نخستین گام برای تحقق این مهم، تدوین چشم انداز دانشگاه آینده و اجرای صحیح و کامل برنامه های توسعه، عدم دخالت نهادهای غیردانشگاهی و از بین بردن فضای امنیتی حاکم بر دانشگاه است.

فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران با برگزاری جلسات متعدد در گروه‌های علمی و کارگروه‌های تخصصی و در نهایت تصویب شورای علمی، نظرها و پیشنهادهای اصلاحی خود را در خصوص آموزش عالی و نظام دانشگاهی کشور به صورت موجز در نامه ای توسط رییس فرهنگستان علوم به رییس جمهور ارائه کرد.

به گزارش ایسنا، نظرات و پیشنهادهای فرهنگستان علوم که در هفت بند تنظیم شده بدین شرح است:

«تدوین و اجرای سیاست‌های مناسب در زمینه آموزش عالی، تضمین کننده پیشرفت‌های کشور است. سامان بخشیدن به وضع بحرانی حاکم بر آموزش عالی کشور به ویژه دانشگاه‌ها از دغدغه های اصلی دانشمندان، دانشگاهیان و صاحبان علم و خرد و اندیشه کشور می باشد.

از این رو فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران که یکی از مهمترین وظایفش مشاوره به دولت در سیاستگذاری علم و فناوری است بر موارد منتخب ذیل در راستای اعتلای آموزش عالی کشور تأکید دارد:

1- لزوم تأکید بر اختیارات وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مصرح در قانون مصوب مردادماه سال 1383 و تقویت نقش این وزارتخانه به عنوان نهاد بالادستی مؤثر در هماهنگی سیاستگذاری‌های علمی، ارزشیابی و نظارت بر عملکرد دانشگاهها و مراکز علمی

2- لزوم به رسمیت شناختن استقلال دانشگاه‌ها و تثبیت جایگاه هیأت امنای دانشگاهها در سیاستگذاری‌های اجرایی، سازمان دهی، تصمیم سازی، تصمیم گیری، تنظیم و اجرای آیین‌نامه‌های آموزشی، پژوهشی و اداری و حمایت از دانشمندان و نخبگان

3- لزوم مشارکت مؤثر دانشگاهیان در انتخاب رئیس دانشگاه، رئیس دانشکده و مدیر گروه بر پایه شایسته-سالاری و پرهیز از سیاست زدگی

4- لزوم تقویت و نوسازی نهاد های مدنی و تشکل‌های دانشگاهی با هدف مشارکت مؤثر دانشگاهیان در ارتقای دانش، بینش و پیوند میان دانشگاه و جامعه

5- لزوم تمرکززدایی در جذب و استخدام اعضای هیأت علمی و بازنگری در مفاد آیین نامه ارتقای دانشگاهیان و حذف موارد زائد به خصوص رفع و منع دخالت بی وجه و بی مورد عوامل غیر علمی (آموزشی و پژوهشی) و متأسفانه تعیین کننده در محاسبه امتیازهای ضروری برای ارتقا

6- لزوم تمرکززدایی در پذیرش دانشجو برای دوره های دکتری تخصصی و رفع سهمیه بندی‌های جنسیتی در پذیرش دانشجو برای تمام مقاطع تحصیلی

7- لزوم توسعه همکاریهای علمی بین المللی با دانشگاهها و مراکز علمی و فناوری معتبر جهان.