ارتباط کم خوابی در سنین جوانی با عملکرد ضعیف حافظه در میانسالی

محققان دریافتند افرادی که اختلال خواب را در اوایل بزرگسالی داشتند، در مقایسه با افرادی که بهترین کیفیت خواب را داشتند، بیش از دو برابر احتمال عملکرد ضعیف در تفکر در دوران میانسالی داشتند.

یک مطالعه جدید هشدار می دهد افرادی که در دهه ۳۰ و ۴۰ زندگی خود کم می خوابند ممکن است یک دهه بعد بیشتر دچار مشکلات حافظه و تفکر شوند.

به گزارش مهر به نقل از هلث دی نیوز، محققان دریافتند افرادی که اختلال خواب را در اوایل بزرگسالی داشتند، در مقایسه با افرادی که بهترین کیفیت خواب را داشتند، بیش از دو برابر احتمال عملکرد ضعیف در تفکر در دوران میانسالی داشتند.

در عین حال، محققان هیچ ارتباطی بین میزان کل خواب افراد و عملکرد مغز آنها در میانسالی پیدا نکردند.

«یو لنگ»، دانشیار روانپزشکی دانشگاه کالیفرنیا و نویسنده مطالعه، گفت: «یافته های ما نشان می‌دهد که کیفیت خواب به جای کمیت برای سلامت شناختی در میانسالی بیشترین اهمیت را دارد.»

برای این مطالعه، محققان ۵۲۶ نفر با میانگین سنی ۴۰ سال را انتخاب کردند و آنها را به مدت ۱۱ سال تحت نظر داشتند.

در ابتدا، شرکت کنندگان برای سه شب متوالی از یک مانیتور فعالیت مچ دست استفاده می‌کردند تا مدت و کیفیت خواب خود را ارزیابی کنند. آنها دو بار با فاصله حدود یک سال از هم این آزمایش را انجام دادند تا ارزیابی منصفانه‌ای از الگوهای خواب خود داشته باشند.

شرکت کنندگان همچنین یک دفترچه یادداشت در مورد خواب را تکمیل کردند که در آن حدود ۴۶٪ از خواب ضعیف خبر دادند.

یک دهه بعد، محققان از شرکت کنندگان خواستند آزمایشاتی را انجام دهند که حافظه و قدرت مغز آنها را می‌سنجید.

نتایج نشان می‌دهد که از ۱۷۵ نفر که دارای اختلال در خواب بودند، ۴۴ نفر از آنها در طول ۱۰ سال بعد در آزمایشات حافظه، ضعیف عمل کردند.

در مقایسه، تنها ۱۰ نفر از ۱۷۶ نفر که کمترین اختلال در خواب را داشتند، در تست‌های حافظه، عملکرد ضعیفی داشتند.

لنگ می‌گوید: «برای ارزیابی ارتباط بین اختلالات خواب و شناخت در مراحل مختلف زندگی و شناسایی دوره‌های حیاتی زندگی که خواب قوی‌تر با شناخت مرتبط است یا خیر، به تحقیقات بیشتری نیاز است. مطالعات آینده می‌تواند فرصت‌های جدیدی را برای پیشگیری از بیماری آلزایمر بگشاید.»