میلیاردرهای نازک‌دل

روزنامه همشهری نوشت: «رضا اسدی تا اینجا خرید موفقی برای پرسپولیس نبوده و این به‌ خودی‌ خود هیچ‌ چیز عجیبی نیست. به هر حال همه جای دنیا ممکن است بازیکنان ولو با ارقام گزاف و سروصدای زیاد به تیمی ملحق شوند اما نتیجه کار چندان مطلوب از آب درنیاید. چیزی که جای شگفتی دارد واکنش عجیب استاد به انتقادات است.

اسدی که در بازی پرسپولیس و فولاد شاهکار تاریخی «سقوط روی زمین بعد از دو دقیقه بازی» را رقم زد، در مواجهه با انتقادات، پیامی عجیب منتشر کرده است. او نوشته از توهین‌ها خسته است و البته یادآوری کرده که فقط چهار ماه به پایان دوران حضورش در پرسپولیس باقی مانده!

به این ترتیب اسدی برای خروج از تیمی شمارش معکوس را شروع کرده که پوشیدن پیراهن آن آرزوی میلیون‌ها جوان است؛ کسانی که خیلی از آنها استعداد کافی هم دارند اما مجال عرض‌ اندام پیدا نمی‌کنند.

گویا میلیاردرهای نازک‌دل فوتبال ایران از حرفه‌ای‌گری فقط دریافت ارقام سنگین و غوطه‌زدن در لذت شهرت را آموخته‌اند. این سکه اما یک روی دیگر هم دارد. این که اگر به اندازه کافی تلاش نکنی و موفق نباشی، به همان اندازه تحت فشار قرار خواهی گرفت.

اسدی در حالی به‌ خاطر چهار تا انتقاد ساده، ‌ترش کرده که همین امسال در فرانسه پوست لیونل مسی را کنده‌اند. مسی شاید بهترین بازیکن تاریخ فوتبال باشد اما فعلا حضورش در پاری‌سن‌ژرمن چندان موفقیت‌آمیز نبوده است. ستاره آرژانتینی البته پنج گل در لیگ قهرمانان برای پاریسی‌ها زده اما فرانسوی‌ها خیلی بیشتر از این می‌خواهند و دمار از روزگار لئو درآورده‌اند. می‌توانید انتقادات گاه و بیگاه از کریس رونالدو در انگلستان را هم ببینید یا به اسپانیا نگاه کنید؛ جایی که هریستو استویچکف به عثمان دمبله پیغام داده: «پررو نشو! اگر هم‌دوره من بودی باید کفش بازیکنان را تمیز می‌کردی.»

اینجا اما هیچکس حق ندارد از عالیجناب اسدی بپرسد چه اتفاقی رخ داده که بعد از دو دقیقه حضور در زمین، چنین دچار تنگی نفس شدی و روی زمین غش کردی؟

به جرأت می‌توان گفت مصونیت عجیب میلیاردرهای فوتبال ایران را هیچکس در دنیا ندارد. حتی در همین امارات هم می‌بینید که اگر نوراللهی و قائدی دو بازی خوب نباشند، رسانه‌ها از خجالت‌شان درمی‌آیند؛ آن قدر که احمد هفته گذشته ناچار شد پیام عذرخواهی به زبان عربی منتشر کند! اینجا اما ستاره‌های گرامی با کلی ناز و ادا و دریافت دستمزدهای کهکشانی، قراردادهای یکساله می‌بندند، یک‌شبه از طرف هواداران کم‌سال و جوگیر صاحب صدها فن‌پیج می‌شوند و انتظار دارند با هر کیفیتی، هیچ‌کس از گل نازک‌تر به آنها نگوید. خوش به حالتان خداوکیلی!»