دستگیره روی درب ها و درب باک بنزین حذف شده تا ظاهری یک دست روی بدنه این خودرو ایجاد شود. با این تغییرات، درب ها با ریموت الکتریکی باز می شوند و ورودی باک نیز به صندق عقب انتقال یافته است.

عصرایران- برای بسیاری از مخاطبان دنیای خودرو بویژه آنها که عاشق ماسل ها یا عضلانی های آمریکایی هستند یک بازه زمانی 10 ساله - از 1965 تا 1975 - به عنوان دهه طلایی صنعت خودرو آمریکا دارای ارزش و احترام است! زیرا از یک سو دورانی برای اوج تکامل این سبک طراحی و نمایش بلوغ ماسل ها بوده و از سوی دیگر در پایان دوره مذکور و با آغاز دهه هشتاد میلادی دیگر اثری از طراحی به سبک ماسل های کلاسیک باقی نماند که همین مساله موجب جاودانگی دوره زمانی مذکور شده است!

با این شرایط خیلی از خودرویی ها و حتی مخاطبان عادی این صنعت، یک محصول بازسازی شده دهه 70 را به جدیدترین مدل های روز ترجیح می دهند. در همین سال ها بود که تک ستاره ای به نام چلنجر متولد شد و یک پلتفرم فناناپذیر دیگر بعد از ماستنگ به صنعت خودروی جهان معرفی شد. خودرویی با اندام کشیده، طراحی ساده اما به شدت جذاب که در محافل خودرویی از آن به عنوان الگویی برای اجرای یک پروژه موفق صنعتی نام برده می شود.

نسل اول این خودرو از 1970 تا 1974 روی خط تولید قرار داشت. بعد از آن نسل دوم از 1978 تا 1983 و از سال 2008 تا کنون نیز شاهد تولید نسل سوم هستیم. اگر تدوام تولید یک محصول برای نیم قرن را کنار بگذاریم؛ توجه به دو نکته ضروری است. اول آنکه چلنجر مدل روز از طراحی پایه این خودرو استفاده می کند البته بروزرسانی در مواد اولیه با توجه به پیشرفت روز و طراحی پیشرفته تر را مشاهده می کنیم که این قدرت طراحی یک پلتفرم 50 ساله را به نمایش می گذارد. مورد دوم را در حالت یک پرسش مطرح می کنیم: هنگام مواجه با یک چلنجر دهه هفتادی بازسازی شده در خیابان چه حسی در مخاطب ایجاد می شود؟! اگر پاسخ این پرسش را به نظر سنجی بگذارید قطعا بالای 50 درصد از هیجان و شور چنین ملاقاتی خواهند گفت که این را هم نمی توان به چیزی جز فناناپذیر بودن یک پلتفرم خودرویی مرتبط دانست.

با این توضیحات برای ماجراجویی با یک داج چلنجر موپار شِیک داون مدل 1971 با ما همراه باشید:

موپار

کمپانی کرایسلر زیرمجموعه خود به نام موپار را در سال 1929 تاسیس کرد. این شرکت در زمینه تولید قطعات تولیدات کرایسلر مانند جیپ و داج فعالیت دارد و البته ارائه تولیدات محدود سفارشی سازی نیز بخشی از فعالیت های آنرا تشکیل داده است. این مجموعه هم اکنون متعلق به ائتلاف فیات کرایسلر اتومبیلز است.

مدتی قبل موپار به مناسبت دهمین سالگرد سفارشی سازی محصولات داج از تولید محدود 100 چلنجر "شِیک داون" در دو رنگ سفید و مشکی خبر داد که قیمت پایه آنها از 45835 دلار آغاز می شود.

چلنجر موپار شیک داون 2019

از سال 2010 تا کنون موپار بالغ بر 4000 خودروی سفارشی برای گروه فیات-کرایسلر تولید کرده است که خانواده شِیک داون با شناسه 4 خط گرافیکی روی بدنه بخشی از آن است.

پروژه

همانطور که در تصاویر مشاهده می کنید اولین ارتباط چشمی با این خودرو مربوط به رنگ متفاوت آن می شود. یک مشکی مات با سطح پوشش و تراکم فوق العاده بالا که منظره ای خاص را پیش روی مخاطب قرار داده است.

روی بدنه خودرو از پایین ترین قسمت بامپر(سپر) تا انتهای صندوق عقب طرح گرافیکی مربوط به خانواده "شیک داون" موپار مشاهده می شود. طرح مذکور در تمامی داج های شیک داون که توسط موپار مراحل شخصی سازی را پشت سر گذاشته اند، حضور دارد. اینجا خط قرمزی که بخشی از گرافیک موپار شیک داون است در زمینه مشکی مات، نگاه بیننده را شکار می کند.

اگر به بخش دماغه خودرو دقت کنیم ؛چراغ ها، شِیکر اسکوپ(ورودی هوای روی درپوش موتور) و گریل(چلوپنجره) بروزرسانی شده اند. چراغ های جلو از چلنجر 2017 وارد این پروژه شده اند. گریل باریک و به اصطلاح خطی با دو بخش داخلی مستطیل شکل نمای زیبایی در این قسمت از خودرو ایجاد کرده اند.

در پایین ترین قسمت نمای جلو نیز یک لیپ تیره رنگ نصب شده که ظاهر اسپرت خودرو را بهبود داده است.

درپوش موتور نیز همانطور که اشاره شد میزبان یک شیکر اسکوپ فوق العاده جذاب است.

در نمای جانبی از همان ابتدا اسیر خط شانه قوی این خودرو می شویم که اساسا برای یک عضلانی موردی طبیعی و دلچسب به شمار می رود. دستگیره روی درب ها و درب باک بنزین حذف شده تا ظاهری یک دست روی بدنه این خودرو ایجاد شود. با این تغییرات، درب ها با ریموت الکتریکی باز می شوند و ورودی باک نیز به صندق عقب انتقال یافته است.

رینگ های 19 اینچی برای چرخ جلو و 20 اینچی چرخ عقب این مدل دقیقا نمونه ای است که در هل کت اس آر تی حضور دارد. اندازه لاستیک برای چرخ جلو 35/265 و در چرخ عقب 35/305 است.

رنگ قرمز سیستم ترمز برمبو از دور جلب نظر می کند. این همان سیستم ترمزی است که در هل کت نیز مورد استفاده قرار گرفته یعنی نمونه 6 پیستونه برای جلو و 4 پیستونه برای کالیپرهای عقب.

چراغ های عقب روح کلاسیک خود را حفظ و نمایی موازی با اسپویلر روی صندوق ایجاد کرده اند. خروجی اگزوز نیز شامل یک مجموعه دوقلو برای هر طرف است.

کابین

در طراحی داخل کابین نیز تغییرات فراوانی را مشاهده می کنیم. شاید اولین چیز صندلی های داج وایپر با چرم تیره و بافت میکروفیبر آلکانتارا است که جلب نظر می کند. محل عبور کمبربند نقطه ای روی صندلی ها نیز بافت کربنی دارد و پشت آن نیز یک رول کیج برای ایمنی بیشتر قرار گرفته است. به این زیبایی تیره باید دوخت درشت قرمز را نیز اضافه کرد تا رنگ قرمز، داخل کابین هم مانند بیرون خودرو ماموریت مهمی را برعهده داشته باشد. کنسول جلو ترکیبی رویایی از طراحی کلاسیک و جادوی فیبرکربن است. نشانگرهای آمپر دایره ای با لوگوی موپار نقطه اوج این هارمونی هستند.

پیشرانه

در بخش موتور یک تپنده 392 هِمی 6.4 لیتری (تنفس طبیعی) با 485 اسب بخار خروجی و گشتاور 475 پوند فوت داریم که این مجموعه با یک جعبه دنده دستی تی6060 تریمک هماهنگ شده است. البته امکان استفاده از موتور 707 اسب بخاری و حتی بیشتر از آن نیز در این پروژه وجود داشته اما تیونر ترجیح داده تا با انتخاب یک نمونه تنفس طبیعی بیشتر به روح کلاسیک اثر پایبند باشد.

مازیار دانیالی

بیشتر بخوانید:

عجیب ترین خودروی آمریکا در دهه 60 که تنها 9 دستگاه آن باقی مانده است/ ماشینی که با مشروب هم کار می کرد! (+عکس)

تماشاخانه