.png "عصر ایران")
۰۲ دی ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۲ دی ۱۴۰۳ - ۱۷:۲۸
مداحی ترکاشوند به زبان لری در حسینیه امام خمینی (فیلم) به‌جای «معلول» بگوییم «فرد دارای معلولیت»؛ مودبانه‌تر و انسانی‌تر است
برخی به جای معلول از کلمه «توان‌یاب» استفاده می‌کنند و اگرچه پارسی است اما باز توجه آن به کم توانی در یک عضو است و تفاوت و نه اشتراک.
عصر ایران؛ سروش بامداد- این روزها به مناسبت هفته معلولان یا روز جهانی معلولان عبارت «افراد دارای معلولیت» را هم می‌شنویم و ترجیح افراد حرفه‌ای‌تر همین تعبیر دوم است: افراد دارای معلولیت.
اما چرا این دومی بهتر و گویا‌تر است؟ چون وقتی می‌گوییم فلانی معلول است یعنی جامعه انسانی را به دو گروه سالم و معلول تقسیم کرده‌ایم. آن وقت به فردی که به صورت مادرزاد یا بر اثر بیماری یا سانحه دچار نقص عضو شده تنها بر اساس آن موضوع نگریسته می‌شود نه قابلیت‌های دیگر. به عبارت دیگر توجه به تفاوت جای‌گزین توجه به اشتراکات می‌شود و یکی از مهم‌ترین مشکلات افراد دارای معلولیت همین است.
فردی که از دو پا فلج است اما می تواند زبان انگلیسی تدریس کند با مشکلات عدیده برای استخدام در آموزش و پرورش رو به رو می شود. چندی پیش خبری منتشر شد که در مخالفت با استخدام فردی دارای معلولیت گفته شد برای روحیه بچه ها خوب نیست! یعنی این که در جنگ جهانگیر دوم فرانکلین روزولت رییس جمهوری آمریکا بوده خللی وارد نمی‌کرد ولی اگر معلمی روی ویلچر درس بدهد بر روحیه بچه ها اثر می‌گذارد!
برخی به جای معلول از کلمه «توان‌یاب» استفاده می‌کنند و اگرچه پارسی است اما باز توجه آن به کم‌توانی در یک عضو است و تفاوت و نه اشتراک. هر یک از ما ممکن است به خاطر حادثه یا بیماری دچار نقص عضو شویم. آیا دوست داریم بعد از آن فقط از این زاویه به ما نگاه شود؟
درست است که «فرد دارای معلولیت» سه کلمه است و جای‌گزینی آن با یک کلمه «معلول» دشوار است و خرق عادت اما در اولی معلولیت یک ویژگی به حساب آمده و در دومی در نقطه مقابل «سالم» قرار گرفته است. ما که صولت مرتضوی وزیر کار دولت فعلی نیستیم که ایرانی بدون معلول را آرزو کنیم و خیال کنیم حرف جالبی زده ایم!
معلولیت یک ویژگی است و البته خوشایند فرد واجد آن نیست و او و نزدیکان او را به رنج می اندازد اما مگر آدمی در رنج آفریده نشده؟ جدای این مثل واقعیت‌های دیگر زندگی است که با آنها کنار می‌آییم و فرد را با آنها متصف نمی‌کنیم.
بهتر است به جای معلول یا حتی توان‌یاب بگوییم فرد دارای معلولیت اما اگر هم این سه کلمه سخت است و در دهان نمی‌چرخد و همان معلول را ترجیح می‌دهیم در مقام یک ویژگی ببینیم و نه نقطه مقابل و در ضرورت جداسازی و همان گونه که تفاوت را می‌بینیم اشتراکات را هم ببینیم.
راستی در این فقره خاص لازم نیست تا فردی دارای معلولیت را دیدیم بگوییم خدا را شکر. یعنی خوب شد من یا فرزند من مثل او نیست!
لینک کوتاه: کپی لینک
ریخت و پاش عربستان در فوتبال، هزینه ۵ ورزشگاه را بر باد داد کوشک نخبگان ایران در وین اتریش(+فیلم و عکس) شوک در الهلال؛ ژسوس با وجود قهرمانی‌ها، رفتنی شد! مازندران/ یک مرد به علت شدت سرما در داخل خودرو یخ زد و جان باخت جعل مدرک، قهرمان دوومیدانی را ۴ سال محروم کرد فروش سینمای ایران در هفته گذشته ؛ «هفتاد سی» با فاصله در جایگاه اول درخشان: پرسپولیس با گاریدو راه گلزنی را فراموش کرده گاریدو رفت؛ سیدجلال موقت! نیمکت پرسپولیس دوباره بی‌صاحب شد؟ پاسخ معاونت امور رسانه‌ای به مطلب تازه کیهان: تی آر تی فارسی مجوزی نداشته که لغو شود رضا ناجی بازیگر: این روزها سبزی پاک میکنم و با چهار جایزه جهانی بیکارم هشدار جدی به پرسپولیس؛ یک تصمیم اشتباه، سرنوشت استقلال را تکرار می‌کند قطر کشورهای اروپایی را به قطع گاز تهدید کرد آغاز فروش هفت محصول ایران‌خودرو (+جزئیات) طلسم مس رفسنجان و نیمکت پرسپولیس؛ نامی که رمز تغییر شد! تصمیم جنجالی اتحادیه جهانی کشتی؛ جام‌های جهانی ۲۰۲۵ لغو شد
اخبار و تحلیل های ترکیه
برای حس آرامش افراد دارای معلویت هممون باید تلاش کنیم. معلولیت یه اتفاق شانسی هست ممکن بود برا هرکدوم ما پیش بیاد باید خودمونو جای اونا بزاریم و درک و درک و درک کنیم تا بشه اسممون رو انسان بزاریم.
اینجوری هر یه جمله ات میشه یه پاراگراف که!
بجای اینکه نگران کلمه معلول یا شخص دارای معلولیت باشیم.
باید فکر اصلاح ساختار های محدود کننده برای همه انسانها منجمله معلول ها باشیم