در تابستان 1392 در سفارت کشورمان در ورشو میزبان هیات کوچک و دو نفره مدیرکل سیاسی منطقه ای وزارت خارجه کشورمان بودم. سفری برای گفت و گوها و مشورتهای سیاسی تنظیم نمودیم و ایشان همراه کارشناس میز لهستان در وزارت خارجه که از همکاران کوشا و فعال آذری زبان بود تشریف آوردند.

در کنار برنامه های متنوع و مختلف اعم از ملاقاتها و بازدیدها، جلسه سخنرانی و پرسش و پاسخی هم با حضور نخبگان و پژوهشگران لهستانی در موسسه روابط بین الملل لهستان( وابسته به وزارت خارجه و معادل دفتر مطالعات خودمان) ترتیب دادیم.

در این جلسه پس از صحبتهای کوتاه و اولیه من و خوش آمدگویی رئیس موسسه و توضیحات نیم ساعته مدیرکل، نوبت به سوالات حاضران رسید.

طبعا حاضران در خصوص مسائل و موضوعات مختلفی از ابعاد گوناگون سیاست خارجی و منطقه ای ایران و همچنین مسائل داخلی و قضایایی چون دموکراسی، حقوق بشر، نقش و جایگاه زنان و اقلیتها و ... پرسش کردند و مدیرکل هم جواب های لازم را داد.

وقتی یکی از پژوهشگران در خصوص نقش و جایگاه اقلیت های قومی در ایران و میزان حضورشان در صحنه سیاسی و اداری پرسید، علاوه بر توضیحات خوبی که مدیرکل داد، من هم در گوشش یادآوری کردم ترکیب همین هیات سه نفره ما را به رخ بکشد!

در هیات سه نفره جمهوری اسلامی در آن جلسه، مدیرکل فارس بود، سفیر کرد و کارشناس میز هم آذری زبان؛ این توضیح عینی برای جلسه و بخصوص رئیس موسسه خیلی جالب و جذاب بود و بسیار مورد توجه قرار گرفت.

یکی از حاضران در مقایسه این وضعیت با کشور همسایه ترکیه، افزود تا چند سال پیش مقامات ترکیه، نه تنها وجود کردها بلکه حتی اسم و لفظ کرد را هم به رسمیت نمی شناختند و آنها را ترکهای کوهستانی خطاب می کردند.

همین یادآوری کوچک و استفاده خوب از فرصت، آنچنان تاثیری در ذهن حاضران به جای گذاشته بودکه بعدها در چند جلسه و مجلس و محفل دیگری توسط رئیس موسسه و پژوهشگران آن مورد استناد قرار گرفته و یادآوری شده بود.

به خاطرم آمد چند سال قبل وقتی با یکی از مدیران کل وزارت خارجه در خصوص دیپلماسی عمومی بحث و مجادله می کردم به او خاطر نشان کردم، قدر دیپلمات های کرد زبان در وزارت خارجه جمهوری اسلامی را بدانید، اینها ذخایر راهبردی شما هستند و خیلی به کار شما می آیند.

یاد آوری کردم که امروزه در کشورهای پیشرفته و توسعه یافته، اقلیت ها را تهدید تلقی نمی کنند ، بلکه آنها را سرمایه و فرصت می دانند و برای ایشان نقشهای مختلف تعریف می کنند. وقتی در کرواسی مامور بودم، سفیر این کشور کاتولیک در جمهوری اسلامی ایران یکی از اتباع اقلیت مسلمان این کشور بود. همکاران من هم نمونه های مشابه زیادی از این درایت و کیاست دیپلماتیک در کشورهای دیگر سراغ دارند.