برای کی جمله خارجی می‌نویسی، عزیزم؟ عمه یا خاله محترم!

عصر ایران ؛ مصطفی داننده - این روزها بحث اصلی کشور در مورد کابینه دولت چهاردهم است. مردم منتظرند تا ببینند از کارگروه‌های انتخاب وزرا، چه کسانی انتخاب می‌شوند و مجلس چه برخوردی با آنها خواهد داشت.

در کنار آن، المپیک پاریس نیز آغاز شده است و طبق عادت، مردم این مسابقات، به ویژه در ورزش‌های فردی ورزشکاران ایرانی را دنبال می‌کنند و منتظرند تا بشنوند «بر طبل شادانه بکوب پیروز و مردانه بکوب ...».

حضور افغان‌ها در ایران، فیلترینگ، دولت در سایه و... هم مسائلی هستند که همچنان در صدر اخبار حضور دارند و مردم آنها را در شبکه‌های اجتماعی دنبال می‌کنند.

در این یادداشت اما، هیچ کاری با مسائل بالا ندارم و می‌خواهم از یک اتفاق در شبکه‌های اجتماعی بنویسم که برایم بسیار عجیب است: برخی از کاربران ایرانی با دنبال‌کننده‌های ایرانی از متن انگلیسی استفاده می‌کنند! دلیل آن را نمی‌دانم.

به طور مثال، یکی از دوستانم که حسابی او را می‌شناسم و هیچ فرد خارجی زبانی در صفحه او نیست، نوشته بود:

“It’s hard to beat a person who never gives up.”

هیچ ترجمه‌ای هم نگذاشته است. چرا؟ نمی‌دانم. راستی، ترجمه این جمله هم می‌شود: «شکست دادن فردی که هیچ‌وقت تسلیم نمی‌شود، سخته.»

شاید این افراد فکر می‌کنند که انگلیسی نوشتن، نشانه باکلاسی است که واقعاً نیست. دانستن یک زبان خارجی نشانه دانایی است. شما یک زبان بیشتری از برخی از مردم بلد هستید و این باعث می‌شود راحت‌تر بتوانید با مردم جهان رابطه برقرار کنید، کتاب‌های اصلی بخوانید و فیلم‌ها را بدون زیرنویس نگاه کنید.

به قول هانریش بُل، نویسنده کتاب مشهور عقاید یک دلقک: «وقتی می‌بینی کسی لهجه دارد به این معنی است که از تو یک زبان بیشتر می‌داند.» این جمله نشان می‌دهد که دانستن یک زبان خارجی یک فضیلت و دانایی است، اما این دانایی نشان باکلاسی نیست. شما وقتی باکلاس می‌شوید و می‌توانید احترام مردم را جلب کنید که با آنها درست و محترمانه رفتار کنید، وگرنه نوشتن جمله‌ای که هیچ کس معنی آن را نمی‌فهمد، با عرض معذرت نشانه حماقت است.

این رفتار حتی در رستوران‌ها و کافی‌شاپ‌ها هم معمول است. تمام منو به انگلیسی نوشته شده است. فکر می‌کنم این ارائه‌دهندگان غذا تا به امروز یک توریست خارجی هم به رستوران سر نزده باشد، اما مقید هستند که انگلیسی را پاس بدارند.

بدتر از اینها، روابط عمومی باشگاه‌های فرهنگی و ورزشی هستند. آنها وقتی می‌خواهند ترکیب تیم‌های خود را معرفی کنند، اسامی را به انگلیسی می‌نویسند. برای چه کسی انگلیسی می‌نویسید؟ برای شبکه‌های خارجی که فوتبال شما را پخش می‌کند؟ یا طرفداران فرنگی که طرفدار تیم‌های ایرانی هستند؟

این کار را نکنید لطفاً. انگلیسی نوشتن هیچ چیز به شما اضافه نمی‌کند. در هیچ کجای دنیا هم شاهد اینگونه رفتارها نیستیم. در کشورهایی که انگلیسی زبان نیستند، ترکیب بازیکنان و فعالیت مردم در شبکه‌های اجتماعی به زبان آن کشور است. در کشورهای توریستی در کنار زبان اصلی، انگلیسی هم وجود دارد تا گردشگران دچار مشکل نشوند.

بیشتر بخوانید:

کارگردان هنری مراسم افتتاحیه المپیک پاریس چه کسی بود؟

دوستان «نزدیک»، آشنایان «دور»

معمای «اوکی» (OK)؛ این واژۀ پرکاربرد چگونه به وجود آمد؟

تماشاخانه

وام برای از ما بهتران / وام‌هایی که اگر دست مردم به آن می‌رسید نمی‌توانستند قسط‌هایش را بدهند! (فیلم)

نَه به پپسی و کوکا در کشورهای مسلمان در حمایت از غزه / رونق فروش انواع وطنی (فیلم)

فیلم های دیگر