«اضطراب جدایی» دوم و سوم دبستانی‌ها طبیعی است؛ صبوری کنید

معلمان می‌توانند از بچه‌ها بخواهند درباره احساسات خود حرف بزنند و یا احساسات خود را نقاشی کنند تا اینگونه هیجاناتشان تخلیه شود.

یک روانشناس با اشاره به آغاز سال تحصیلی جدید و آموزش حضوری مدارس، درباره ترس برخی کودکان از رفتن به مدرسه، گفت: طی دو سال اخیر به دلیل پاندمی کووید ۱۹ و حضور دائمی کودکان و نوجوانان در منزل می‌توان گفت بچه‌ها به فضای امن خانه عادت کرده‌اند و آغاز آموزش حضوری را نوعی فشار، تغییر و تهدید برای خارج شدن از فضای امن خانه محسوب می‌کنند. از این رو حضور در مدرسه برای برخی دانش آموزان امری "ترسناک" شده است.

گوهر یسنا انزانی در گفت‌وگوبا ایسنا، با بیان اینکه ممکن است دانش آموزانی که با پاندمی کووید ۱۹ تجربه آموزش آنلاین را داشته‌اند و اکنون با آموزش حضوری در محیط مدرسه غریبه هستند، حضور در مدرسه را نوعی تهدید برای محیط امن خود قلمداد کنند، اظهار کرد: به ویژه دانش آموزان کلاس دوم و سوم ابتدایی که با پاندمی کووید ۱۹ نخستین تجربه آموزش را به صورت آنلاین و غیر حضوری داشته‌اند، در سال جاری و با آغاز رسمی آموزش حضوری از اول مهر ممکن است خود را در برابر آموزش حضوری ناتوان تصور کرده و با استرس و اضطراب مضاعفی برای رفتن به مدرسه مواجه شوند.

این روانشناس با بیان اینکه بی میلی برخی دانش آموزان برای رفتن به مدرسه ممکن است با ترس، منفی بافی و حتی کابوس شبانه همراه باشد، ادامه داد: کرونا و کاهش ارتباطات افراد با یکدیگر باعث شد دانش آموزانی که فقط آموزش آنلاین را تجربه کردند به دلیل ارتباط کم با هم‌سالان خود دچار مشکلی به نام "خجالتی" بودند نیز شوند. در واقع ممکن است برخی از بچه‌ها دچار اختلالات رفتاری و تمرکزی شده باشند و نسبت به انجام تکالیف مدرسه رفتارهای ناسازگار از خود نشان دهند.

وی در بخش دیگر سخنان خود با اشاره به "اضطراب جدایی" و ترس برخی دانش آموزان کلاس اولی برای جدایی از والدین و حضور در مدرسه، توضیح داد: امکان دارد اضطراب جدایی و ترس بچه‌ها از دوری مادر هم برای برخی دانش آموزان اتفاق افتد. اضطراب جدایی در ۹ تا ۱۸ ماهگی و یا نهایتا تا 2.5 سالگی طبیعی است. با این حال می‌توان گفت با توجه به دو سال پاندمی کووید ۱۹، کم شدن ارتباطات اجتماعی دانش آموزان و آموزش غیر حضوری آنها، درگیری برخی دانش آموزان پایه‌های دوم و سوم ابتدایی با «اضطراب جدایی» نیز تا اندازه‌ای طبیعی است، چراکه این دانش آموزان در سال جاری به طور جدی محیط مدرسه و آموزش را تجربه می‌کنند.

به گفته انزانی مادران مضطرب، وسواسی، حساس، کم تحمل، حمایتی، غیر منطقی و عاطفی ممکن است اضطراب جدایی را در بچه‌ها بیشتر کنند و گرچه بیشتر دانش آموزان پایه‌ اول ابتدایی با این نوع اضطراب مواجه می‌شوند اما با توجه به پاندمی کووید ۱۹ ، ممکن است این اضطراب برای بچه‌های پایه‌های دوم و سوم نیز رخ دهد و باعث شود بچه‌ها از رفتن به مدرسه امتناع کنند.

این روانشناس مدرسه را مهیج ترین مکان به منظور ایفای نقش‌های اجتماعی برای کودکان دانست و با بیان اینکه گاهی امکان دارد مدرسه به ترسناک ترین مکان برای کودکان تبدیل شده و این تجربه تا سالهای بزرگسالی در روان آنها باقی بماند، خاطر نشان کرد: گاهی شاهد این امر هستیم که ترس از مدرسه رفتن در کودکی، به شکل دیدن کابوس و یا خواب امتحان دادن در مدرسه در دوران بزرگسالی خود را نشان می‌دهد و بیانگر آن است که این ترس تا مدت‌ها در روان بچه‌ها باقی مانده است.

معلمان در برابر این اضطراب صبوری کنند

توصیه‌هایی برای کاهش ترس دانش‌آموزان

انزانی معتقد است که ترس از مدرسه می‌تواند با استرس و اضطراب همراه باشد چراکه استرس عکس العملی است که بچه‌ها ممکن است در مقابل هر فشار و تهدید درونی و بیرونی که تعادل و امنیت آنها را از بین ببرد، نشان دهند.

وی با تاکید بر اینکه برخورد معلمان با بچه‌ها به ویژه دانش آموزان پایه‌های اول تا سوم باید در کمال صبوری باشد، به بیان توصیه‌هایی برای کاهش ترس دانش آموزان از مدرسه و آموزش حضوری پرداخت و افزود: معلمان باید در کمال صبوری قوانین کلاس و مدرسه را به دانش آموزان آموزش دهند. استفاده از بازی برای آموزش درس و تزیین کلاس درس برای بچه‌ها نیز می‌تواند در کاهش استرس و ترس دانش آموزان راهگشا باشد.

معلمان می‌توانند از بچه‌ها بخواهند درباره احساسات خود حرف بزنند و یا احساسات خود را نقاشی کنند تا اینگونه هیجاناتشان تخلیه شود. ورزش نیز باید در برنامه‌ صبحگاهی دانش آموزان گنجانده شود. معلمان باید در نظر داشته باشند که تکالیف سبک برای بچه‌ها در نظر بگیرند چراکه تکالیف سنگین می‌تواند بچه‌ها را از فضای مدرسه دورتر کند.

کانال عصر ایران در تلگرام