کابوس مشق شبانه

عصر ایران؛ محمد جلالی - "بنویس... اگه مشقت رو ننویسی به خانم معلمت می‌گم... خُب ننویس وقتی هیچی نشدی اون وقت بهت می‌گم...".

گریه و زاری شبانه کودک و فردای آن روز و باز مدرسه و باز هم مشق شبانه!
این مسئله به عنوان یک عذاب روحی و روانی برای خانواده‌ها و دانش‌آموزان بوده و هست!

نظام آموزشی ما مبتنی بر مشق نویسی و تمرین‌های طاقت فرسا بوده و هست اما شهریورماه امسال بود که «رضوان حکیم‌زاده»، معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش ‎و پرورش، از طرح حذف مشق شب برای دانش‎آموزان اول تا سوم ابتدایی خبر داد.

مسئله‌ای که هنوز هم در بسیاری از مدارس رعایت نمی‌شود.

اولین سؤالی که خانواده‌ها مطرح می‌کنند این است که چگونه کودک ما تنها و تنها با آموزش‌های مدرسه می‌تواند نوشتن و خواندن را یاد بگیرد؟

شکستن قالب ذهنی خانواده‌ها برای حذف مشق شبانه و باور اینکه مدارس به تنهایی توان آموزش تمام و کمال را ندارند و از طرفی شکایت معلمان از اینکه فرصت انجام مشق خانه در مدرسه وجود ندارد به جدالی دو طرفه تبدیل شده است.

اما سؤالی که مطرح می شود این است که در دیگر نقاط جهان در برابر مشق شب چه عکس‌العملی انجام می‌دهند؟

حدود 120 سال از زمانی که «روبرت نویلیس» معلم سخت‌گیر ایتالیایی «مشق شب» را به عنوان تنبیه معرفی و استفاده کرد، می‌گذرد و از آن پس مشق نویسی مثل قارچ در جهان گسترش یافت.

دانش‌آموزان دبستانی سنگاپوری روزی سه ساعت بعد از مدرسه مشغول نوشتن مشق شب هستند. والدین سنگاپوری معتقدند که میزان زیاد مشق شب، زندگی‌های خانوادگی را تحت تأثیر قرار داده و موجب ایجاد اختلالات فراوانی در خانواده‌ها شده‎است. مسئله‌ای که دقیقاً سایه آن بر زندگی خانواده‌های ایرانی اثر گذاشته و باعث اختلال در امور روزانه شده است.

اما وزارت آموزش‌ آمریکا باور دارد تنها 10 دقیقه مشق شب برای دانش‌آموزان پایه‌های ابتدایی کافی است. آمریکایی‌ها می‌گویند:‌ مشق شب می‌تواند سلامت دانش‌آموزان را به خطر بیندازد.

اما کارشناسان آموزشی «ژاپن» معتقدند که دانش‌آموزان دبستانی هیچ نیازی به نوشتن مشق شب ندارند؛ آموزش‌های سر کلاس باید در همان کلاس و محیط مدرسه برای کودکان بازگو شود و آن‎ها تکلیف خانه را به شکل دیگری در همان ساعات مدرسه به همراه دوستانشان انجام دهند.

به نظر می‌رسد حذف مشق تنها و تنها با بیان حذف زبانی آن ممکن نباشد و باید ساز و کارهای آن مشخص شود. بی‌تردید پاسخ به سؤالات زیر می‌تواند حذف مشق را عملیاتی کند:

1- حذف مشق با چه تعداد دانش‌آموز در یک کلاس امکان‌پذیر است؟ آیا معلمی با 25 دانش‌آموز و بیشتر فرصت نظارت بر مشق دانش‌آموزان دارد؟

2- آیا زمان مشق نویسی مازاد بر آموزش روزانه مدارس است؟ آیا به عنوان مثال یک زنگ به مشق نویسی اختصاص داده می‌شود؟

3- به فرض اینکه یکی از 5 زنگ مدرسه به تمرین و مشق نویسی بگذرد آیا با توجه به اینکه دانش‌آموزان در خانه بیش از 3 ساعت مشق می‌نویسند تبدیل آن به کمتر از یک ساعت باعث اُفت آموزش نمی‌شود؟

امید است تصمیمات آموزش و پرورش در این رابطه به گونه‌ای نباشد که سؤالات بی‌شماری باقی بماند.

تماشاخانه

عینک عجیبی که با استفاده از هوش مصنوعی چهره افراد را شناسایی می‌کند (فیلم)

۴ میلیون کیلومتر سفر در ایران ؛ عکس‌هایی که حالا ما را به سفر می‌برند (فیلم)

فیلم های دیگر