این در حالی است که جنگلهای ایران در معرض نابودی قرار گرفتهاند.
ایلنا نوشت: معاون امور جنگل سازمان منابع طبیعی با بیان این که براساس سند ملی احیای جنگلهای زاگرس که در سال ۱۴۰۱ تدوین شده است، برای اجرای برنامه ۱۰ ساله نجات این جنگلها به ۱۰۰ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز است، گفت: اگرچه مساحت جنگلهای زاگرس همچنان حدود ۶ میلیون هکتار برآورد میشود.
اما در طول چند دهه گذشته تاجپوشش گیاهی یک میلیون هکتار از این جنگلها به زیر ۱۰ درصد کاهش یافته و این در حالی است که براساس تعاریف علمی، تاجپوشش کمتر از ۱۰ درصد عملا در تعریف جنگل محسوب نمیشود.
شعبانیان با تاکید بر این که وارد شدن فشارهای طبیعی و انسانی بر جنگلهای زاگرس در طول سالهای اخیر باعث به هم خوردن تعادل اکولوژیکی این جنگلها شده است، گفت: سازمان منابع طبیعی در سال گذشته سند ملی احیای جنگلهای زاگرس را با هدف تقویت این جنگلها در طول یک برنامه ده ساله تدوین کرد و براساس برآوردهایی که در سال ۱۴۰۱ انجام دادیم، حداقل به ۱۰۰ هزار میلیارد تومان اعتبار در طول یک دهه برای نجات این جنگلها نیاز داریم.
قطعا این رقم برای نجات عرصههای جنگلی زاگرس که نقش مهمی در محیطزیست و معیشت استانهای غربی کشور دارند و با توجه به این که سالها هزینه اندکی برای نجات این جنگلها انجام دادهایم، رقم بالایی محسوب نمیشود، اما متاسفانه در طول سالهای گذشته و حتی امسال، میزان اعتبارات تخصیصیافته به جنگلهای زاگرس در مقایسه با این نیاز بسیار اندک بوده است.
معاون امور جنگل سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور ادامه داد: برای نجات جنگلهای زاگرس، نیاز به عزمی ملی وجود دارد و همین حالا سند ملی احیای این جنگلها توسط سازمان منابع طبیعی تهیه شده است و معتقدیم که توان علمی لازم در سازمان ما وجود دارد که با همکاری دانشکدههای منابع طبیعی کشور، بتوانیم این سند را اجرایی کنیم.
اما شرط اساسی برای احیای عرصههای جنگلی زاگرس، تخصیص اعتبارات کافی توسط دولت است؛ ضمن این که باید روشهای جنگلداری اجتماعی را نیز در پیش بگیریم، یعنی جوامع محلی را در حفظ جنگلها درگیر کنیم و شرایطی را فراهم کنیم که احیای جنگلها از نظر اقتصادی به نفع خود شهروندان باشد و جوامع بومی احساس کنند که هرچقدر جنگلها وضعیت بهتری داشته باشند، شرایط مالی و عمومی آنها نیز بهتر خواهد بود.
وی در پایان تصریح کرد: هر طرحی که برای نجات عرصههای جنگلی زاگرس اجرا میکنیم، زمانی به بار مینشیند که مدیریت این جنگلها به خود مردم واگذار شود و در این شرایط است که میتوانیم مدیریت پایداری را بر جنگلهای زاگرس اعمال کنیم.
شرط لازم برای اعمال این مدیریت پایدار نیز اجرای روشهای تعریفشده جنگلداری اجتماعی در جهان است، به نحوی که همین حالا در بسیاری از کشورهای اروپایی نیز شاهد آن هستیم که مدیریت جنگلها توسط خود جوامع بومی انجام میشود و طوری برنامهریزی شده است که وقتی حال جنگلها خوب باشد، حال مردم نیز خوب است و همین باعث میشود که جوامع محلی، خودشان برای حفاظت از جنگلهای پای کار بیایند.