ناف چه بیرونزده باشد و چه فرورفته، بهجامانده از چگونگی ارتباط شما با مادرتان در رحم اوست. اما ناف با نشانههای خود چه چیزهایی درباره سلامتی میگوید و چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
به گزارش روزیاتو، اصطلاح پزشکی ناف، Navel است و جایی است که بند ناف شما به شما متصل شده است. بند ناف نقطه اتصال بین گردش خون جنین در حال رشد و جفت است. این دو گردش خون با هم مخلوط نمیشوند، اما اکسیژن، گلوکز و سایر مواد مغذی میتوانند از مادر به جنین منتقل شده و مواد زائد مانند دی اکسید کربن نیز دفع خواهند شد.
پس از به دنیا آمدن، شما خودتان شروع به تنفس میکنید و درنتیجه دیگر نیازی به بند ناف ندارید. بند ناف بریده میشود و یک تهمانده کوچک باقی میماند که طی چند روز یا چند هفته آینده خشک شده و میافتد.
با آنکه اغلب از ناف خود غافل هستیم و به آن توجه چندانی نمیکنیم، این عضو کوچک میتواند اطلاعات قابل توجهی در مورد سلامتمان به ما بدهد.
شکل ناف شما به طور کلی نشاندهنده مشکلات سلامتی نیست مگر اینکه توده قابل توجهی وجود داشته باشد. اشکال مختلف ناف، یعنی ناف بیرونزده یا فرورفته طبیعی هستند و ناف بیرونزده از هر ۱۰ نفر در یک نفر دیده میشود. ناف فرورفته نیز انواع مختلفی مانند عمودی، گرد و افقی دارد.
صورت ظاهری ناف ربطی به نحوه بستن یا بریدن بند ناف یا حتی نحوه مراقبت از آن در چند روز و هفته اول پس از تولد ندارد.
ناف شما ممکن است در طول زندگی تغییر کند، به خصوص در دوران بارداری. این تغییر نشان میدهد که جنین در حال رشد است اما اگر نافتان تغییر نکرد هم نیازی به نگرانی نیست.
ناف فرورفته ممکن است به طور موقت به دلیل فشار جنین در حال رشد تبدیل به ناف بیرونزده شود. این تغییر معمولاً دائمی نیست، زیرا فشار و اندازه شکم پس از زایمان کاهش مییابد.
با این حال، برخی از زنان گزارش میدهند که پس از زایمان نافشان به اندازه و شکل قبل از بارداری بازنگشته است.
ناف بدبو معمولاً نشاندهنده عدم رعایت بهداشت است. ناف میتواند آلودگی و باکتریها را به دام بیندازد، بهویژه در نافهایی که فرورفتگی عمیقتری دارند.
تمیز کردن منظم ناف میتواند از ایجاد بو جلوگیری کند. درنتیجه مطمئن شوید که به طور منظم ناف خود را تمیز میکنید، به خصوص اگر ناف فرورفته عمیقتری دارید. برای جلوگیری از تحریک، هنگام تمیز کردن ناف از آب و صابون ملایم استفاده کنید.
اما بوی مداوم، به خصوص همراه با ترشح یا قرمزی، ممکن است نشاندهنده عفونتی باشد که نیاز به درمان پزشکی دارد. علائم عفونت شامل قرمزی، تورم، درد، ترشح و گاهی تب است. در صورت بروز این موارد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک یا درمانهای ضدقارچی را تجویز کند.
انواع مختلفی از فتق وجود دارد که میتوانند به صورت تودهای در داخل یا اطراف ناف ظاهر شوند.
ماهیچههای شما معمولا به اندازه کافی قوی و سفت هستند تا اندامها و رودهها را در جای خود نگه دارند، اما اگر نقاط ضعیفی وجود داشته باشد، ممکن است فتق ایجاد شود و باعث برآمدگی اندامهای داخلی از طریق دیواره عضلانی شکم شود.
فتق ناف در نوزادان بهویژه نوازادان نارس شایع است و میتواند منجر به ایجاد یک توده بدون درد شود که معمولاً تا پنج سالگی برطرف خواهد شد.
این بیماری میتواند در هر سنی اتفاق بیفتد و اگر در حدود چهار یا پنج سالگی نوزاد برطرف نشد یا دیرتر رخ داد، به طور کلی عمل جراحی توصیه میشود. برای فتقهای پارانافی نیز جراحی انجام میشود.
علائمی که باید مراقب آنها باشید عبارتند از برآمدگی قابل توجهی که با فعالیت تغییر اندازه میدهد و درد شدید که نشاندهنده اختناق احتمالی است.
اصطلاح پزشکی برای سنگ ناف، امفالولیت (Omphalolith) است. امفالولیتها یا سنگهای ناف از تجمع پوست مرده، سبوم و کثیفی تشکیل میشوند. آنها میتوانند کوچک یا بزرگ و عمیق یا بیرون زده باشند یا بیشتر شبیه یک جوش سرسیاه در ناف به نظر برسند.
سنگ ناف معمولاً دردناک نیست، اما میتواند پوست را تحریک کرده و باعث عفونت شود درنتیجه باید برداشته شود. بسته به اندازه و محل قرارگیری، این کار ممکن است با استفاده از یک پنس انجام شود، اما گاهی اوقات یک برش کوچک لازم است.
ناف پوشیده از پوست است و بنابراین میتواند تحت تأثیر شرایط پوستی مختلف مانند هر ناحیه دیگری از بدن قرار گیرد. اگزما و پسوریازیس ازجمله بیماریهایی هستند که میتواند منجر به خارش شوند.
عفونت قارچی یا عفونتهای باکتریایی نیز ممکن است منجر به خارش شوند.
ممکن است اطراف ناف خود یک خال داشته باشید. اگر این خال تغییر کرد یا خارش پیدا کرد بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
ابتلا به سرطان ناف به ندرت اتفاق میافتد، اما ممکن است. همچنین ممکن است سرطان شکم یا لگن به ناف سرایت کند اگرچه این نیز غیرمعمول است.
بسیار مهم است که برای علائم مداوم یا شدید مربوط به ناف خود به دنبال مشاوره پزشکی باشید. علائم عفونت، تغییرات قابل توجه در شکل ناف، تودههای مداوم یا سنگهایی که به راحتی قابل برداشتن نیستند باید به یک پزشک نشان داده شوند.