نامجو هم برای السد قطر بازی کرد و به استقلال گل زد هم بعد از مصدومیتی شدید وقتی امیر عابدینی او را برای درمان به آلمان فرستاد پیراهن پرسپولیس را پوشید اما همیشه استقلالی بود.

عصرایران؛ احسان محمدی- عکس مجید نامجومطلق لای انگشتان معلم پرورشی بود. طبق اختیارات آن روزگار نامه‌ای را که پسرخاله‌ام از شهر دیگری فرستاده بود بعد از سبک- سنگین کردن باز کرده بود و حالا انگار مدرک جرم مهمی داشت. با سرزنش و شماتت پرسید چرا باید این عکس را برای تو بفرستند؟!

مجید نامجو‌مطلق در زمینی گل‌آلود، پوشیده در پیراهن سفید تیم ملی ایران به دوربین زل زده بود و خبر نداشت من به خاطر همین عکس سادۀ او داشتم بازخواست می‌شدم! پاییز سال 1369. بعدها این خاطره را برایش گفتم. خندید و یادی از زمانی کرد که بازیکنان تیم‌ملی در سفرهای خارجی حق بستنی خوردن نداشتند و ...

شب گذشته وقتی کنار زمین به عنوان سرمربی استقلال مقابل الشرطه عراق حرص و جوش می‌خورد کمتر شبیه بازیکنی بود که می‌شناختیم.

استقلالی‌ها بدشانس هستند که از دوران اوج مجید نامجومطلق فیلم‌های اندکی وجود دارد وگرنه می‌توانستند بعضی از دریبل‌هایش را کنار دریبل‌های علی کریمی جادوگر پرسپولیسی‌ها بگذارند. به همان اندازه خونسرد، خلاق، خوش تکنیک و متخصص در محو کردن بازیکن روبرو بود.

یکی از بازیکنان محبوب علی پروین که در تیم ملی به او اعتماد کامل داشت. اوایل دهه 70 می‌گفتند که مارسی هم او را خواسته است. این‌که چقدر حقیقت داشت مهم نیست، مارسی آن زمان با باسیل بولی، ژان پیر پاپن، کریس وادل، عبدی پله و ... در اروپا قطبی شده بود.

نامجو هم برای السد قطر بازی کرد و به استقلال گل زد هم بعد از مصدومیتی شدید وقتی امیر عابدینی او را برای درمان به آلمان فرستاد، ادای دین کرد و پیراهن پرسپولیس را پوشید و حتی در شهرآورد پاس گل داد، اما همیشه استقلالی بود، چند باری دستیار شد، از شهرداری بندرعباس تا ابومسلم و کاوه تهران و گل گهر و ... روی نیمکت نشست تا اینکه شب گذشته در آسیا سرمربی استقلال شد.

او با علم به اینکه مربی روزهای گذار است و می‌داند باشگاه استقلال پشت صحنه در حال رایزنی برای عقد قرارداد با یک سرمربی تازه است کنار تیم ایستاد.

حتماً پست اینستاگرامی استراماچونی را دید که برای هواداران استقلال قلب آبی فرستاد یا عکس الکساندر نوری را روی جلد نشریات ورزشی که می‌گویند احتمال دارد به استقلال بیاید اما کارش را بدون هیچ کم‌فروشی انجام داد. درست مثل روزهایی که از استقلال رفت و برای پاس و کشاورز و السد و پرسپولیس بازی کرد.

استقلال نیمۀ اول را بد و شلخته بازی کرد، آنها در حالی‌که به گل نیاز داشتند گل خوردند، سیدحسین حسینی هنوز از شوک ناشی از شکست در فینال جام حذفی انگار خارج نشده است اما نیمۀ دوم که کارشناسان تلویزیون آن را «نیمۀ مربیان» می‌خوانند به کام استقلال بود. علی کریمی بعد از قهر و آشتی در مورد عقد قرارداد جدید به زمین آمد و نبض بازی را دست گرفت تا این‌که ارسلان مطهری ضربه نهایی را زد. بازیکنی که به معنای واقعی بوی گل می‌دهد.

این تساوی، امید به صعود از گروه و بازگشت به بازی را برخی به پای مجید نامجومطلق نوشتند. در چنین مواردی قضاوت‌های عموماً سلیقه ای است.

اگر سرمربی را دوست داشته باشید همه چیز نتیجۀ هوش‌مندی اوست، اگر دوست نداشته باشید محصول تلاش بازیکنان و ضعف حریف است! با این همه نامجو مطلق در اولین تجربه‌اش به عنوان سرمربی روی نیمکت استقلال در حد وسع کوشید و حالا امید را به کاروان آبی ها برگردانده است.

حالا استقلال در بازی پیش‌رو حتماً باید الاهلی عربستان را با بیش از یک گل و با نتیجه ای غیر از 1-0 ببرد تا قطعاً صعود کند. اگر 1-0 پیروز شود همه چیز مساوی می‌شود و کار به محاسبۀ کارت‌های زرد و قرمز می‌کشد. الشرطه تا اینجا 5 کارت زرد و دو کارت زرد منجر به قرمز دارد که منفی 8 امتیاز محسوب می‌شود و استقلال تنها 4 کارت زرد دارد که 4 امتیاز منفی محسوب شده و آنها صعود می‌کنند. امان از این اما و اگرهای فوتبالی ایران!