دانشگاه کوئینزلند: کشف موجود زنده‌ای که پلاستیک می‌خورد، بدون عوارض جانبی! (+فیلم و عکس)

چرا اَبَرکرم نامیده می شوند؟

این اَبَرکرم ها در واقع کرم های واقعی نیستند، بلکه لاروهای سوسک زوفوباس موریو (Zophobas morio) هستند. پس از تخم‌گذاری توسط این نوع سوسک و گذشت یک هفته، لارو از تخم بیرون می آید و این اَبَرکرم ها پیش از آن که وارد مرحله شفیرگی شوند تا در نهایت به یک سوسک بالغ تبدیل شوند، حدود پنج ماه را در مرحله لارو سپری می کنند.

آنها بسیار بزرگ‌تر از لارو حشرات دیگر در خانواده حشرات مشابه هستند که عنوان اَبَرکرم را برای آنها به همراه داشته است.

لارو حشرات در واقع سابقه خوبی در مورد تجزیه و خوردن پلاستیک دارند. گزارش های پیشین نشان دادند که کرم های موم‌خوار (Waxworm) و کرم های ‌میل‌ورم (Mealworm) عادی قادر به خوردن پلی‌استایرن هستند. اینها لاروهای حشرات نسبتا کوچک (1 تا 2.5 سانتیمتر) هستند و پژوهشگران این نظریه را مطرح کرده اند که اَبَرکرم های بسیار بزرگ‌تر می توانند حتی پلی‌استایرن بیشتری در مقایسه با همتایان کوچک‌تر خود مصرف کنند.

کرم هایی با اشتهای زیاد برای پلاستیک و کمک به بازیافت این ماده

قهرمانان پلاستیک‌خوار

دکتر کریس رینک و تیم پژوهشی وی از دانشگاه کوئینزلند، اَبَرکرم ها را با رژیم های غذایی متفاوت طی سه هفته تغذیه کردند. یک گروه پلی استایرن، یک گروه سبوس و گروه دیگر رژیم روزه‌داری را دنبال کردند.

کرم هایی که تنها به پلی‌استایرن دسترسی داشتند، خوردن آن را پس از 24 ساعت آغاز کردند، احتمالا به دلیل این که هیچ منبع غذایی دیگری در اختیار نداشتند.

پژوهشگران متوجه شدند که این اَبَرکرم ها نه تنها زنده ماندند، بلکه حتی مقداری افزایش وزن را تجربه کردند. این نشان می دهد که کرم ها می توانند به احتمال زیاد با کمک میکروب های روده خود از پلی‌استایرن انرژی دریافت کنند.

تمرکز بر آنزیم ها

اگرچه مطالعات دیگری در مورد اَبَرکرم ها انجام شده است، اما پژوهش دانشگاه کوئینزلند نخستین موردی محسوب می شود که از تکنیک متاژنومیکس استفاده کرده است. این تکنیک به پژوهشگران اجازه می دهد تمام آنزیم های کدگذاری شده توسط میکروب ها با توانایی تجزیه پلی‌استایرن و استایرن در روده اَبَرکرم ها را بازیابی کنند.

هدف بلند مدت مهندسی آنزیم هایی برای تجزیه زباله های پلاستیکی در کارخانه های بازیافت از طریق خرد کردن توسط ماشین آلات و به دنبال آن زیست‌تجزیه آنزیمی است.

به گفته دکتر رینک، اَبَرکرم ها همانند کارخانه های بازیافت کوچک هستند که پلی‌استایرن را با دهان خود خرد کرده و سپس باکتری های روده خود را با آن تغذیه می کنند.

محصولات تجزیه شده حاصل از این واکنش سپس می توانند توسط میکروب های دیگر برای ایجاد ترکیبات ارزشمند مانند زیست‌پلاستیک استفاده شوند.

امید است که این چرخه زیستی موجب تشویق بازیافت زباله های پلاستیکی و کاهش دفن زباله شود.

تیم پژوهش دانشگاه کوئینزلند رشد باکتری های روده در آزمایشگاه و آزمایش های بیشتر در زمینه توانایی آن برای تجزیه پلی‌استایرن را هدف قرار داده است. سپس، می توان بررسی کرد که چگونه می توان این فرآیند را به سطح مورد نظر برای کل یک کارخانه بازیافت ارتقا داد.

مطالعه دو مطلب زیر را نیز از دست ندهید: