روزی در آمستردام هلند همراه خانواده با آرامش در حال رانندگی بودم. البته از بلژیک و برای تعطیلات آمده بودیم هلند. توی خیابانی که ترافیک روانی داشت و در حالی که انتظارش را نداشتم به ناگاه خودرویی از یک فرعی پیچید جلوی من. برغم اینکه گواهینامه ام را در تهران گرفته ام ولی شروع رانندگی ام تقریبا از پاریس بوده است و حدودا نیمی از سالهایی را که گواهینامه دارم در کشورهای مختلف اروپایی رانندگی کرده ام، بخصوص چهار سال اول پس از دریافت گواهینامه ام را، لذا خوشبختانه می توان گفت که رانندگی اصولی و درست تقریبا در من ذاتی شده است.

البته هرگاه که پس از یک دوره ماموریت خارج، به ایران بر می گردم تقریبا شش ماه اول مکافات زیادی دارم و فشار زیادی در خیابان ها و جاده ها به من وارد می شود زیرا از روی عادت می خواهم درست و استاندارد رانندگی کنم ولی نوع رانندگی هموطنان مشکلاتی ایجاد و حتی به یکی دو تصادف کوچولو هم منجر شده است!

جالب این است که بارها از طرف رانندگان دیگر در تهران مورد سوال و مواخذه قرار میگ یرم که آقا این چه طرز رانندگی است؟! یعنی از درست رانندگی کردن من ایراد می گیرند و حتی چند مرتبه از توهین های رانندگانن وطنی نیز بی نصیب نمانده ام . حتی یکبار راننده ای می خواست مرا کتک بزند ولی وقتی برایش توضیح دادم که رانندگی درست کدام است و اینکه رانندگی او اشتباه است و ... بالاخره قانع شد و از من عذرخواهی کرد.

در خیابانی در آمستردام خودرویی به ناگاه جلوی من پیچید و البته وضعیت بگونه ای نبود که تصادفی روی دهد ولی غیر منتظره بود. من البته ناراحت شدم اما چون عادت ندارم بوق بزنم یکی دو تا چراغ برایش زدم به عنوان اعتراض که آقا این چه طرز رانندگی است؟! راننده متوجه اشتباه و عجله اش شد و بلافاصله پرچم سفید رنگ کوچکی را از شیشه خودروش بیرون آورده و به نشانه تسلیم و عذرخواهی چند بار تکان داد!

من در عین حال که ناراحت شده بودم، با دیدن این حرکت متعجب شده و لاجرم تبسم کرده و خندیدم. با خود فکر کردم چه رفتار شایسته ای و ابتکار جالبی است. این راننده خوش ذوق در هنگام ناراحتی و عصبانیت من که علتش اشتباه خود او بود، توانست با این حرکت ساده، تبسم و خنده را برلب های من نشانده و عصبانیت و ناراحتی مرا خنثی کند.

لبخندی به او زده و سرم را به نشانه چشم پوشی از اشتباهش و قبول عذرخواهی اش تکان دادم و تصمیم گرفتم من هم پرچم سفید مشابهی را تهیه و برای موارد ناخواسته و اشتباهات سهوی در داخل خودروم داشته باشم. البته از این پرچم در اروپا هیچوقت استفاده نکردم ولی اینجا در تهران این پرچم سفید کوچک همیشه در داخل خودروم وجود دارد واگر ندانسته و ناخواسته هنگام رانندگی اشتباهی مرتکب شوم که اعتراض راننده مجاور را برانگیزد، بلا فاصله آن را به نشانه تسلیم و عذرخواهی بلند می کنم و یکی دو تکان می دهم و شاهد تبسم و لبخند راننده مقابل می شوم. البته خوشبختانه در یک سال اخیر فقط دو بار مجبور شده ام از آن استفاده کنم.