بوئینگ ئی7؛ هواپیمایی که جایگزین نسل قبل آواکس می شود! (+عکس)

مشهودترین تفاوت ئی-7 با هواپیمای ئی-3 نبود گنبد رادار چرخان روی هواپیما است. به جای آن، یک آنتن رادار آرایه اسکن الکترونیکی فعال ثابت بالای بدنه هواپیما قرار دارد.

عصر ایران؛ مجله تصویری سلاح - نیروی هوایی آمریکا قراردادی 1.2 میلیارد دلاری برای توسعه انواع جدید هواپیمای کنترل و هشدار زودهنگام هوابرد ئی-7 (E-7 Airborne Early Warning & Control) با شرکت بوئینگ امضا کرده است. قرار است این هواپیماها جایگزین ناوگان 31 فروندی هواپیمای ئی-3 سنتری آواکس شوند.

هواپیمای ئی-3 سنتری که بر اساس بوئینگ 707 شکل گرفته است، خدمت خود در نیروی هوایی آمریکا را در سال 1977 آغاز کرد و طی جنگ سرد به بخشی مهم از ناوگان هوایی آمریکا، بریتانیا، فرانسه، ناتو و دیگران تبدیل شد. از این هواپیما به عنوان مرکز نظارت و فرماندهی هوایی برای تشخیص هواپیماهای دشمن استفاده می شد. هر فروند هواپیمای ئی-3 سنتری توانایی نظارت بر ترافیک هوایی در منطقه ای به وسعت کشور لهستان را دارد.

کانال عصر ایران در تلگرام

هواپیماهای ئی-3 سنتری برای پیشگیری از غافلگیری های ناخوشایند کمک شایانی به ناتو کردند، اما تقریبا نیم قرن بعد، این مدل دیگر منسوخ شده و طی دو دهه آینده به تدریج حذف خواهد شد. بر اساس تصمیم دولت آمریکا در سال 2018، خرید انواع هواپیمای در حال توسعه ئی-7 آغازی بر پایان دوران هواپیمای ئی-3 سنتری در نیروی هوایی آمریکا است.

بوئینگ ئی-7

آشنایی با هواپیمای جاسوسی ئی-7

هواپیمای ئی-7 در اصل در دهه 1990 برای نیروی هوایی پادشاهی استرالیا توسعه یافت که به نام ئی-7ای وج‌تیل (E-7A Wedgetail) شناخته می شود. این هواپیما بر اساس بوئینگ 737 شکل گرفته و مشهودترین تفاوت آن با هواپیمای ئی-3 نبود گنبد رادار چرخان روی هواپیما است. به جای آن، یک آنتن رادار آرایه اسکن الکترونیکی فعال ثابت همانند باله ای بالای بدنه هواپیما قرار دارد. حسگر آرایه اسکن الکترونیکی چند منظوره نورثروپ گرومن در این بخش قرار دارد.

این رادار جدید نه تنها به سبک‌تر کردن هواپیمای ئی-7 نسبت به مدل های پیشین کمک کرده است، بلکه رهگیری همزمان 360 درجه ای تهدیدات هوایی و دریایی را ممکن می کند. این رادار همچنین فرماندهی و کنترل انعطاف‌پذیر نیروهای خودی در خشکی، دریا و هوا را از طریق اتصال به شبکه برای آنالیز و هدف‌گیری بی درنگ را ارائه می کند. افزون بر این، طراحی نرم افزاری با معماری باز امکان ارتقا سریع همگام با پیشرفت فناوری را فراهم می کند.

هواپیمای ئی-7 از دو پیشرانه توربوفن سی‌اف‌ام86-7بی27ای ساخت شرکت سی‌اف‌ام اینترنشنال نیرو می گیرد. فاصله دو نوک بال این هواپیما 35 متر، بیشینه وزن برخاست آن 77600 کیلوگرم است، و برد پروازی 6500 کیلومتر با سرعت کروز 853 کیلومتر بر ساعت را ارائه می کند. ئی-7 می تواند تا 41000 پا اوج بگیرد.

داخل کابین این هواپیما فضا برای حضور دو خدمه پرواز و ایستگاه های کاری برای حداکثر 10 افسر ماموریت وجود دارد.