مهدی بستانچی فعال اقتصادی و رئیس هیات مدیره گروه صنعتی بستانچی در روزنامه دنیای اقتصاد نوشت:
در حالی که مذاکرات بازگشت به برجام به سمت و سوی مثبتی پیش میرود و حتی زمزمههایی از احیای مجدد برجام و رفع تحریمها به گوش میرسد، مساله مهمی که در شرایط کنونی ذهن فعالان اقتصادی را به خود مشغول کرده این است که بعد از برداشته شدن تحریمها رویکرد دولت نسبت به صنایع و به ویژه صنایع کوچک و متوسط چه خواهد بود.
اگرچه رفع تحریمها و آغاز مجدد ارتباطات بینالمللی به نوبه خود تحول بسیار مثبتی در زمینه اقتصاد کشور به لحاظ تسهیل صادرات و واردات تکنولوژیهای نوین و جدید به کشور محسوب میشود؛ اما مساله مهمی که نگرانی صنعتگران داخلی را به همراه داشته این است که پس از برداشته شدن تحریمها، دولت دیگر نباید سیاست ارزپاشی را به سبک بیماری هلندی در پیش بگیرد و دوباره شروع به واردات انواع و اقسام کالاها و اجناس از کشورهای خارجی کند، چرا که در این صورت صنایع کوچک و متوسط دچار مشکلات متعددی خواهند شد؛ کما اینکه این صنایع در شرایط کنونی نیز با چالشها و مشکلات زیادی مواجه هستند، اما بدیهی است که اگر درصورت لغو تحریمها دولت نظارت جدی بر واردات اعمال نکند، مشکلات صنایع کوچک و متوسط داخلی بسیار افزایش مییابد.
آنچه مسلم است کشور ما در زمینه بخشی از صنایع داخلی دارای مزیت رقابتی است و لذا به نظر میرسد که پس از برداشته شدن تحریمها، رویکرد دولت نسبت به امر واردات باید با همان رویهای ادامه پیدا کند که دولت در دوران تحریمها در پیش گرفته بود و مسوولان نباید تغییر خاصی را در این رویکرد نسبت به واردات اعمال کنند. از طرف دیگر اتفاق مثبتی که با برداشته شدن تحریمها رخ خواهد داد، آزادسازی ارزهای بلوکه شده ایران است که بهتر است دولت از این ارزهای آزادسازی شده برای کمک به نوسازی صنایع داخلی استفاده کند.
یعنی سیاستهای داخلی به سمت و سویی برود که دولت به جای واردات محصول و کالا به کشور، کمک کند که زیرساختها و تکنولوژیهای تولید داخلی به روز شود و بتوانیم از تکنولوژیهای جدید در بخش تولید داخلی استفاده کنیم. دراین میان صنایع کوچک و متوسط میتوانند موتور محرکه رونق و رشد اقتصادی در کشور باشند به شرطی که به درستی و بجا و مناسب مورد حمایت قرار بگیرند و این حمایتها به گونهای باشد که صنایع هم ملزم شوند تکنولوژیهای تولید و خطوط تولید خود را بهروزرسانی کنند و همگام با پیشرفت تکنولوژی در دنیا بتوانند محصولات به روزی را تولید کنند.
از آنجا که برخلاف صنایع بزرگ که تعداد رقبا در آنها کم است و به نوعی انحصارگرایی در آنها وجود دارد، این انحصارگرایی در صنایع کوچک و متوسط وجود ندارد و شرایط تولید بسیار رقابتیتر است، این رقابت کمک میکند که هم مصرفکننده از این موضوع سود ببرد و هم تولیدکننده بتواند محصولات مناسبتری تولید کند.