افزایش جمعیت تشویق می‌خواهد، نه اجبار

غربالگری یک فرصت است

یک سری از غربالگری‌ها در برنامه ششم تصویب شده بود تا مادران با تشخیص پزشک بتوانند از آن استفاده کنند. برای همین خود طراحان این طرح اگر حقیقتا متوجه باشند که موارد ذکر شده ممکن است به صورت مشخص این آسیب‌ها یا آن ضررها را داشته باشد قطعا خودشان هم ممکن است طرحی که ممکن است بدون کارشناسی لازم و عجولانه تهیه شده باشد را پس بگیرند.

غربالگری یک فرصت است؛ فرصتی که اجازه می‌دهد جلوی خطرها و ریسک‌هایی گرفته شود. کسی که خواسته است مادر شود حتما می‌خواهد که فرزندی داشته باشد اما اگر خدای نکرده تشخیص داده شود که جنین مشکلی دارد و ممکن است خودش دچار آسیب جدی شود یا به مادر آسیبی وارد کند قطعا باید با نظر پزشک در موردش تصمیم‌گیری شود.

اصولا مگر هدف ما از افزایش جمعیت چیست؟ می‌خواهیم فرزندان سالم به جامعه تحویل دهیم که برای آبادی آن تلاش کنند اما اگر شرایط به گونه‌ای باشد که این فرد برای خودش و خانواده و جامعه تبدیل به باری شود چه؟ با چنین اتفاقی هدف اصلی تعالی خانواده و تشویق به فرزندآوری زیر سوال می‌رود.

وقتی پای مسائلی مانند افزایش جمعیت به میان می‌آید میان رویکرد تشویقی و تنبیهی تفاوت وجود دارد. هر کاری اگر بخواهد با زور و اجبار همراه باشد قطعا با واکنش منفی هم روبه‌رو خواهد شد. اگر واقعا شرایط ازدواج تسهیل شود، نگرانی بابت اشتغال و مسکن و آینده فرزند وجود نداشته باشد خب همه دلشان می‌خواهد که بچه‌دار شوند.

در این شرایط است که می‌توانیم افزایش جمعیت داشته باشیم نه با زور و طرح‌های عجیب و غریب. رسیدن به این هدف نیازمند کمک به دولت و فراهم آوردن منابع مالی برای اجرای طرح‌های تشویقی است؛ طرح‌های کاملا کارشناسی شده. واقعیت این است همان طور که می‌دانیم بسیاری بودند که در انتخابات مجلس یازدهم شرکت نکردند و برخی از نمایندگان با حداقل رای وارد مجلس شدند. برای همین است که نگاه عمومی نسبت به طرح‌های اینچنینی که حس می‌کنند در آن زور و اجبار نهفته است، نگاه مثبتی نیست. تنها راه اصلاح این نگاه این است طرح‌هایی که در صحن مطرح می‌شوند، طرح‌هایی باشند که کاملا کارشناسی شده و تمامی جوانب را سنجیده‌اند.

خاطرات اوشین از زبان مریم شیرزاد: گریه کردم وقتی پدر اوشین او را فروخت / شهرت گریز بودم و از اینکه من را اوشین صدا می‌زدند ناراحت می‌شدم