وزنه بلند کردن و وزنه زدن شاید شما را یاد ورزشکارانی با عضلات برآمده بیندازد که در سالنهای بدنسازی عرقریزان با موسیقی پرهیجانی در حال تمرین هستند اما بلند کردن وزنههای کوچک بهطور روزانه و به آسانی در خانه هم ممکن است و البته فایدههای فراوانی دارد.
فواید تمرین بدنی با وزنه (که به صورتهای گوناگون استقامتی و قدرتی انجام میشود) اثری فراتر از تناسب اندام و عضلات و استخوانهای قدرتمند دارد.
این تمرینات به ما کمک میکند که قلب سالمتری داشته باشیم و سیستم ایمنی بدنمان بهتر عمل کند و باعث بهبود توان ذهنی ما میشود و طولانیتر عمر میکنیم.
در این مطلب میبینیم که چطور تمرین با دمبلهای کوچک و ساده برای تواناییهای بیشتر جسمی و ذهنی ما مفید است.
تقویت عضلات فقط محدود به جلوه ظاهری و بیرونی آنها نیست بلکه بر سلامت داخلی بدن ما هم اثر دارد. وزنه بلند کردن نه فقط برای داشتن کمری باریکترکه برای بهبود سوختوساز بدن و افزایش حساسیت بدن به انسولین هم مفید است، به این معنا که بعد از هر وعده غذایی میزان قند خون آسانتر به حد عادی برمیگردد.
در پژوهش مقایسهای روی زنانی که هیچ ورزش نمیکردند و زنانی که به طور مرتب ورزشهای استقامتی انجام میدادند، دریافتند که گروه دوم سلولهایی دارند که در مبارزه بدن با عفونت و التهاب فعالتر عمل میکنند.
دکتر ترزا لیو آمبروز از دانشگاه بریتیش کلمبیا میگوید: «با حفظ توده عضلانی میتوانید خطر بیماریهای مزمن مانند دیابت نوع دو و بیماریهای قلبی را کاهش دهید».
کاهش خطر ابتلا به بیماریهای مزمن باعث کاهش احتمال ابتلا به اختلالات شناختی مانند فراموشی یا دمانس میشود.
بهنظر میرسد فواید تمرینات استقامتی نامحدود باشد. حدود یک دهه پژوهش روی ۳۶۰۰ زن و مرد بالای ۵۰ سال نشان میدهد آنها که توده عضلانی بهتری دارند خطر مرگ کمتری بر اثر بیماریهای اصلی مرگآفرین دارند.
بنابراین توده عضلانی یکی از مهمترین شاخصههای طول عمر است و اثر آن حتی از وزن و شاخص توده بدنی (بیامآی) هم بیشتر است.
خبرهای خوب بیشتری هم هست. نه فقط با تمرین بدنی میتوانید بیماریها را از خود دور نگه دارید بلکه حتی میتوانید جریان سالمندی خود را معکوس کنید.
در پژوهش محدود علمی از ۱۴ فرد سالمند خواسته شده است که به مدت شش ماه دو بار در هفته در تمرینات قدرتی شرکت کنند (هدف تمرکز بر تقویت عضلانی با تمرینات ورزشی بود). وقتی بهبود و تقویت عضلانی آنها را با بزرگسالان جوانتر مقایسه کردند دریافتند که سلولهای مولد انرژی (میتوکندریها) در بدن آنها به همان میزان فعال شده است.
اثر ورزش بر مغز به طور عمده به آزادسازی آندروفین مربوط میشود اما این ارتباط پیچیدهتر از این است. پژوهشی که بر افراد حدود ۶۵ سال سالم و افراد مبتلا به اختلالات شناختی انجام شد نشان داد که پس از تمرینات بدنی قدرتی هر دو گروه توانایی بهتری در تداعی معانی (مانند ربط دادم نامها به چهرهها) و تصمیمگیری از خود نشان دادند.
وقتی تمرینات ورزشی با وزنه انجام میدهیم در مغز «فاکتورهای نوروتروفیک» آزاد میشود که باعث افزایش رشد نورونها یا سلولهای انتقالدهنده پیامهای عصبی میشود.
از مهمترین این فاکتورها میوکینها هستند که دکتر لیو آمبروز آنها را چنین توصیف میکند «هورمونهای ویژه که در هنگام انقباض عضله در عضلات آزاد میشوند».
نقش میوکینها گردش در سراسر بدن و رسیدن به همه اعضا و بافتها و برانگیختن مجموعهای از فرآیندهای بیوشیمیایی در آنهاست.
یکی از کارکردهای میوکینها تولید فاکتور نورونزایی مشتقشده از مغز (بیدیاناف) است که مایکل موسلی، تهیهکننده این مطلب، آن را مانند «نوعی کود تقویتکننده مغز» میداند.
اگر فکر میکنید برای منتفع شدن از همه این مواهب باید در باشگاه ورزشی ثبتنام کنید هیچ نگران نباشید، تناسب بدنی از خانه شروع میشود.
تمرین عضلات بازو با وزنه که به طور معمول با دمبل انجام میشود اما میتوان آن را با بطری شیر یا آب انجام داد.
برای تمرین عضلات پا، به قفسه آشپزخانه تکیه دهید و روی پنجههای پا بلند شوید و تمرین دیگر اسکوات (چمباتمه) با وزنه است که میتوان آن را با وزنهای مانند یک کولهپشتی پر از کتاب انجام داد.
اگر میخواهید این تمرینات ورزشی استقامتی را در خانه انجام دهد فراموش نکنید که پیش از شروع با پزشک خود مشورت کنید.
منبع: BBC