عصرایران، احسان محمدی- امان از این خردادهای پرحادثه! پیروزی 3-0 مقابل بحرین یک شب شیرین را برای ما ایرانیان رقم زد. چیزی که به آن سخت محتاج بودیم. در روزهایی که زندگی با ما خوب تا نمی‌کند و نفس کشیدن با ماسک در این گرمای کلافه‌کننده سخت شده است، بازیکنان تیم ملی فوتبال بار دیگر جور همه را کشیدند. جور آنها که در رقم خوردن روزهای بد ما مسئولند اما حتی به روی مبارک نمی‌آورند.
پیروزی 3-0 مقابل بحرین چیزی فراتر از یک مسابقه فوتبال بود. اولین برد مقابل بحرین آن هم در خانه، سه گل شیک و اروپایی و ارائه 45 دقیقه بازی با کیفیتی که مدتها بود آرزویش را داشتیم. این شاید یکی از نفس‌گیرترین مسابقاتی بود که در این چندسال سپری کردیم، هنوز قصه تمام نشده است اما حق داریم از امشب لذت ببریم.
نیمه‌اول خوب نبودیم. خوب در استانداردهای خودمان. بحرین که برای صعود از این گروه همه کاری کرده بود و میزبانی را در عین غافلگیری از ما گرفت تلاش کرد روزنه‌ها را ببندد. موفق هم شد. حتی روی یک ضد حمله تا آستانه گل زدن به ما هم پیش رفتند که علیرضا بیرانوند توپ را مهار کرد تا استرس 45 دقیقه تمدید شود.
اما با شروع نیمه دوم یک ایران منسجم دیدیم. مهدی طارمی و سردار آزمون کیفیت بین‌المللی‌شان را به رخ کشیدند. اول نفوذ وحید امیری که یک سوپر فوتبالیست-دونده است دفاع بحرین را شکافت، توپ به طارمی رسید و او با پاسی هنرمندانه سردار را با دروازه‌بان بحرین تک به تک کرد و گلللللل.... ایران به هوا پرید.
هنوز در حال لذت بردن از این گل بودیم که مهدی طارمی در میانه میدان باز همان بازیکنی شد که در پورتو سراغ داشتیم، توپ را قاپید و با پاسی که خیلی‌ها را یاد پاس علی دایی به خداداد عزیزی در دیدار تاریخی با استرالیا انداخت سردار را به سمت دروازه بحرین حمله‌ور کرد و پسر ترکمن فوتبال ایران با مهارت گل دوم را زد. یک گل ترکیبی چشم‌نواز که باعث شد نفس راحتی بکشیم.
بعد از این گل ایران چند بار دیگر صاحب موقعیت شد تا اینکه توپ ربایی مهدی ترابی و پاس خلاقانه احمد نوراللهی به مهدی طارمی رسید و او با یک ضربه تمام‌کننده شب باشکوهش را به بهترین شکل ممکن جشن گرفت. ایران 3 بحرین صفر.
بعد از این گل باز هم شانس داشتیم که به اندوخته‌هایمان اضافه کنیم اما همین مقدار هم کافی بود. بحرین را در خانه حذف کردیم و حالا پیش به سوی جدال با کامبوج و البته عراق. حریفی که همیشه سرسختانه مقابل ما بازی میکند.
بازی را بردیم تا فوتبال یک بار دیگر دین‌اش را به جامعه ادا کند و یک شادی از ته دل به همه هدیه کند. اسکوچیچ که به شدت زیر فشار طیفی از هواداران قرار دارد که مدام قواره او را کوچکتر از نیمکت تیم ملی می‌دانند برای چند روز اعتبارش را احیا کرد و در این میان بازی سامان قدوس نمایشی بی‌نظیر از یک فوتبال با کیفیت بود. او با ورودش به زمین نشان داد چرا امسال برنتفورد با او به لیگ‌برتر جزیره صعود کرده است.
بردیم و حق داریم لذت ببریم. وقت جشن گرفتن است و حالا باید خودمان را برای ربودن سه امتیاز از کف عراق آماده کنیم. شب شیرینی بود، بردن در منانه با سه گل مرهمی بر روی زخمی است که آنها در سال 2001 زدند و با پرچم عربستان جشن گرفتند گرچه بسیاری از ما به بازیکنان این تیم یک معذرت‌خواهی بدهکاریم. پیش‌داوری کردیم که کثیف، خشن و با فحش‌هایی به زبان فارسی از ما پذیرایی خواهند کرد اما جوانمردانه و سالم بازی کردند.
درود بر ایران و پایدار باد شادی‌هایی از این دست.
علیرضا بیرانوند، محمدحسین کنعانی‌زادگان(83- مرتضی پورعلی گنجی)، شجاع خلیل‌زاده، صادق محرمی، میلاد محمدی(46- سامان قدوس)، احمد نوراللهی، احسان حاج‌صفی، علی قلی‌زاده(83- مهدی قایدی)، وحید امیری(68- سعید عزت‌اللهی)، مهدی طارمی و سردار آزمون
ایول
الان در این وانفسای کرونای لعنتی و این فشارهای مضاعف اقتصادی و.... این برد شیرین اولا راه را برای صعود تیم ملی به جام جهانی هموار میکند و دوما از همه مهمتر یک مقدار دل این مردم زجر کشیده ایران شاد میشود که بنظرم شادی مردم در این بازه زمانی از هر کاری مهمتر و خداپسندانه تر است
ای اف سی رارهاکن