نکته‌ یارانه‌ای – 2/ نان و ماست یا به زخمی دیگر؟

  عصر ایران؛ سروش بامداد- با حذف ارز ترجیحی و اختصاص 300 تا 400 هزار تومان به ازای هر نفر به منظور حفظ قدرت خرید اقلام اساسی، دریافت یارانۀ نقدی دوباره جذابیت پیدا کرده است.

  از این رو کسانی که از قلم افتاده‌ یا در دهک 10 قرار گرفته‌اند‌ یا قبل‌تر انصراف داده بودند متقاضی‌اند. چرا که پیش از این هم مبلغ کم بود و هم آن نیازها را پوشش نمی داد اما حالا به یک خانوار سه نفری با احتساب مرد و زن، یک میلیون و دویست هزار تومان تعلق می‌گیرد.

  هر چند قرار نیست این مبلغ همیشه پرداخت ‌شود ولی دست کم تا آن موقع که کالابرگ این نقش را ایفا کند مبالغ قابل توجه‌تری به نسبت قبل واریز می‌شود.

  منتها این نگرانی هم وجود دارد که هدف سیاست‌گذار برای همه تأمین نشود. سیاست‌گذار می‌خواهد سرپرست خانوار با این پول قدرت خرید اقلام اساسی – مرغ، تخم مرغ، فرآورده های آردی و روغن و نان صنعتی- را حفظ کند اما وقتی پای طلبکار روی گلو و صاحب خانه پشت در باشد طبعا آنها در اولویت قرار می‌گیرند.

  منطق حامیان کوپن به جای پول نقد و به صورتی که قابل انتقال نباشد همین است چرا که به کار دیگری نمی آید اما چه کسی می تواند تضمین دهد که مبالغ اختصاص یافته صرف اقلام گران شده به قول عوام الناس و آزاد شده به فرمایش کار به دستان شود؟

  به زبان ساده: این پول را می دهند تا شخص با آن نان و ماست بخرد اما چه بسا به زخم دیگر بزند.

بیشتر بخوانید:

ببینید| کالابرگ الکترونیکی چه زمانی راه‌اندازی می‌شود؟

گزارش صدا و سیما؛ ساختگی یا واقعی؟!

نکته یارانه‌ای-3/ تولید داخل اما وارداتی؟

نکته‌ یارانه‌ای -1/ انصرافی‌های مغبون!

تماشاخانه

قهوه ترک یا اسپرسو کدام برنده واقعی هستند؟ دو سبک، دو تجربه (فیلم)

آنچه از بم برجای ماند / ۲۱ سال بعد، هنوز برخی زخم‌ها باز هستند (فیلم)

فیلم های دیگر