عصر ایران؛ سجاد بهزادی- سخنگوی دولت سیزدهم با توصیه به رسانه ها تاکید کرده است "حوزه رسانه، هم رسانه‌های بخش دولتی و رسانه بخش خصوصی و هم مدیران رسانه دولت باید در تولید و توزیع خبر خوش با هم رقابت کنند." جناب سخنگو حتی معیار و شاخص موفقیت هر رسانه را نیز میزان تولید خبرهای خوش آن رسانه دانسته ... " آن رسانه و آن مدیر رسانه‌ای چه دولتی و چه خصوصی موفق‌تر است که خبر خوش بیشتری را تولید و منتشر کند."
جناب سخنگو می بایست این نکته مهم را مدنظر داشته باشد که خبر خوب به دنبال عملکرد و کارآمدی دستگاه ها زائیده می شود و این طور نیست که با توصیه و سفارش، بتوان یک رسانه را به تولید خبر خوش ملزم کرد. وانگهی تلویزیون به عنوان یک رسانه ملی چندین دهه است که خبرهای خوش می سازد و منتشر می کند؛ آیا می توان بنا به معیار سخنگوی دولت این رسانه را موفق تر از دیگر رسانه ها دانست؟
به تازگی کامبیز نوروزی حقوقدان گفته است " تلویزیون تقریبا تمام حوزه نفوذش را از دست داده است. در جامعه ایران رسانه های رسمی و حرفه ای از کارکرد ساقط شده اند. منظور من از رسانه های رسمی و حرفه ای رادیو، تلویزیون و مطبوعات است.
کیفیت مدیریت صدا و سیما به شکلی در آمده که تقریبا تمام حوزه نفوذش را از دست داده و مطبوعات هم به دلیل انواع و اقسام فشارهای سیاسی و اقتصادی تقریبا کارکرد ندارند.لذا مرجعیت رسانه ای رسمی و حرفه ای در ایران از بین رفته و مردم برای گفت و گو، اظهار وجود و ابراز نظر به فضای مجازی مهاجرت کرده اند."
بنظر می رسد به جای تعیین تکلیف برای رسانه ها بهتر است به تقویت آنها و خبرنگاران رسیدگی شود. بدون شک وقتی رسانه آزاد و مستقل باشد و عملکرد دستگاه ها نیز راضی کننده باشد، خبر های خوب وخوش بدون هیچ دغدغه ای در لایه های جامعه جاری خواهد شد.
خبرنگار وقتی با آزادی و استقلال کامل به رسالت رسانه ای خود می پردازد، خبرهای خوش هم تولید و بازنشر می شود. اما متاسفانه وضعیت در بسیاری از موارد چنین نیست و به قول امام جمعه اردبیل در سخنانی متفاوت " ۵ خطر در کمین خبرنگاران مرگ، سانسور، زندان، محاکمۀ غیابی و با اره بریدن!است ... و یک حکومت آرمانی همیشه امنیت خبرنگار را امنیت خود می‌داند و زمینه جرات و حریت را در آنها فراهم می کند."
دولت ها اگر می خواهند خبرهای خوش توسط خبرنگاران منتشر شود می بایست کارآمدی سیستم خود را بالا ببرند و به آزادی رسانه ها اعتقاد حقیقی داشته باشند. نشانه های بسیاری وجود دارد که رسانه ها در ایران با محدودیت های زیادی دست و پنجه نرم می کنند.
سازمان گزارشگران بدون مرز مدتی پیش و در روز جهانی آزادی مطبوعات رده‌بندی آزادی رسانه‌ها در سراسر جهان را منتشر کرد. بدترین کشورها از نظر آزادی مطبوعات مانند سال‌های گذشته اریتره و کره شمالی (رده ۱۸۰ و ۱۷۹) هستند. در این دو کشور دولت کنترل کامل تمامی منابع اطلاعاتی را در دست دارد. جایگاه سوم از آخر جدول به ایران اختصاص دارد؛ رده ۱۷۸ از میان ۱۸۰ کشور. سال گذشته ایران در رده ششم از آخر جدول قرار داشت.
اگر می خواهیم رسانه ها خبرهای خوش را اعلام کنند باید ابتدا حال رسانه خوش باشد. وقتی رسانه ها حال خوشی ندارند و کمتر کسی سراغ آنها را می گیرد، چگونه انتظار داریم که در لابه لای هزاران خبر تلخ، خبرهای خوش را باز نشر دهند.
تو بر کرانه ی عالم
درون خویش به یغما فتاده ای
که «ز این هزار هزاران
یکی نگفت که بر شانه‌ات چه می گذرد»
(محمد مختاری)