براي برخي دروغ گفتن يك فضيلت است. براي آنها تفاوتي ندارد كه شنونده سخنان آنها چه كساني هستتند اما دروغ مي گويند و تلاش مي كنند آن سخن ناراست را راست جلوه دهندو هركسي را كه مقابل خود مي بيينند و يا مخالف به او لقب دروغ گو مي دهند. شب گذشته برنامه نود راديديد؟
نمايندگان يك دستگاه دولتي مقابل چشم ميليون ها نفر رسما دروغ گفتند. و سخن فرد مقابل خود را انكار مي كردند در حالي كه امضاي آنها حاكي از آن اتفاقي كه رخ داده بود.
اوضاع درجاهاي ديگر نيز چنين است. اصلا آرام آرام به سمت فضيلت بودن دروغگويي در حركت هستيم. آمار ها را دستكاري مي كنند. تورم را انكار مي كنندو نرخ بيكاري را واقعي اعلام نمي كنند. مردم را بي مشكل و رضايت مند تصور و توصيف مي كنند بي اين كه چنين باشد.
در سيستمي كه هيچ كس به هيچ كس اعتمادي ندارد دروغ رشد مي كند. پنهانكاري افزايش مي يابد و ريشه ها ناسالم مي شوند. نتيجه اين كه همه به همه دروغ مي گويند و تلاش دارند با رفتار پوپوليستي خود ديگران را منكوب نظرات خود كنند. اينجا انتهاي راه است. مقصدي كه با آرمان هاي انقلابي بسيار فاصله داشت.
منبع:
وبلاگ اکبر منتجبی