عضو انجمن اماس اصفهان گفت: اصفهان نخستین رتبه بیماری اماس در سطح کشور را به خود اختصاص داده است.
به گزارش فارس، اماس بیماری است که در آن به طور تدریجی بسیاری از عصبهای موجود در مغز و نخاع غلاف میلین خود را از دست میدهند.
غلاف میلین از مادهای چرب ساخته میشود که وظیفه عایقبندی عصب را بر عهده دارد، در بیماری اماس مناطق کوچکی از میلین از بین میرود و به جای آنها منطقه برهنه و فاقد میلین باقی میماند که این اختلال دمیلیناسیون نام دارد و در نتیجه آن، تکانههای عصبی به طور طبیعی هدایت نمیشود و علایم حسی، حرکتی، عملکردی و تعادلی به وجود میآیند.
این بیماری نوعی اختلال عصبی است که در آن دستگاه ایمنی بدن فرد پادتنهایی را بر ضد بافتهای خودش تولید میکند و به نظر میرسد بیماری اماس در اثر عواملی مانند عفونت ویروسی در دوران کودکی در افراد دارای استعداد ژنتیکی ایجاد میشود و همچنین شواهد موجود حکایت از آن دارد که ممکن است بیماری در ارتباط با مصرف بعضی چربیهای رژیم غذایی به وجود میآیند، اما عامل برانگیزاننده مشخصی در این زمینه شناسایی نشده است.
در همین زمینه مسعود اعتمادیفر در گفتوگو با خبرنگار فارس در اصفهان در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا اصفهان از نظر بیماری اماس نخستین رتبه در کشور را داراست و آیا آب اصفهان در این زمینه دخالت دارد، افزود: اصفهان نخستین رتبه اماس در کشور را به خود اختصاص داده و به دلیل اینکه در این بیماری عامل برانگیزاننده مشخصی شناسایی نشده و همچنین طی تحقیقات به عمل آمده آب اصفهان و برنج لنجان در بیماری اماس هیچ نقشی ندارد.
وی در ادامه بیان کرد: بیماری اماس در زنان سه برابر مردان است و به طور معمول این بیماری از سن 20 تا 30 سالگی و در مردان کمی دیرتر از زنان آغاز میشود، اما احتمال مبتلا شدن به آن در هر سنی ممکن است.
عضو انجمن بیماری اماس در مورد ارثی نبودن این بیماری اضافه کرد: بیماری اماس ارثی نیست، اما ژنتیک میتواند در تعیین استعداد فرد نسبت به ابتلا به بیماری مزبور نقش داشته باشد و احتمال ابتلا به اماس در بستگان فرد مبتلا بیش از سایر افراد است و این احتمال به ویژه در خواهر، برادر، والدین و کودکان بیمار وجود دارد.
وی با بیان این مطلب که آیا استرس در این بیماری نقش دارد، بیان کرد: ممکن است استرس شدید از عوامل خطر بروز بیماری اماس باشد، هر چند شواهد موجود برای اثبات این موضوع ضعیف است، اما به عنوان مثال پدر و مادری که به طور غیر منتظره فرزند خود را از دست دادهاند احتمال بروز اماس بیشتر است.
اعتمادیفر در مورد نشانههای این بیماری ادامه داد: نشانههای این بیماری بسیار متغیر است و به محل و شدت ضایعات موجود در داخل دستگاه عصبی بستگی دارد، اما از بین رفتن حس، التهاب عصب بینایی، ضعف، گزگز اندامها، دوبینی، عدم هماهنگی عضلات، سرگیجه، حملههای ناگهانی، نشانههای مربوط به مثانه و به زمین افتادن از نشانههای شایع در این بیماری است.
وی در پایان اضافه کرد: افسردگی در 50 تا 60 درصد بیماران مبتلا به اماس ایجاد میشود و ممکن است واکنشهایی مانند خودکشی را به همراه داشته باشد و بنا بر تحقیقات خودکشی در بیماران اماس بیشتر از افراد هم سن غیر مبتلا است.