روزنامه فیگارو مورخ 3 اکتبر 1996 در صفحه دوم خود در گزارشی در خصوص جایگاه و نقش زنان در فرانسه اطلاعات و آمار جالبی را داده است و نوشته است که از جمعیت تقریبا 57 میلیونی فرانسه ، 53 درصد را زنان تشکیل میدهند.

به رغم انقلاب کبیر فرانسه و تحولات پس از آن، زنان فرانسه تنها از سال 1944 به همت ژنرال دوگل از حق رای برخوردار شدند. به نوشته روزنامه، در حال حاضر (سال 1996) از 577 کرسی مجلس ملی و 303 کرسی مجلس سنای فرانسه تنها 32 نماینده و 18 سناتور را زنان تشکیل می دهند یعنی به ترتیب تنها 6 درصد مجلس ملی و 5 درصد مجلس سنا در اختیار زنان است.

به گزارش همین روزنامه، در این خصوص فرانسه حتی از پرتغال و یونان نیز عقب مانده تر است زیرا تعداد و درصد زنان در مجالس این دو کشور کوچک عضو اتحادیه اروپا به نسبت از فرانسه بیشتر و جلوتر است.

البته در اروپا نقش و جایگاه زنان در کشورهای اسکاندیناوی خیلی بیشتر از بقیه کشورهای اروپاست. نه تنها در مجلس بلکه در میان مقامات اجرایی و دولتی نیز زنان اسکاندیناوی حضور پررنگ تری داشته و فاصله قابل ملاحظه ای با زنان سایر کشورهای قاره دارند.

از طرفی در طول چند سال سکونت و زندگی در فرانسه و سفر به کشورهای مختلف اروپایی مشاهدات عینی من حاکی است که زنان بسیار بیشتر از مردان سیگار می کشند. تا مدتها در مورد این برداشت شخصی و عینی تردید داشتیم تا اینکه آمار رسمی ارائه شده هم این فرض را تایید نمود. یکی از دلایل گرایش زنان اروپایی به سیگار ظاهرا جبران بی توجهی ها و دست کم گرفتن آنان توسط همنوعان مرد است.

به رغم ادعای پیشرو بودن در دموکراسی و... هنوز ریشه های مردسالاری در برخی جوامع غربی زنده است و خود را تحمیل می کند. مثلا به رغم اینکه بسیاری از نخست وزیران در کشورهای اسکاندیناوی را زنان تشکیل می دهند ولی تا کنون هیچ زنی در فرانسه رئیس جمهور نشده است، همینطور در آمریکا هم! و این در حالی استکه مثلا در هند یا بنگلادش و پاکستان که مسلمان هم هستند بارها و به کرات زنان به مقامات عالی مانند نخست وزیری رسیده اند.