عصرایران؛ احسان محمدی- طی نزدیک به سه‌دهه اعتراض و ورود شیخ احمد فهد الصباح، رییس فدراسیون كویت به زمین مسابقه در جام جهانی 1982 دستمایه شوخی و قهقهه اروپایی‌ها بود که خودشان را صاحب و مالک فوتبال می‌دانستند. به نظر آنها در این ورزش جایی برای بادیه‌نشین شترسوار و نفت‌فروش نبود. تصویری کلیشه‌ای که از اعراب خاورمیانه دارند.
در آن مسابقه تیم‌ملی فرانسه با نتیجه 3-1 از كویت پیش بود كه گل چهارم هم به ثمر رسید. اما پیش از گل صدای سوتی که به نظر می‌رسید از سوی تماشاگران به صدا درآمده بازی را به حاشیه کشاند. بازیكنان كویت مدعی بودند سوت داور را شنیده و بازی را متوقف كرده‌اند. به دنبال اعلام گل، شیخ احمد فهد الصباح به شدت به این تصمیم اعتراض كرد و قصد بیرون کشیدن تیم را از زمین مسابقه داشت اما پس از وقفه ای چند دقیقه‌ای، داور گل را مردود اعلام كرد! تا برای اولین بار یک نفر از روی سکو تصمیم داور را عوض کرده باشد. این تصویر و ورود به عنوان یک حادثه طنزآمیز بارها به نمایش درآمد.
اما حالا تقریباً هر تیمی در اروپا آرزو دارد که پروژه منچسترسیتی را دنبال کند. یک سایه غلیظ عربی. جایی که شیوخ اماراتی این باشگاه را از یک تیم متوسط که زمانی کاندیدای سقوط بود به یک قدرت خیره‌کننده در فوتبال اروپا تبدیل کردند. اگر در جام جهانی 1982 کسی می‌‌گفت که آرسنال نام ورزشگاه‌اش را امارات خواهد گذاشت، نام مدیرعامل پاریسن ژرمن ناصر الخلیفی از قطر خواهد بود و منصور بن زاید آل نهیان مالک منچسترسیتی می‌شود و روی پیراهن بارسلونا تبلیغ شرکت هواپیمایی قطر نقش خواهد بست احتمالاً او را به روان‌پزشک معرفی می کردند اما گذر زمان باز نشان داد «هیچ چیز همیشگی نیست و پول قادر است مسیر تاریخ را هم عوض کند.
سال پیش رسانه‌ها از تلاش محمدبن سلمان برای خرید منچستریونایتد نوشتند و حالا جرمین جناس، ستاره سابق نیوکاسل و کارشناس فوتبال انگلستان از احتمال نهایی شدن خرید این باشگاه توسط ولیعهد عربستان می‌گوید. اتفاقی که دیگر کسی را شگفت‌زده نمی‌کند.
دیلی میل از نقش آماندا استاولی مدل سابق و تاجر فعلی انگلستان نوشت که رابطه گسترده‌ای با شیوخ عرب دارد و قبلاً در جوش دادن معامله آنها با منچسترسیتی نقش ایفا کرد و حالا در حال تلاش برای به سرانجام رساندن فروش نیوکاسل است. تیمی با قدمت 126 ساله که به کلاغ‌ها شهرت دارد. آنها در لیگ برتر انگلیس سابقه قهرمانی دارند و بازیکنان بزرگی مانند آلن شیرر، پل گاسکوئین، جان بارنز، ایان راش، کوین کیگان، دیوید ژینولا، شی گیون، فاستینو آسپریا، نیکی بات، دیوید بتی، اندی کول و ... در آن توپ زده‌اند.
برخی البته این پروژه را تلاش عربستان برای «ورزش شویی» لقب دادند. اینکه آنها تلاش می‌کنند در ادامه روند تغییر چهره عربستان نوین، با ظاهری دیگر در دنیا شناخته شوند. کشوری که هنوز دامن‌اش از اره کردن یک روزنامه‌نگار منتقد، خونین است و در رسانه‌های آزاد بارها به نقض حقوق بشر متهم شده است می‌داند که فوتبال یک قدرت نرم در دنیاست که می‌تواند به سرعت آنها را در قامتی تازه به جهان معرفی کند.
فارغ از رقابت عربستان، امارات و قطر برای به دست آوردن احترام بین‌المللی از طریق ورزش -به ویژه فوتبال- به پشتوانه منابع غنی نفت و گاز که البته خیلی به مذاق ما خوش نمی‌آید باید بپذیریم آنها به سرعت در حال ارتقای توانمندی‌های مدیرتی خود هستند.
کسانی که مستند «منچسترسیتی؛ همه یا هیچ» را دیده‌اند، حتماً در کنار نقش پپ گواردیولا، رفتار و گفتار حرفه‌ای خلدون مبارک مدیرعامل باشگاه هم آنها را غافلگیر کرده است. او نه صرفاً یک عابربانک و شیخ دست به جیب، بلکه شخصیتی باهوش، مسلط، آشنا به فضای کسب و کار اروپا و دارای چشم‌انداز تصویر می‌شود. به همین دلیل خلاصه کردن همه چیز در ثروت و نفت و گاز، به خطا رفتن است. آنها برای این کار، مدیران بین‌المللی هم تربیت کرده‌اند. به جای نیش و کنایه زدن به آنها یادمان نرود که چه جنگ بی‌حاصلی در فدراسیون فوتبال خودمان برپاست.
نیوکاسل چه زیر چتر عربستان بیاید و چه نیاید به نظر می‌رسد اشتهای آنها برای خرید باشگاه های فوتبال در اسپانیا، فرانسه، انگلیس و ... سیری ناپذیر است. یک بازی برد-برد. دو طرف راضی، ما البته می‌توانیم ناراضی باشیم!