عصر ایران - امروز با دوستی که در حوزه آسیب های اجتماعی فعالیت می کند، صحبت می کردم. می گفت 95 درصد قتل ها در ایران، در پی درگیری های کوتاه و ناگهانی لفظی صورت می گیرد: "چرا ماشینت را جلوی در ما پارک کردی؟" ، "بوی قرمه سبزی واحد شما در کل ساختمان پیچیده" ، "آینه ماشینت به آینه ماشین من خورد" ، "حواست کجاست؟ به من تنه زدی" و ... .
ما - تقریباً همه ما - مهارتی به نام "کنترل خشم" نداریم. بی هیچ تعارفی، سر همین یک مورد هم ممکن است روزی، ناخواسته، قاتل یا مقتول شویم.
عجالتاً همین نکته را به یاد داشته باشیم و تمرین کنیم: هر گاه خشمگین شدیم، یا با فرد خشمگینی مواجه شدیم، دقایقی را صبر و سکوت کنیم. حتی بعضی ها می گویند تا 100 بشمارید.
عصبانیت، مانند رگباری است که زود می آید و زود می گذرد. آن مدت کوتاه را باید مدیریت کنیم و
از حالا برای خودمان تعریف کنیم که اگر در موقعیت خشم قرار گرفتیم، چه کاری خواهیم کرد؟
یعنی:
یک اعدامی کمتر
یک خانواده بی سرپرست کمتر
هزاران فشار روحی تا لحظه اعدام برای خانواده قاتل و مقتول کمتر
وظیفه رسانه ای ات را خوب انجام دادی