اعتراف مشاور بایدن: افکار عمومی جهان دگرگون شده، با فلسطینی‌های غیر نظامی هم‌دلی می‌کنند

فارین پالسی گزارش گفت‌و‌گوی دو مشاور ارشد سیاست خارجی آمریکا را منتشر کرده که هر دو ستون‌نویس این رسانه هم هستند: اما اشفورد و متیو کروتینگ. دومی مدیر مطالعات شورای آتلانتیک است.

منبع: فارین‌پالیسی
تاریخ انتشار: ۱۰ نوامبر ۲۰۲۳
مترجم: لیلا احمدی
➖➖➖➖➖➖➖➖
دربارۀ چهره‌های گفت‌و‌گو:
اما‌اشفورد: روزنامه‌نگار، ستون‌نویسِ فارین پالیسی و عضو ارشد "برنامۀ استراتژیکِ بازسازی ایالات متحده در مرکز استیمسون"

متیوکرونیگ: ستون‌نویسِ فارین پالیسی، معاون رییس‌جمهور و مدیر ارشد "مرکز استراتژی و امنیتِ اسکوکرافت در شورای آتلانتیک"
➖➖➖➖➖➖➖➖
اما اشفورد: صبح بخیر مت. تازه از نروژ برگشتی؟ این هفته فنلاند بودم و اطلاعاتی در مورد جدیدترین متحدمان در ناتو به‌دست‌آوردم. چه خوب می‌شد همۀ متحدان ناتو مثل فنلاندی‌ها خودکفا و جنگجو باشند و در این جنگاوری سربازان آمریکاییِ ما را از قلم بیندازند.

مت کرونیگ: بله، برگشتم. خوب شد دقایقی در فرودگاه دالس همدیگر را دیدیم. به نمایندگی از شورای آتلانتیک رفته بودم و حالا دیدگاه‌ تازه‌ای در مورد امنیت قطب شمال دارم. ما به کیرکِنس در شمال نروژ سفر کردیم و به قول سارا پیلین می‌توانستم روسیه را از هتلم ببینم.

اشفورد: چه خاطراتی داریم! یادت هست؟ زمانی پیلین دیوانه‌ترین فرد در سیاست بود؟ انگار از 2008 تا الان زمان زیادی گذشته. البته حالا سفر به اروپا برای توضیح دادن این مسأله به اروپایی‌ها است که سیاست ایالات‌ متحده حتی کمتر از زمانی که پیلین در کانون توجه عموم قرار داشت، قابل پیش‌بینی است و باید توانایی‌های نظامی خود را برای محافظت از ایالات متحده در برابر ناکارامدی‌های سیاست داخلی افزایش دهند.

کرونیگ: راستش همان‌طور که قبلاً هم در این‌خصوص بحث کرده‌ایم، به گمان من اروپایی‌ها باید برای کمک به پیشبردِ استراتژی دفاعی کلان به رهبری آمریکا و جهان آزاد گام بردارند؛ اما همان‌قدر که مشتاقِ هم‌رسانیِ دیدگاهم پیرامون امنیت شمال اروپا و بالتیک هستم، فکر می‌کنم احتمالاً باید به فوری‌ترین مسئله‌ای که جهان با آن مواجه است، یعنی جنگ اسرائیل و حماس بپردازیم.

اشفورد: بله، جنگ در خاورمیانه به‌نحوی فزاینده اکسیژن فضا را می‌گیرد، توجه سیاست‌گذاران را از اروپا دور می‌کند، مشکلات دیپلماتیکی برای استراتژیِ جهانی دولت بایدن پدید می‌آورد و حتی در کنگره بر سر اولویت‌ مذاکره (اسرائیل، اوکراین، تایوان، مرزها)، مناقشه ایجاد می‌کند.

آخرین باری که با هم بحث کردیم، منتظر حملۀ زمینیِ قریب‌الوقوعِ اسرائیل به غزه بودیم. حالا این اتفاق افتاده. گزارش‌ها حاکی از آن است که نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF)، شهر غزه را محاصره کرده‌اند و عملیات‌ نبرد شهری آغاز شده است. تلفات نظامیان و غیرنظامیان وحشتناک است و التهاب فزاینده‌ای در سراسر منطقه و جهان غرب بین صداهای طرفدار اسرائیل و فلسطین وجود دارد. برداشت شما از وضعیت فعلی چیست؟

کرونیگ: ظاهراً تهاجم زمینی اسرائیل طبق برنامه پیش می‌رود. حق با شماست. انگار افکار عمومیِ جهان دگرگون شده و بسیاری با وضعیت اسفبار غیرنظامیان فلسطینیِ محصور در غزه همدلی می‌کنند.

به نظر می‌رسد موضع واشنگتن عوض شده و حالا دولت بایدن از اسرائیل درخواست «مکث» در جنگ برای ارسال کمک‌های بشردوستانه کرده است. فارغ از مجال‌های این‌چنینی، اسرائیلی‌ها به‌طور قابل‌توجهی درخواستِ توقفِ طولانی‌تر در جنگ را رد می‌کنند. به‌هر‌حال می‌دانیم که ایالات متحده هم در خلال جنگ با آلمان نازی یا دولت اسلامی مکث‌های بشردوستانه نداشت.

ا شفورد: من به "ایدۀ مکث در خلال جنگ با دلایل بشردوستانه" شک دارم. اگر مکث به طور مداوم با آزادی گروگان‌های بیشتری تاخت زده شود، احتمالاً ارزش انجام این کار را داشته باشد؛ اما درغیراین‌صورت، مشخص نیست که منظور از مکث چیست. نباید به غیرنظامیان فرصت داد تا از غزه فرار کنند، زیرا جایی خارج از نوار وجود ندارد که آنها بتوانند بروند. مصر همچنان خروج از نوار غزه را محدود می‌کند و جنوب این نوار که بسیاری از مردم به آن گریخته‌اند، هنوز در تیررس اسرائیل است و بمباران می‌شود. هر چقدر هم بی‌رحمانه به نظر برسد، تصور کنید اگر قرار باشد اجازۀ کمک‌های بشردوستانه بیشتری داده شود، آیا در موعد خاصی که اسرائیل قصد دارد غزه را با خاک یکسان کند، اجازۀ توقف کمک‌ها وجود دارد؟

مقامات ایالات متحده باید کلان‌تر بیندیشند. باید اذعان کنند که کار زیادی نمی‌شود کرد که به معنای فشار واقعی با اهرم محموله‌های تسلیحاتیِ ایالات متحده بر اسرائیل برای توقف یا محدودکردنِ حملات است یا بپذیرند که تلفات انسانی در اینجا فاجعه‌بار خواهد بود. هر اقدام دیگری صرفاً تلاشی است مذبوحانه برای اینکه خودمان احساس بهتری داشته باشیم.

اگر مقامات ایالات متحده از اهرم مداخله برای کاهش یا توقف کشتار استفاده نکنند، لابد ناچارند این حمایت بی‌چون‌وچرای امروزشان را برای نفوذ بیشتر در وضعیت پس از جنگ به کار گیرند. آنها می‌توانند ادامۀ حمایت را مشروط به واگذاری مدیریت غزه (تحت نظر اسرائیل) به نهادهای بین‌المللی یا حافظ صلح کنند و اشغال و محاصرۀ غزه را از بین ببرند. پرزیدنت جو بایدن ظرفیت زیادی برای تأثیرگذاری بر رویدادهای کنونی دارد که از آن استفاده نمی‌کند.

کرونیگ: به‌نظر‌می‌رسد ایالات متحده، عمدتاً به دلایل مربوط به سیاست داخلی، در تلاش برای مدیریت جنگ است. واشنگتن می‌خواهد پشتِ حق‌خواهیِ اسرائیل بایستد و درعین‌حال راهی برای تسکین درد و رنج فلسطینیان بجوید. سیاست آمریکا برای حضور نصفه‌و‌نیمه در جنگ غزه (نیمی در جنگ و نیمی موکول به زمان دیگر) منطقی نیست، چون همان راهبردی است که به جنگ‌های چند‌دهه‌ایِ عراق و افغانستان دامن زده است.