همکاری دانشمندان آمریکایی برای جلوگیری از یک فاجعه زیست محیطی در ایران

کارشناسان بیم آن دارند که در صورت خشک شدن دریاچه ارومیه گرد و غبار ناشی از شوره زار برجای مانده از آن، زندگی میلیون ها انسان در محیط اطراف آن را در معرض تهدید قرار دهد.

محققان و دانشمندان آمریکایی در احیای دریاچه ارومیه که یک برنامه بلندپروازانه برای جلوگیری از بروز یک فاجعه زیست محیطی در ایران است،مشارکت و همکاری دارند.

به گزارش عصرایران، وب سایت "یورک الرت" (EurekAlert) وابسته به انجمن پیشرفت علم آمریکا با انتشار گزارشی با اعلام این مطلب نوشت: در یک اتفاق نادر، دانشمندان و مهندسان منابع آب از ایران و ایالت یوتا آمریکا در یک تحقیق علمی جسورانه برای احیای یکی از بزرگترین دریاچه های شور جهان همکاری می کنند.

در این رویداد نادر اساتیدی از دانشگاه‌های تربیت مدرس ایران و دانشگاه ایالتی یوتا با یکدیگر همکاری می کنند. آنها با بررسی داده‌های 40 سال اخیر 8 شاخص مشخص برای سلامت دریاچه و اکوسیستم‌های فراوان آن تعریف کرده‌اند که جزییات یافته های آنها در آخرین شماره نشریه "هیدرولوژی: مطالعات منطقه‌ای" منتشر شده است.

"سمیه سیما " استاد ایرانی دانشگاه تربیت مدرس در این باره گفت: "ما در نقطه اوج هستیم و هر مرحله مهم است. ما باید اکنون اقدام کنیم."

در سال 2018 او با کمک بورس تحصیلی "بنیاد خانواده سمنانی" به یوتا سفر کرد تا با " دیوید روزنبرگ" استاد منابع آب دانشگاه ایالتی یوتا همکاری کند. این استاد آمریکایی در زمینه مدیریت یکپارچه و صرفه جویی آب در حوضه رودخانه های غرب ایالات متحده، از جمله رودخانه هایی که دریاچه های بزرگ نمکی را تغذیه می کنند- فعالیت دارد.

پروفسور "وین وورتسبو" ، "سارا نول" و" کارین کترینگ" از کالج منابع طبیعی " یو اس یو کینی" نیز در بخش های لیمولوژی و اکولوژی این تحقیقات چند رشته ای همکاری کردند.

بر اساس یکی از یافته‌های کلیدی این گروه مشترک، هدف گذاری برای یک سطح آب مشخص الزاما مشکلات دریاچه ارومیه را حل نمی‌کند.

"دیوید روزنبرگ" استاد منابع آب دانشگاه ایالتی یوتا در این باره معتقد است: " ما نمی توانیم بگوییم که بازگرداندن سطح آب دریاچه یه یک میزان مشخص تاثیری جادویی در بهبود وضعیت کلی دریاچه ارومیه خواهد داشت. در عوض ما باید در نظر بگیریم که چگونه اکوسیستم این دریاچه به هم پیوسته اند و چگونه سطح متغیر دریاچه با گذشت زمان بر این اکوسیستم تأثیر می گذارد."

"سمیه سیما" هم در این باره افزود: "ما باید تنوع سطح دریاچه را بپذیریم و تلاش های خود را برای احیا در جایی که معقول است متمرکز کنیم. احیا کار ساده ای نیست. این وظیفه همه است و برای ایجاد تغییرات معنی دار به پشتیبانی عمومی نیاز خواهیم داشت."

او افزود:" این همکاری بین محققان آمریکایی و ایرانی بسیار ارزشمند است زیرا ما در این موضوع اشتراکات زیادی داریم و فقط با هم می توانیم بفهمیم که چگونه این مشکلات را حل کنیم."

از نتیجه تحقیقات این گروه برای به روزرسانی پروژه یک میلیارد دلاری احیای دریاچه ارومیه که از وعده های دولت حسن روحانی بوده است، استفاده خواهد شد.

دریاچه ارومیه - دریاچه نمکی عظیم در شمال غربی ایران که خواهر خوانده دریاچه نمک بزرگ یوتاست – طی 2 دهه گذشته نزدیک به 95 درصد از حجم خود را از دست داده است.

با پایین آمدن سطح آب، شوری آن افزایش می یابد و جمعیت میگوهای آب نمک دریاچه و فلامینگوها و سایر گونه های پرندگان را که برای تهیه غذا به میگو بستگی دارند، تهدید می کند.

سطح دریاچه به قدری کم است که در برخی از استراحتگاه های ساحلی، قایق های گردشگری باید قبل از رسیدن به عمق مناسب، یک کیلومتر (0.6 مایل) یا بیشتر از ساحل توسط تراکتور کشیده شوند.

علاوه بر این پل های زمینی جدیدی در بستر دریاچه ی در حال خشک شدن در حال شکل گیری هستند که به شکارچیان اجازه می دهد پستانداران در معرض خطر زندگی در جزایر جنوبی دریاچه ارومیه را تهدید کنند.

بستر وسیع و خشک دریاچه برای پنج میلیون ساکن حوضه اطراف دریاچه ارومیه معضل رو به رشد گرد و غبار ایجاد می کند. علاوه بر این صنعت بوم گردی در این منطقه سقوط کرده است و اکنون کارشناسان بیم آن دارند که یک فاجعه زیست محیطی در صورت عدم ایجاد تغییرات اساسی در این منطقه شکل بگیرد.

کانال عصر ایران در تلگرام