عصر ایران - "بهتر است کشور من در جهان به چه چیزی شناخته شود؟" به عبارت دیگر" وقتی یک شهروند خارجی، نام کشور مرا می شنود، اولین چیزی که به ذهنش می رسد، کدام کلمه یا کلمات است؟"
این، مهم ترین سؤالی است که همه مدیران یک کشور به ویژه مقامات ارشد آن، باید مدام بدان اندیشه کنند و درباره اش برنامه ریزی و عمل کنند.
مقامات کره شمالی، این کار را کرده اند؛ آنها تصمیم گرفته اند وقتی کسی در دنیا نام کشورشان را می شنود، "بمب اتمی" به ذهنش متبادر شود.
در مقابل وقتی نام کره جنوبی در جای جای جهان شنیده می شود، کلماتی مانند سامسونگ، ال جی و هیوندایی با آن همراه می شود.
آلمان، نام "تکنولوژی و بنز" را به ذهن متبادر می کند؛ فنلاند، یادآور "نظام آموزشی برتر" است، برزیل، دو کلمه "قهوه و فوتبال" را به یاد می آورد، هلند، "باغ های گل و دام های برتر"، فرانسه، "فرهنگ، هنر، مد و توریسم" ، افغانستان ، "تروریسم و مواد مخدر" ، امارات "دوبی ، تجارت آزاد و هواپیمایی امارات" و قطر، "گاز" را به ذهن متبادر می کنند و ... .
این نام ها، تصادفی با برند کشورها پیوند نخورده اند؛ هر کدام از این ها محصول عملکرد مدیران و مردم آن کشورها هستند.
حال سؤال این است: آیا مسوولان و مردم کشور ما به کلمه یا کلمات کلیدی که در پی نام "ایران" در ذهن مردم جهان متبادر می شود، برنامه ای دارند یا حتی فکرش را کرده اند؟!
چندی پیش، سفری به بلغارستان داشتم؛ در فرودگاه زنی میانسال از دخترم پرسید: از کدام کشور آمده اید؟
وقتی فهمید ایرانی هستیم، لبخندی زد و با شوق و ذوق و لهجه خاص خودش گفت: "اُاُاُ... اصغر فرهادی!"
برایم خوشحال کننده بود که نام کشورم نه با سلاح هسته ای و نقض حقوق بشر و ... که با نام یک هنرمند بزرگ و محبوب همراه می شد.
در روزهای بعد، با یک مرد لهستانی آشنا شدم که تعمیرکار خودرو بود؛ او وقتی نام ایران را شنید، کمی مکث کرد و گفت: آهان! در کشورتان جنگ است؟!
برایش توضیح دادم که ایران سه دهه قبل با عراق می جنگید، آن هم در مناطق مرزی و الان 30 سال است که جنگی وجود ندارد. او رابه ایران دعوت کردم و پاسخ داد: شاید در تعطیلات بعدی.
چند سال پیش نیز یک راننده تاجیک در شهر دوشنبه، ایران را به احمدی نژاد می شناخت و او را می ستود که خوب مقابل آمریکا ایستاده است.
در ترکیه نیز پیرمردی تا فهمید ایرانی ام، بلافاصله وضعیت زنان در ایران را مورد انتقاد قرار داد.
هدف از این خاطره گویی ها این است که یادآور شوم که بالاخره قرار است نام ایران با چه کلماتی همراه باشد؟ شعر و حافظ؟ فرهنگ و تمدن کهن؟ توریسم؟ تروریسم؟ هنر و سینما؟ نقض حقوق بشر؟ منشور کوروش؟ فرش و پسته و گلاب؟ جنگ؟ سرزمین چهار فصل؟ تقابل با آمریکا؟ کُشتی؟ مهربانی و مهمان نوازی؟ موشک؟ یا ... ؟
برنامه ریزان و مدیران کشور و البته مردم ایران باید هم اندیشی کنند به این سؤالات پاسخ دهند: می خواهیم نام کشورمان با چه کلماتی در ذهن مردم جهان همراه شود؟ برای رسیدن به این هدف راهبردی چه کارهای باید کرد و از چه کارهایی باید دوری گزید؟ همراهی چه کلماتی با نام ایران، آزارمان می دهد؟ چه برنامه ای برای جدا کردن مفاهیم منفی از نام کشورمان باید اجرایی کنیم؟ هر بخش از حکومت و نیز مردم، چه وظایفی برای رسیدن به این اهداف دارند؟ چگونه این روند پایش شود؟
فراموش نکنیم که دنیا امروز، دنیای برند است و اگر برند ایران با تداعیات زیبا همراه باشد، هم اعتبار و حیثیت چند هزار ساله مان حفظ می شود و هم این همنشینی هدفمند مفاهیم، می تواند تبدیل به قدرت و ثروت برای ملت ایران شود.
ولی نیست
الانمون چی داریم!؟
انسانهای بسیار با سواد و متخصص که نمی خواهند در ایران کار کنند
با یه مراکشی هم چت کردم همینو میگفت!!
بعد دیپلماتهای ما انتظار دارند با امتیاز دادن های نقد اونها رو تو دنیا منزوی کنند
ادعاشون هم میشه که زبان تعامل با دنیا رو بلدند
نتیجه اش هم میشه این ...
ما شاهنامه فردوسی را به جهان و بشریت عرضه کردیم ، بزرگی، جوانمردی، گذشت ، فداکاری و ...
بر همکان مشخص است که نام ایران با چه کلماتی همراه است.
موشک
و به آن نيز افتخار هم مي کنيم. شما ناراحت هستي دفعه بعد که رفتي مسافرت همانجا پناهنده بشو و برنگرد.
ما دنيا را فداي آخرت نمي کنيم. اينها که نام بردي همه بازيچه دنيا است.
نماد توهم ایرانیان
در ذهن اونا ؛ تبعیض جنسیتی ، رانندگی وحشیانه بین خطوط ، جنگ و خشکسالی ، نفت توام با فقر و بدبختی ، پایمال شدن حقوق بشر، ...
در ترکیه فردی ترک به ما نزدیک شد و گفت مدتی ایران بوده و کتاب های علی شریعتی را خوانده است.
یک فرد مصری به من و گروهی که همراهمان بود گفت ایرانی هستید؟ از زیبایی چشمانتان فهمیدم.
در آمریکا نیز یک فرانسوی (اصالتا اهل غنا) تا فهمید ایرانی هستم با خنده گفت آاااااه اون رئیس جمهورتون... اسمش چی بود؟؟؟؟
روی این مانور بدیم بهتره کوروش کبیر.تخت جمشید-شیراز
تروریست-جنگ-مسلمانی که چند زن داره-ایراک!
یعنی حتی فرق ایران و عراق رو هم نمیدونستن!
بابا ول کنین این چیزارو یه فکری به حال مردم بکنین
حالت خوبه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
حتما با دانشگاههای واقعی ایران سرو کار نداشته. یه سر بیاد دانشگاه تهران- شریف- ...
فرش - زعفران - فحش به صفحه همه افراد معروف
وقتی گفتم ایرانی هستم گفت شما چند تا زن میگیرید.درسته؟
از جوونهای امرزوی از این بخارها بلند نمیشه که نمیشه
1) امپراتوری بزرگ و تخت جمشید و اصفهان
2) فرش و قالیچه
3) میوه ها و غذاهای خوشمزه
کشوری با ذخایر غنی که به اندازه فروش منابع سرانه به ملتش نمیرسه
کشوری که درازای تولیدی مختصروبی کیفیت محیط زیستش رو نابود کرده
کشوری که مردمش بجای تلاش ترجیح میدن افتخارات نیاکان چند هزار ساله رو به رخ بکشن که با توجه به مرزبندیهاونامگذاریها طول تاریخ نسبشون خیلی هم محرز نیست
...
و اقع شدی...
1 بسیاری ایران را با عراق قاطی می کنند.
2 برای برخی سینمای ایران، از فرهادی و کیارستمی گرفته تا کارگردانان و هنرپیشگان حرفته ای زن معرف ایران است.
3 خبر موفقیت و سرزندگی زنان ایرانی نیز به گوش برخی رسیده است.
4 تاریخ گذشته ایران حتی در زمینه شعر را کم و بیش هیچ کس نمی شناسد.
5 تعداد اندکی با مسائل سیاسی و مشکلات در آمیخته با آن آشنایی دارند ولی نگاه منفی به کشور و حتی ساختار سیاسی آن کم به چشم می خورد.
فرش- پسته- خاویار - خایج پارس - دشمنی آمریکا - تاریخ تمدن 7هزارساله- آریایی- زبان پارسی- حافظ -فردوسی- سعدی- مولانا- جاذبه های فراوان گردشگری -
متاسفانه در حال حاضر کشور ما را با کره شمالی مقایسه میکنند
بسیار مشهور هستیم در رانندگی بی قانون عدم رعایت حق تقدم و احترام به همدیگر .
توالتهای وحشتناک وکثیف
ببخشید بد بود؟!
بهتر بود می گفتم کلاه سر هم گذاشتن نه نیگانگان!
اينكه ديگران چي در مورد ما فكر ميكنن اولا به تجربشون با برخورد با هموطنانمون برميگرده...ثانيا به تبليغاتي كه عيله كشورمون ميشه
پاسخ هایی بشرح زیر وجود دارد:
1. ایران کشور غنی ؛ نفت و گاز و معادن مس و طلا دارد
2. ایران کشور فرهنگ دیرینه است
3. ایران کشور با سابقه انقلاب و سرنگونی رژیم شناخته می شود
3. ایران در صدر اخبار منفی دنیاست
4. بسیاری از مردم دنیا کلمه ایران را برای عراق و عربستان بکار م یبرند و خیلی بدنبال تفاوت این سه کشور با هم نیستند (بی توجههی به جایگاه ایران در نقشه دنیا)
5. ایران حامی گروههای تندرو و خرابکار در منطقه خاورمیانه شناخته می شود
6. ایران در انفجارات آرژانتین دست دارد
7. ایران شریک تجاری ناشناخته است
8. ایران پس از تایید امریکا قابل احترام است
9. ایران پس از تعهد به کنار گذاردن تندروی در سیاست خارجی شریک خوبی برای تجارت است
10. ایران محل مناسبی برای کسب درآمدهای خوب (برای اکثر کشورهای فقیر و گروههای سیاسی اقلیت در کشورهای دست چندم دنیا) در منازعه با کشورهای غربی است
11. ایران کشور ثروتمندی (برای جلب آرا به نفع قطعنامه های ضد ایرانی) جهت گرفتن امتیازات توسط کشورهای کوچک - کمونیست و دارای اقتصاد شکننده می باشد
در گفت و شنودهای صمیمانه این سوالات را از من پرسیدند:
1- شما چندتا زن میگیرید(با خنده)؟
2- چرا زنهای شما باید حجاب داشته باشند؟(البته در مورد حجاب ما را با اعراب اشتباه گرفته بود.)
3- احمدی نژاد
ایرانی های ساکن خارج به خصوص کشورهای غربی بلافاصله میگن که "عرب" نیستند و اونها "پرشین" هستند و "مدیا" تصویر غیر واقعی از ایران ارائه میکنه. اینها برای قانع کردن بخش تحصیلکرده جامعه غربی حربه خوبی است. گیرم که از این کار برآمدیم اما آیا خود "ما" هم باید این ادعا رو باور کنیم؟! این ادعا آیا ادامه همان ریاکاری ما نیست؟
صادقانه بگم تجریه من درباره ایرانی های خارج هم خیلی با داخل ایران فرقی نداره. در روابط خانوادگی مهربان، گرم و صمیمی، در روابط اجتماعی سخت ریاکار (که شاید از کودکی آموختیم)، ناتوان از ایستادن بر سر اصول خود (هر اصلی) و ناتوان از اعتماد کردن، و در روابط کاری سخت پنهان کار (برای حفظ موقعیت خود و دریغ کردن فرصت از دیگران).