سوغات فرنگ(33): طرح زوج و فرد در رم

رم به عنوان اولین مقصد خارجی من، هم به لحاظ کاری و هم شخصی برایم خیلی جالب و پر از تجربه بود. سفارتمان در رم یک راننده و کارمند محلی ایرانی داشت که از هموطنان ارمنی بود و بسیار خوش اخلاق و با محبت. یک تعمیرکار مبل هم از تهران آمده بود و حدود سه ماه آنجا بود تا مبلهای قدیمی و بعضا عتیقه سفارت را تعمیر کند. پیرمرد بسیار متشخص و شیک پوشی بود. اگر خارج ازمحل کار او را می دیدی حتما با یکی از دیپلماتهای سفارت اشتباه می گرفتی. آن وقت ها اصولا کارمندان قدیمی وزارت خارجه هم مبادی آداب تر بودند و هم به اصول تشریفات و ظاهر و لباس و ... پایبند تر.

رم در کنار زیبائی هایش، به خاطر ترافیک زیاد در عین حال از معظل آلودگی هم در رنج بود، البته با استانداردهای خودشان ( وگرنه با آلودگی این سالهای تهران قابل مقایسه نیست) من که در روزهای تعطیل و ساعات غیر اداری فرصت را برای گشت و گذار در شهر و اصطلاحا شهرگردی مغتنم می شمردم، متوجه بودم که خیابانهای مرکزی شهر که عمده تجمع اماکن دیدنی هم آنجا بود، بسیار شلوغ و پر ازدحام و پر ترافیک است.



با این حال طبق معمول هر روز ، یک بار که پس از کار برای شهرگردی رفتم دیدم برخلاف روزهای قبل وضع خیابان ها بصورت چشم گیری متفاوت و خلوت تر هستند. این وضع برایم سوال برانگیز بود تا اینکه روز بعد در سفارت از همکاران سوال کردم و متوجه شدم که گویا برای اولین بار پلیس راهنمایی و رانندگی رم به منظور کنترل ترافیک و جلوگیری از آلودگی هوا تصمیم گرفته است طرح زوج و فرد اجرا کند.

البته آن موقع چون اطلاعات و سابقه آگاهی نسبت به این موضوع نداشتم دقت نکردم این طرح از درب منزل اجرا می شد یا فقط در مناطق مرکزی شهر.
در هر حال برای من اجرای چنین طرحی خیلی جالب و جذاب بود و در نوع خود یک ابتکار و نوآوری تلقی می شد. در کنار آن یک نکته جالب دبگر این بود که پلیس راهنمایی و رانندگی رم، علاوه بر خودرو و موتور سیکلت، یگان سوارکار (اسب سوار) هم داشت و بارها پلیس های سوارکار را سوار بر اسبهایشان در خیابانهای مختلف شهر دیدم.