سکوت در برابر جنایت عربستان؛ در این جهان "همه با هم برابرند، اما برخی برابرترند"

اتفاقات اخیر نشان داد که داشتن رویای دنیای بدون جنگ و خونریزی، به این زودی‌ها محقق نخواهد شد و جهان همچنان تشنه خون است.

عصرایران؛ مصطفی داننده- 81 انسان توسط عربستان در یک روز اعدام شده‌اند. خبر دردناکی که در میانه خبرهای حمله نظامی روسیه به اوکراین ( قابل توجه سفیر مسکو در تهران) گم شد. این رفتار از سوی عربستان نشان می‌دهد، که حکومت این کشور همچنان خوی دیکتاتوری و خون آشامی خود را دارد حتی اگر در ظاهر خود را آزاد نشان دهد.
این خوی در ماجرای جمال خاشقچی هم به خوبی خود را نشان داد. مخالفان جایی در گفتمان به ظاهر آزاد آل سعود ندارد و مرگ پایان سرنوشت کسانی است که عَلَم مخالفت با عربستان سعودی را بر دارند.

جهان هم طبق عادت به دلیل مبادلات اقتصادی و سیاسی، چشم خود را بر روی جنایت‌های این رژیم می‌بندد و انگار نه انگار جوی خون در قلب خاورمیانه جاری شده است. رفتار دنیا در برابر نقض حقوق بشر در کشورهای مختلف، آدم را یاد معروف‌ترین جمله "جورج اورول" در کتاب قلعه حیوانات می‌اندازد: « همه با هم برابرند، اما برخی برابرترند».

البته که جنگ اوکراین نشان داد که نگاه جهان به مسائل سیاسی، آنگونه نیست که نشان می‌دهند؛ وقتی که می‌خواهند همه مسائل با ربط و بی‌ربط را به هم وصل می‌کنند تا سیاست‌های خود را اعمال کنند. نمونه بارزش همین تلاش برای جدا کردن سیاست از ورزش بود که ناگهان با بروز بحران اوکراین، سیاست با یک پرش طول وسط سیاست افتاد و ورزشکارانی که هیچ نقشی در تصمیمات جنایتکارانه کرملین ندارند از حق ابتدایی‌شان یعنی رقابت ورزشی در عرصه جهانی محروم شدند.

البته عربستان این یکه تازی خود را مدیون ضعف دیپلماسی ایران است. شاید اگر ما دیپلماسی قدرتمندی داشتیم و با جهان بیشتر دوست بودیم و در تعامل، می‌توانستیم از ابزار سیاست خارجی علیه جنایت عربستان استفاده کنیم. هنوز هم دیر نیست. باید صدایمان را بلند کنیم تا جهان متوجه این جنایت شود.

آنهایی که می‌گویند چه احتیاجی به دوستی با جهان است و کشورهایی مثل روسیه و چین برای ادامه حیات ما کفایت می‌کند، بهتر است این روزها را ببیند. در دنیای امروز نمی‌شود با تعدادی دوست محدود زندگی کرد.

اتفاقات اخیر نشان داد که داشتن رویای دنیای بدون جنگ و خونریزی، به این زودی‌ها محقق نخواهد شد و جهان همچنان تشنه خون است. و کاش حرف این شعر معروف را گوش می‌کردیم و به جای مردان سیاست، درخت می‌کاشتیم تا حداقل حال خودمان در این کره خالی کمی بهتر از امروز باشد. الان فرصت خوبی است که با هم بخوانیم که «یک روز خوب خواهد آمد...»