انتقاد تند شهاب حسینی از مسعود کیمیایی به خاطر ابراز بی میلی به جشنواره، بر اعتبار بازیگر جهانی نیفزود. خشمی که به خودزنی او تعبیر شد و بر نشان شوالیه هم سایه انداخت.

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- مهم ترین اتفاق بهمن ماه در واپسین روز آن رخ داد؛ چهارشنبه 30 بهمن 1398 علیرضا وهاب‌ زاده مشاور وزیر بهداشت در توییتر خبر داد: «هر دو مورد مبتلا به ویروس کرونا که آزمایش‌های اولیۀ آنها مثبت است، ایرانی‌اند. نزدیکان و افراد مرتبط در قرنطینه‌اند و اوضاع تحت کنترل است.»

خبرابتلا را البته اول بارکیانوش جهان‌پور مدیر روابط عمومی وزارت بهداشت اعلام کرده بود. اما هنوز از قطعیت خبر نداده بود.

غروب چهارشنبه اما دکتر محمد‌رضا قدیر رییس دانشگاه علوم پزشکی قم اعلام کرد «تست کرونای دو نفری که به دلایل تنفسی فوت شدند مثبت بوده است» و بدین ترتیب کرونا وارد ایران شد و با دو نفر به ثبت رسید و تا 45 روز بعد جان بیش از 2500 نفر را گرفت و داستان هنوز ادامه دارد.

آن قدر در این روزها از کرونا خوانده‌ایم و شنیده‌ایم و اکنون نیز در قرنطینۀ آن هستیم که همین اشارت کفایت می‌کند.

هواپیمای اوکراینی بر فراز جشنواره

بهمن، ماه جشنوارۀ فیلم فجر است و بحث نه بر سر فیلم‌ها که دربارۀ آمدن و نیامدن بود.

بعد از پنهان‌کاری 72 ساعته در اعلام دلیل سقوط هواپیمای اوکراینی، مسعود کیمیایی کارگردان پرآوازۀ ایرانی که در پنجاهمین سالگرد آغاز موجی نو در سینمای ایران با «خون شد» در جشنواره حاضر شده بود اعلام کرد «در راستای هم‌دلی با بازماندگان سقوط هواپیما اعلام می‌کنم مثل همیشه سمت مردمم و علاقه و انگیزه‌ای برای نمایش "خون شد" در جشنواره ندارم.»

شماری از هنرمندان نیز بی‌میلی خود را نشان دادند و دو قطبی انصراف یا تحریم در مقابل شرکت شکل گرفت که البته در عمل آن‌گونه نبودکه در فضای مجازی جلوه کرد.

در این فضا شهاب حسینی موفق‌ترین بازیگر ایرانی در نگاه جهانی کوشید میانه را بگیرد و در متنی نوشت: باید باشیم و اگر هم حرفی داریم در خود جشنواره مطرح کنیم.

او که چندی است در آمریکا زندگی می کند خود را به تهران رساند و همه می خواستند بدانند حالا که آمده چه حرفی می زند.

در نشست مربوط به دو فیلم «آن شب» و «شین» با تهیه کنندگی و بازی خودش حرف زد اما نه آن گونه که تصور می شد بلکه با لحنی غضب آلود به مسعود کیمیایی طعنه زد و انتقاد او را به حساب تمام شدن کارگردان گذاشت! کارگردانی محبوب که حتی منتقدان وقتی می‌خواهند فیلم های آخر او را نقد کنند نام واقعی‌شان را نمی‌نویسند تا به رفاقت‌شان لطمه زند و اسطورۀ خالق «قیصر» و «گوزن‌ها» نشکند.

تنها بازیگر ایرانی موفق به دریافت جایزه از جشنوارۀ کن گمان نمی‌کرد پنجه کشیدن به چهرۀ مسعود کیمیایی این‌قدر برای او گران تمام شود و از کانون کارگردانان در قالب تشکل تا سینماگران به صورت جداگانه و خاصه منیژۀ حکمت به تندی از او انتقاد کنند.

پوشش محدود خبر دریافت اعطای نشان شوالیه دولت فرانسه به شهاب حسینی نیز از تبعات آن رفتار بود.

خیاط در کوزه، زم در دادگاه

از اخبار مهم بهمن ماه در دنیای سیاست می توان به برگزاری اولین جلسۀ محاکمۀ روح‌الله زم به عنوان «مدیر کانال معاند آمد نیوز» در شعبۀ 15 دادگاه انقلاب اشاره کرد که به شایعات مختلف دربارۀ او پایان داد. خیاط خود به کوزه افتاده بود.

همان اتهام اول در 17 بند اتهامی نشان می‌داد در دفاع از خود چه کار دشواری دارد.

بند اول، «اِفساد فی‌الارض» بود و دومی «تشکیل و ادارۀ کانال معاند "آمد‌نیوز" و "صدای مردم" با هدف بر‌هم زدن امنیت کشور».

جاسوسی برای اسراییل و فرانسه و آمریکا و انواع توهین‌ها و تحصیل مال نامشروع (جمعاً 97 هزار و 500 یورو) از دیگر اتهامات او بودند.

در جلسۀ دوم دربارۀ خروج خود از کشور گفت: «سال 90 همراه پدرم و خانواده قصد سفر حج داشتیم اما من به مالزی رفتم و تا به این کشور برسم خانواده‌ام از من خبر نداشت. در مالزی لیدر تور بودم و با ماشینی که خریدم امور گردش‌گری مرتبط با توریست‌ها را انجام می‌دادم. سال بعد به ترکیه رفتم. سه ماه در ترکیه بودم و از طریق دوستی با سفیر فرانسه در ترکیه صحبت کردم و به من ویزای فرانسه دادند و در شهریور 91 با همسرم و دخترم به فرانسه رفتیم.»

کتاب‌سوزان تبریزیان

پرسروصداترین خبر در بهمن ماه اما انتشار ویدیویی بود که نشان می داد شیخ عباس تبریزیان مدعی طب اسلامی کتاب پایه ای و مرجع پزشکی (اصول طب داخلی هاریسون) را آتش می‌زند. او نمی دانست اندک زمانی بعدتر کرونا وارد ایران می شود و اتفاقا از قم موج آن راه می‌افتد و مشخص نشد داروهای ادعایی وی در بحران کرونا چه شد!

نوش جان گویی پیشاپیش روحانی

اتفاق دیگر در بهمن ماه نطق صریح رییس جمهور روحانی در 7 بهمن و در انتقاد از ردصلاحیت ها و غیر رقابتی شدن انتخابات بود که گرچه ادامه نداد اما در تاریخ ثبت شد.

او این سخنان را در همایش استانداران و فرمانداران بیان کرد و احتمالا مدیران سیاسی صدا وسیما حدس می‌زدند که چه خواهد گفت که به رغم هماهنگی‌های قبلی پوشش ندادند و پخش نکردند: «شماها که در جلسات خصوصی و اتاق فکرهای خود می‌گویید مجلس بعدی 100 درصد برای ماست، خوب، الحمدلله، اگر مجلس بعدی برای شماست دیگر چرا این قدر غصه می‌خورید؟ بگذارید لااقل مشارکت شکل بگیرد و رقابت بالا برود. مجلس هم برای شما باشد. نوش جان تان!»

این سخن اما از یک نظر عجیب بود. چون مجلس وقتی در اختیار نواصولگرایان قرار می‌گرفت که مشارکت پایین باشد و رقابت نباشد و اگر به انتخابات رقابتی تن می‌دادند مجلس را چگونه در اختیار می‌گرفتند؟!

از بخش‌های بی سابقه در سخنان او این قسمت بود: «باید به مردم بگوییم ما نظام شاه نیستیم و فقط حزب رستاخیز و حزب کمونیست نداریم. بلکه ما نظام چند حزبی هستیم.»

جملاتی که خشم اصول‌گرایان را برانگیخت اما اینها بود: «بزرگ ترین خطر برای دموکراسی انتصابات است. این که مردم پای صندوق بروند و تشریفات انتخابات را انجام بدهند.»

20 روز بعد در کنفرانس خبری اما گفت: «من نگفتم انتخابات ما انتصابات شده. گفتم تبدیل انتخابات به انتصابات و تشریفات، خطری برای دموکراسی است.»

چند روز بعد نیز وزارت کشور دولت او انتخابات را برگزار کرد در حالی که وزیر کشور عملاً به معاون اجرایی شورای نگهبان بدل شده و نفر اول که دربارۀ انتخابات اظهار نظر می‌کرد عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان بود نه رییس ستاد انتخابات کشور.

کافی است به یاد آوریم 20 سال قبل هم نظارت استصوابی بود اما همه با مصطفی تاج زاده به عنوان معاون سیاسی وزارت کشور و رییس ستاد انتخابات سر وکار داشتند حال آن که در سال 98 آقای عُرف، چهره ای رسانه‌ای نشد.