متخصص رادیوانکولوژی توضیحاتی درباره سرطان پروستات، علائم و نشانههای آن و همچنین درمان این بیماری ارائه داد و گفت: سرطان پروستات اصولاً در سنین بالا و میانگین سنی ۵۰ سال به بالا بروز می یابد.
به گزارش خبرآنلاین، به نقل از انجمن کلینیکال انکولوژی ایران دکتر حمیدرضا دهقان منشادی متخصص رادیوانکولوژی درباره موضوع سرطان پروستات اظهار داشت: سرطان پروستات دومین سرطان شایع در میان مردان پس از سرطان ریه است و سالانه تعداد زیادی را در جامعه گرفتار می کند.
وی افزود: سرطان پروستات اصولاً در سنین بالا و میانگین سنی ۵۰ سال به بالا بروز می یابد و احتمال ابتلاء آن بیشتر است البته گاهی در سنین پایین ۵۰ سال هم به وقوع میپیوندد.
این متخصص رادیوانکولوژی ادامه داد: از آنجایی که پروستات در مسیر مثانه و مجاری ادراری قرار دارد ایجاد سرطان با علائم ادراری مانند شب ادراری، تکرر ادرار، کوتاه و منقطع شدن ادرار و گاهی ناراحتی و درد هنگام نشستن و برخاستن همراه است که البته این علائم میتواند مشابه علائم هایپرپلازی پروستات یا همان بزرگ شدن پروستات باشد.
وی با اشاره به اینکه پزشک متخصص بر اساس انجام معاینه فیزیکی مقعد و آزمایش PSA می تواند متوجه شود که آیا علائم ناشی از بزرگی پروستات یا سرطان پروستات است، گفت: اگر نتیجه آزمایش PSA بالا باشد تشخیص سرطان پروستات داده می شود به عبارتی اگر این عدد دو نانوگرم در میلی لیتر در خون باشد نشان دهنده یک اختلال در فرد است که می تواند حاکی از بزرگ شدن پروستات و یا سرطان باشد که راه افتراق با روش آزمایشگاهی و توسط پزشک انجام میگیرد.
وی خاطر نشان کرد: اگر این عدد بالاتر از دو باشد و در معاینه هم تومور مشخص باشد باید حتماً سونوگرافی، سی تی اسکن و ام آر آی انجام گیرد و اگر مشکوک به بدخیمی بود باید حتماً بیوپسی انجام شود به ویژه اگر این عدد بالای ۴ باشد و سپس مسیر درمانی برای بیمار مشخص شود.
دکتر دهقان منشادی یادآور شد: بیمارانی که مبتلا به سرطان پروستات میشوند سه دسته هستند؛ دسته اول کسانی که در مرحله پایین این بیماری هستند و تومور هنوز رشد جدی نداشته که با روش جراحی و رادیوتراپی میتوان آنها را درمان کرد دسته دوم و سوم کسانی هستند که مرحله بیماری آنها به سطح متوسطه و پیشرفته رسیده و حتماً باید درمان رادیو تراپی برای آنها صورت گیرد و اصولاً جراحی توصیه نمیشود.
وی خاطر نشان کرد: انجام غربالگری از طریق آزمایش PSA در سنین بالای ۵۰ سال در تشخیص به موقع این بیماری و درمان موفقیت آمیز آن بسیار حائز اهمیت است.