادت امام عسگری(ع) هم هست، آیا جمع شادی و عزا امکان پذیر است؟

3) روز بعد از آن؛ نهم ربیع است که برخی از افراد تندرو به جهت حادثه‌ای که البته اتفاق افتادنش هم از نظر تاریخی خیلی روشن نیست، به شادی می‌پردازند و نام "عیدالزهراء" بر آن گذاشته‌اند !

خوب با توجه به نکته سوم، آیا سزاوار است ما مقدمات جدایی و دوری فِرَق مسلمین را رقم زنیم؟!

آیا این چنین حرکت‌های فاقد پشتوانه‌های عقلی و دینی، مختل‌کننده وحدت مسلمین و جهان اسلام نیست؟

آیا در این "طرح ها"؛ شما بوی افکار آلوده‌ای مانند "انجمن حجتیه"‌هائی که در ادبیات امام خمینی به "ولایتی‌های بی‌ولایت" مشهور شدند، را استشمام نمی‌کنید؟

نکته مهم و اساسی

ما سالروز ولادت با سعادت حضرت بقیه‌الله الاعظم (عج) را با یک سابقه طولانی که نشان از اهمیت چنین روزی است، تعطیل نموده و به شادی و برپایی و شرکت در مراسم نیمه شعبان می‌پردازیم و باید هم بر این سنت نیکو توجه کامل مبذول داریم.

سئوال اینجاست؛ آیا در این سالها بر خودجوش بودن و افزایش نمادهای مردمی در برپایی جشن‌های نیمه شعبان، حرکت افزایشی، در لایه‌های اجتماعی و مردمی مشاهده می‌شود که امروز بر آن شدیم و می‌خواهیم مناسبت دیگری بیافزاییم؟

اجازه دهید درخواست خود و بسیاری از شهروندان جامعه را به گوشِ دست اندرکاران این امور برسانیم که؛ بیایید و بر "کیفیت" بیافزایید نه بر "کمیت" که با دهها اشکال معقول مواجه است افزوده کنیم.

تماشاخانه