عصرایران ورزشی، اردلان مجد- فوتبال ایران درهفته بیست و یکم لیگ برتر خود شاهد نمایان شدن ضعف بزرگی بود که همگان را در
ترس و نگرانی فرو برد. دو تیم بزرگ پایتخت در درون دروازه های خود تزلزل را حس کردند و گل هایی را نظاره گکر بودیم که دروازه بانان نقش اصلی و اساسی را در به ثمر رسیدنشان ایفا می کردند.
سید مهدی رحمتی بهترین دروازه بان حال حاضر ایران است، همین باعث می شود که بیشتر از اشتباهاتش ناراحت شویم. بدون هیچ گونه تردیدی وی یکی از مهمترین ارکان تیم ملی ایران برای رسیدن به جام جهانی 2014 است و همه دلشان می خواهد که دروازه بان اول تیم ملی را شاداب و آماده ببینند.
در سویی دیگر هم میثاق معمارزاده یک تنه دارد رشته های مصطفی دنیزلی را پنبه می کند. پر بیراه نگفته ایم اگر بگوییم که میثاق در 10 گلی که از ابتدای نیم فصل دوم دریافت کرده است، مقصر بوده و یا حداقل مطمئن ظاهر نشده است.
پس از جدایی حقیقی از پرسپولیس، فرصتی بزرگ برای معمارزاده پدید آمد تا بتواند پس از مدت ها نیمکت نشینی دروازه بان اصلی تیمش شود ولی...
معضل دروازه بان در ایران با انواع و اقسام قانون ها هم حل نشد. ممنوعیت استفاده از دروازه بانان خارجی در لیگ برتر نه تنها دردی را دوا نکرد، بلکه باعث شد که دروازه بانان ایرانی، قرارداد های آنچنانی ببندند و خطری به عنوان رقیب را حس نکنند.
هنوز چیزی از درخشش طلایی احمدرضا عابدزاده در درون دروازه تیم ملی و پرسپولیس نگذشته است و همه در حسرت ظهور یک عابدزاده جدید هستند. اتفاقی که تا به حال رخ نداده است و به نظر هم نمی رسد که با این روند رخ دهد.
متاسفانه باید باز هم به حرف های تکراری روی بیاوریم. فوتبال ایران ساختار منظم و منسجمی ندارد. باشگاه ها حرفه ای نشده اند و عملاً ورود نسل جدید به فوتبال ایران از طریق دلالی صورت می گیرد.
تیمی مثل بارسلونا نمونه بارز سنت کاشت و داشت و برداشت است. آنها در کمپ تیم های پایه لاماسیا همانقدر فوتبال را جدی می گیرند که تیم اصلی جدی می گیرد. مسی، پویول، ژاوی، اینیستا، پدرو، والدس، فابرگاس، پیکه، بوسکتس و ... همگی محصول تیم های پایه بارسلونا هستند. این نشان از اهمیت اساسی سازندگی در فوتبال دارد. بارسا اکنون بهترین تیم جهان است و نتیجه اهمیت فوق العاده به تیم های پایه شان است.
اما در فوتبال ایران چنین پروسه ای یا صورت نمی گیرد و یا به صورت ناقص انجام می شود. یک نوجوان علاقه مند به فوتبال باید استعدادیابی شده، توانایی هایش شناسایی و در آن پست مورد نظر آموزش حرفه ای ببیند. در فوتبال ایران یک بازیکن 26 ساله تازه یادش می افتد که در خط دفاعی بازیکن موثر و بهتری است!
به هر روی دروازه بانی هم مثل بسیاری از پست ها نظیر مهاجم نوک، دفاع چپ و ... دچار بحران بازیکن مستعد شده است. چیزی که بیش از همه باعث حیرت می شود این است که تیم ملی و باشگاه ها حتی از برنامه های کوتاه مدت هم بهره نمی برند. عابدزاده ثروتی است که باید به اندازه ارزشش از آن بهره برداری شود. تیم ملی و پرسپولیس می تواند از نعمت تجربه و مهارت عابدزاده استفاده کرده و حداقل شاهد اشتبهات فاحش دروازه بانانشان نباشند.