70 درصد از کمک های نظامی آمریکا به اوکراین به خطوط مقدم نمی رسد

برخی اظهار نگرانی کرده‌اند که تسلیحات ارائه شده سر از بازار سیاه اوکراین که از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به دلیل فساد رشد کرده، در آورند.

شبکه سی بی اس در مستندی تحت عنوان "تسلیح اوکراین" ضمن بررسی این موضوع که چرا بسیاری از میلیاردها دلار کمک نظامی ارسالی آمریکا به اوکراین به خط مقدم جنگ در این کشور نمی‌رسند مشخص کرده که تنها ۳۰ درصد از این کمک ها به مقصد نهایی خود می‌رسند.

به گزارش ایسنا، به نقل از پایگاه خبری سی بی اس، جنگ اوکراین عمدتاً در سنگرهایی به سبک دوران جنگ جهانی دوم و با به کارگیری مهمات متعلق به دوران شوروی سابق در جریان است، اما در این میان موج گسترده ورود تسلیحات و تجهیزات نظامی مدرن ناتو از جانب غربی‌ها به اوکراین به عنوان یک عامل تعیین کننده در از دست دادن یا به دست آوردن اراضی در طول منطقه مرزی اوکراین با روسیه مطرح شده است.

بر اساس این گزارش بخش عمده‌ای از این تسلیحات و تجهیزات نظامی ابتدا به مرز لهستان با اوکراین رسیده، سپس آمریکا و متحدانش در ناتو به سرعت آنها را از مرز عبور داده و به دست مقامات اوکراینی می‌رسانند اما از اینجا به بعد نظارت آمریکا بر آنها به پایان می‌رسد.

جوناس اوهمان، بنیانگذار و مدیر عامل سازمان "آبی-زرد"، یک سازمان مستقر در لیتوانی که در امر تدارک رسانی و رساندن کمک‌های نظامی به خط مقدم در جنگ اوکراین از ابتدای بالا گرفتن درگیری‌های داخلی در اوکراین در سال ۲۰۱۴ دخیل بوده است، می‌گوید: "همه این ادوات از مرز عبور می‌کنند و سپس چیزی اتفاق می‌افتد و به نوعی ۳۰ درصد از آنها تنها به مقصد نهایی خود می‌رسند."

او در آوریل امسال این اظهارات را مطرح کرده و گفته است: "۳۰ تا ۴۰ درصد تخمین من (در مورد رسیدن کمک های نظامی به مقصد نهایی در اوکراین) است."

بر اساس گزارش انستیتوی اقتصاد جهانی "کیل" که تعهدات جهانی نسبت به کمک به اوکراین را دنبال می‌کند آمریکا بیش از ۲۳ میلیارد دلار کمک نظامی به اوکراین از زمان شروع جنگ این کشور در پایان فوریه اختصاص داده است.

همچنین انگلیس ۳.۷ میلیارد دلار، آلمان ۱.۴ میلیارد دلار و لهستان ۱.۸ میلیارد دلار کمک نظامی به اوکراین متعهد شده‌اند و چندین کشور دیگر نیز بعد از آنها مطرح هستند.

ترکیبی از عوامل شامل خطوط مقدمی که دائماً در اوکراین در حال تغییرند و وجود نیروهای عمدتاً داوطلب و شبه‌نظامی در آنها، تحویل کمک‌های نظامی به مقصد نهایی را برای کسانی که تلاش می‌کنند خطوط تدارکات رسانی خطرناک را به سمت مقصد هدایت کنند، دشوار کرده است.

اوهمان عمدتاً به کانال‌های غیررسمی برای تحویل تجهیزات خود به خط مقدم جنگ اوکراین متکی است در حالی که وضعیت گروه او به عنوان یک سازمان غیردولتی به او اجازه نمی‌دهد "سلاح های کشنده" به اوکراینی ها تحویل دهد.

وی با تشریح فساد و بوروکراسی که باید در اطرافش با آن سرو کله بزند، گفت: کسانی همچون جنگسالارها، الیگارش‌ها و بازیگران سیاسی وجود دارند. سیستم رفتار آنها به این صورت که است "خب ما نیروهای مسلح اوکراین هستیم. اگر قرار است اینها به دست نیروهای امنیتی برسند، خوب، آمریکایی‌ها آنها را به ما دادند." یک جور بازی قدرتی در تمام مدت مطرح است، و بنابراین در نهایت کسانی که به این چیزها نیاز پیدا می‌کنند به سراغ ما می‌آیند.

اندی میلبورن، یک سرهنگ بازنشسته نیروی دریایی آمریکا است که در عراق و سومالی خدمت کرده و اخیراً سازمانی موسوم به گروه موتزارت را تأسیس کرده است، شرکتی که به آموزش سربازان اوکراینی در خط مقدم اختصاص دارد. او پس از حمله روسیه به اوکراین سفر و پایگاهی را در پایتخت اوکراین یعنی شهر کی‌یف ایجاد کرد.

میلبرن گفت: "اگر شما تدارکات یا خط انتقال لجستیک ارائه کنید، باید سازمانی برای آن وجود داشته باشد، درست است؟ اگر مشارکت شما در کمک رسانی در مرز اوکراین متوقف شود، جای تعجب نیست که همه این چیزها به جایی که باید برسند، نمی‌رسند بلکه تعجب بر انگیز این است که کسانی واقعاً انتظار آن را داشتند. اگر سیاست آمریکا حمایت از اوکراین در دفاع از خود در برابر فدراسیون روسیه است، شما نمی‌توانید آن را نصفه و نیمه انجام دهید.

شما نمی‌توانید خطوط کمک رسانی مصنوعی ایجاد کنید. من درک می‌کنم که یک معنی آن این است نیروهای آمریکایی با روس‌ها نجنگند. من می‌دانم که حتی نیروهای آمریکایی از مرز عبور نمی‌کنند. اما چرا دست‌کم افرادی را برای نظارت بر این کشور تعیین نکنیم؟ آنها می‌توانند غیرنظامی باشند تا تضمین شود که اتفاقات درست رخ دهند."