عصر ایران؛ مصطفی داننده- بویی بد برای ساعتی تهران را تسخیر کرد. دماغ‌ها به خط شدند تا بو را پیدا کنند. موفق نبودند، بو رفته بود اما همه از آن حرف می‌زدند از بویی که حال پایتخت را بد کرده بود.

شایعه‌های زیادی مطرح شد و در آخر هیچکس نفهمید این بو از کجا آمد و به کجا رفت.

این بو تمام شد با دیگر بوهایی متعفنی که سال‌هاست تهران و بسیاری از شهرهای ایران را درگیر خود کرده است چه می‌کنیم؟ بوی بد دروغ، ریا، گران فروشی، کم فروشی، تهمت و ...

تا به حال این بوها را نشنیده‌اید؟ بوی بد اینها بدتر از بوی بد پیچیده در پایتخت نیست؟ بوی که از شمال تا جنوب از شرق تا غرب را درگیر خود کرده است.

برای چند هزار تومان بیشتر کم فروشی می‌کنیم. برای پول بیتشر گران فروشی می‌کنیم. برای رسیدن به پستی بالاتر دروغ می‌‎گوییم و ریا می‌کنیم. به سرعت برق و باد تهمت می‌زنیم.

اینها را می‌بینم و حالمان از بوی بد آنها به هم نمی‌‎خورد. چرا حالمان به هم نمی‌خورد، سوالی است که یک یک ما باید به دنبال پاسخ آن بگردیم.

باید بفهمیم که چرا حاضریم دیگران را پله کنیم تا به موفقیت، پول و زندگی بهتر برسیم. زندگی بهتری که گاهی با شکست خوردن دیگران فراهم می‌شود.

فکر می‌کنید چرا برخی در این جامعه حاضر هستند سر صغیر و کبیر را کلاه بگذارند تا به مال و منان برسند؟ چرا برخی در این جامعه حاضر هستند برای رسیدن به کرسی قدرت، آبروی رقبای خود را ببرند؟

بوی مانند، بویی که پایتخت را گرفت می‌شود درمان کرد. می‌شود با بهترین عطر و ادکلن‌ها جلوی بوی نامطبوع را گرفت اما بوی رذیلت‌های اخلاق با هیچ عطری پاک نخواهد شد. این بو تا ابد‌الدهر بر در دیوارها شهرها خواهد ماند.

حال و اوضاع اخلاق در جامعه ما خوب نیست. گویی اخلاق، ته لجن زاری است که باید برای رسیدن به آن مانند آن کارگر خوزستانی دل به لجن‌ها بدهیم تا خوبی‌ها را از اعماق آن خارج کنیم. تنها اخلاق مداری است که می‌تواند بوی بد کارهای غیراخلاقی ما را پاک کند.

حواسمان به خودمان نیست به فرزندانمان و همه آنهایی که قرار است بعد از ما در این جامعه زندگی کنند باشد. ما چه جامعه‌ای به آنها تحویل می‌دهیم؟ جامعه‌ای که در آن آدم‌های خوب متهم به «ساده بودن» می‌شوند و آدم‌ها بد،«زرنگ» خطاب می‌شوند و مورد احترام همه هم هستند.

سبک زندگی در ایران به گونه‌ای شده است که آدم خوب بودن و خوب ماندن راحت نیست. آدم‌های خوب معمولا ضرر می‌کنند.

بوی بد تهران تلنگری برای همه ما بود. بیاییم فکری به حال بوهای بد کشور کینم. بوهایی که در حال کشتن جامعه هستند.